တုိက္ခန္းပုိင္ေရး အလွမ္းေဝးေနဦးမယ့္ ျပည္သူေတြ

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္က ရန္ကုန္ တုိင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးမွာ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္အမတ္ ေဒါက္တာ ညိဳညိဳသင္းက ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ တန္ဖိုးနည္း အိမ္ရာေတြကို ႏွစ္ရွည္ ေခ်းေငြစနစ္နဲ႔ ဝယ္ယူခြင့္ရရွိေရး တိုင္းအစိုးရက စီစဥ္ေပးဖို႔ အဆိုတစ္ခုတင္ခဲ့ပါတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း အဲဒီအဆို တိုင္းလႊတ္ေတာ္ ကို လႊမ္းမိုးထားတဲ့ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳး အမတ္ေတြက ပယ္ခ်ခဲ့ပါ တယ္။ ေဒါက္တာ ညိဳညိဳသင္း တင္ျပတဲ့ တန္ဖိုး နည္းအိမ္ရာ၊ ႏွစ္ရွည္ ေခ်းေငြစနစ္ဆိုတာဘာကို ဆိုလိုတာပါလဲ၊ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳး လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကဘာ ေတြကို အေၾကာင္းျပၿပီး ဒီအဆိုကို ပယ္ခ်ခဲ့တာလဲ၊ တကယ္ေရာ ဒီလိုစီမံကိန္းမ်ဳိး ျဖစ္ႏုိင္ပါရဲ႕လား ဆိုတာ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါ့မယ္။
တကယ္ေတာ့ ေဒါက္တာညိဳညိဳသင္း တင္ျပတဲ့ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ တန္ဖိုးနည္း အိမ္ရာေတြကို ႏွစ္ရွည္ ဆပ္စနစ္နဲ႔ ဝယ္ယူႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးတာမ်ဳိး ကမၻာ့ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားမွာ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရက စီမံကိန္းေရးဆြဲ၊ လိုအပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ကုမၸဏီေတြကို တင္ဒါေခၚ၊ ကန္ထ႐ိုက္ေပး၊ တစ္ဖက္မွာလည္း ေငြေပးေခ်မႈအဆင္ေျပ ေအာင္ဘဏ္ေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ ဆက္ ေပးတာမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလိုစီမံကိန္းမ်ဳိးလုပ္မယ္ဆိုရင္ အရင္ဆံုး အစီအစဥ္ဆြဲရပါမယ္။ ေျမေနရာ၊ တိုက္ခန္းတြဲေတြ ေဆာက္မယ့္ ကုမၸဏီ ရွာရပါမယ္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္ ကုမၸဏီအေနနဲ႔ ေရ၊ လွ်ပ္စစ္မီး၊ အိမ္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ ဒါမွမဟုတ္ ၿမိဳ႕သစ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ လိုအပ္မယ့္ ပန္းၿခံ၊ ေရကူးကန္၊ အားကစား႐ံု စတာေတြ ကို ကုိယ္တုိင္လုပ္မလား၊ တျခားကုမၸဏီတစ္ခုခုကို လုပ္ေစမလား၊ အဲဒီ အိမ္ရာစီမံကိန္းနယ္ေျမ ဒါမွမဟုတ္ ၿမိဳ႕သစ္နဲ႔ အဓိက ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ ဘတ္စ္ကားလိုင္း စနစ္စတာေတြ အားလံုးကို စီမံကိန္းေရးဆြဲ ရပါမယ္။

ျပီးရင္ စီမံကိန္းအတြက္ အစိုးရဘက္က ဘယ္ေလာက္ စိုက္ထုတ္မလဲ (ဥပမာ- ေျမကြက္အတြက္ ကုန္က် တာမ်ိဳး) ကုမၸဏီေတြက ဘယ္ေလာက္ စိုက္ထုတ္မလဲ၊ အဲဒီအေပၚမွာ တုိက္ခန္းတစ္ခန္း ဘယ္ေလာက္ ကုန္က်မလဲ၊ လုပ္ကိုင္မယ့္ ကုမၸဏီေတြက ဘယ္ေလာက္ အက်ဳိးအျမတ္ရမလဲစသျဖင့္ တြက္ခ်က္ၾကဖို႔လို ပါတယ္။ အဲလိုတြက္ခ်က္ၿပီးရင္ တိုက္ခန္းကုန္က်စရိတ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေခ်းေငြထုတ္ေခ်းေပး ခ်င္တဲ့ ဘဏ္ေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ရပါမယ္။ ဘဏ္ေတြကလည္း ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၂၀-၃၀ မွ ေငြအျပည့္ ျပန္ရမယ့္ေခ်းေငြအတြက္ ျဖစ္ေပၚ လာႏိုင္တဲ့ ေငြေဖာင္းပြမႈေတြကိုပါတြက္ခ်က္ၿပီး အတိုးႏႈန္းသတ္မွတ္တာေတြ၊ တိုက္ခန္း ဝယ္ယူမႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အာမခံခ်က္အပါအဝင္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း သတ္မွတ္တာေတြ လုပ္ရပါမယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီလိုစီမံကိန္းမ်ဳိးဟာ အေမရိကန္လို ႏိုင္ငံမ်ဳိးအပါအ၀င္ ႏုိင္ငံအမ်ားအျပားမွာ ရွိၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ စီမံကိန္းေတြမွာ အစိုးရက ကူညီသူအေနနဲ႔ ပါ၀င္ၿပီး အခ်ဳိ႕စီမံကိန္းေတြကေတာ့ ကုမၸဏီေတြက သီး သန္႔လုပ္ကိုင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာကေတာ့ အားလံုးသိၾကတဲ့အတုိင္း ကုမၸဏီေတြကသူ႔ဘာ သာသူ ေဆာက္ၿပီး ေရာင္းၾကတာဟာ သိန္းေထာင္ေသာင္းခ်ီ အလြန္တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ ကြန္ဒိုေတြ ရက္စ္စီး ဒင့္ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သာမန္ျပည္သူေတြအတြက္ဆိုတာ မရွိပါဘူး၊ တန္ဖိုးနည္းဆိုတာ မပါပါဘူး။

ဒီအဆုိနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ရန္ကုန္တုိင္း လႊတ္ေတာ္ထဲက ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးအမတ္ေတြ ကန္႔ကြက္ရတဲ့ အေၾကာင္း ရင္းထဲမွာ ဒါဟာ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရက အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ့္ ကိစၥျဖစ္တယ္၊တုိင္းအစိုးရေလာက္ နဲ႔ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ဆိုတာပါပဲ။ အဲဒီအမတ္ေတြကို ေမးဖို႔လိုတာက သိပ္မၾကာေသးခင္တုန္းက ရန္ကုန္တုိင္း အစိုးရဟာ ေဒၚလာ ၁၅ ဘီလီယံေလာက္ တန္ေၾကးရွိတဲ့ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းတစ္ခု တင္ျပလာတာကို မွတ္မိ ၾကပါေသးရဲ႕လားဆိုတာပါ။ ေဒၚလာ ၁၅ ဘီလီယံတန္ေၾကးရွိတဲ့ စီမံကိန္းဆိုတာ အလြန္႔အလြန္ကို ႀကီး က်ယ္တဲ့ စီမံကိန္းႀကီးပါ။ အခု ေဒါက္တာ ညိဳညိဳသင္းတင္ျပတဲ့ စီမံကိန္းဟာ အဲဒီေလာက္ႀကီးမားတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္အစိုးရ ဘတ္ဂ်က္ထဲက စိုက္ထုတ္ရမယ့္ ကုန္က်စရိတ္ကလည္း ဒီေလာက္ မ်ားျပား မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ ျပည္သူေတြ တုိက္ခန္းပိုင္ ႏုိင္ေအာင္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ကုမၸဏီေတြ၊ ဘဏ္ေတြ ထိုက္သင့္တဲ့အျမတ္ အစြန္းရေအာင္ အစိုးရဘက္က စနစ္တက် စီမံခန္႔ခြဲေပးဖို႔ပါ ပဲ။ ရန္ကုန္တုိင္းထဲက ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးအမတ္ေတြဟာ ျပည္သူေတြ အက်ဳိးရွိမယ့္ စီမံကိန္းမ်ဳိးကို ေရွာင္လဲႊလိုက္ တဲ့ ပံုပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ရန္ကုန္မွာ အိမ္မဲ့ယာမဲ့ေတြလည္း အေတာ္မ်ားပါတယ္။ က်ဴးေက်ာ္ သက္သက္ေတာင္ အိမ္ ေထာင္ စုေပါင္း ေလးေသာင္းေလာက္ရွိတယ္လို႔ စာရင္းတစ္ခုကဆုိပါတယ္။ သန္းဂဏန္း ေလာက္ရွိတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ အိမ္ပိုင္ယာ ပိုင္မရွိဘဲ အငွားဘ၀နဲ႔ မတည္မၿငိမ္ေနထိုင္ ေနၾကရပါတယ္။ ဒီအတြက္ ျပည္သူေတြဟာ တန္ဖိုးနည္း အိမ္ရာစီမံကိန္း၊ ႏွစ္ရွည္ေခ်းေငြနဲ႔ ၀ယ္ယူႏုိင္မယ့္ စနစ္တစ္ခု အဲဒါေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာပါ။

မၾကာေသးခင္တုန္းက ရန္ကုန္တုိင္းအစိုးရက တင္ျပတဲ့ လႈိင္သာယာနဲ႔ တြံေတးၾကားက ေဒၚလာ ၁၅ ဘီ လီယံတန္ ၿမိဳ႕သစ္ စီမံကိန္းဟာလည္း အမ်ားျပည္သူကန္႔ ကြက္မႈေၾကာင့္ သူ႔ဘာသာသူပဲ ျပန္႐ုပ္သိမ္း သြားပါတယ္။ သတင္းမီဒီယာနဲ႔ အမ်ားျပည္သူက ေ၀ဖန္ကန္႔ကြက္တယ္ ဆိုတာကလည္း ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္း ကိုကန္႔ကြက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ ႀကီးမားတဲ့ စီမံကိန္းႀကီးကို ဘယ္သူမွမသိတဲ့ ကုမၸဏီတစ္ခုကို တုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႕က လွ်ဳိ႕၀ွက္ၿပီး လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးလိုက္လို႔ပါ။ ထင္သာ ျမင္သာမရွိ၊ ႐ိုးသားပြင့္ လင္းမႈမရွိလို႔ ကန္႔ကြက္ၾကတာပါ။ တကယ္လို႔ အဲလို စီမံကိန္းမ်ဳိး ျပန္စခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပြင့္လင္း ျမင္သာမႈရွိရွိ တင္ဒါအၿပိဳင္ေခၚတာမ်ဳိးနဲ႔ လုပ္ကိုင္ရင္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
အလားတူပဲ တစ္လ က်ပ္ေငြသုံး ေသာင္းဘဏ္မွာ သြင္းပါ။ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ တုိက္ခန္းတစ္ခန္း ရႏုိင္မယ္၊ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေငြသြင္းၿပီးရင္ အဲဒီတုိက္ခန္းကို ပိုင္ႏိုင္ပါၿပီဆိုၿပီး ကုမၸဏီတစ္ခုက ေၾကာ္ျငာပါေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီကုမၸဏီရဲ႕ ေၾကာ္ျငာခ်က္က မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္အေပၚမွာ လိမ္ ညာမႈ လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာလို႔ မွတ္ယူႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အဲဒီကုမၸဏီဟာ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ၿပီး၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေၾကာ္ျငာထည့္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။

ေျပာရရင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ေနေရး ျပႆနာဟာ အစိုးရအေပၚမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ ေျဖကို ေျဖရွင္းေပးဖုိ႔လို အပ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရကပဲ လုပ္ႏိုင္မယ္၊ တုိင္းအစိုးရ အဆင့္ေလာက္ေတာ့ မလုပ္ ႏိုင္ဘူးလို႔ ေခါင္းေရွာင္ဖို႔ မသင့္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ့္ အစိုးရအဖြဲ႕ ၀င္ေတြ မဟုတ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြက ေခါင္းေရွာင္ခဲ့တာဟာ အံၾသစရာ အလြန္ေကာင္း ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျပည္သူေတြအတြက္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာ ေဆာက္လုပ္ေရာင္းခ်တာဟာ အဆင့္ျမင့္အိမ္ရာ ေဆာက္လုပ္ ေရာင္းခ် တာနဲ႔ စာရင္ အက်ဳိးအျမတ္အလြန္ နည္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အစိုးရအဖြဲ႔ေတြက တာ၀န္ယူၿပီး လုပ္ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနတာပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရန္ကုန္တုိင္း လႊတ္ေတာ္ထဲက ျပည္ခုိင္ ၿဖိဳး အမတ္ေတြကေတာ့ ျပည္သူ႔အက်ဳိးလုပ္ေပးဖို႔ ဆႏၵမရွိၾကဘူး ဆိုတာကေတာ့ မွတ္တမ္း၀င္သြားၿပီ ျဖစ္ ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

Credit: Mizzima