ကိုလိုနီေခတ္တိုက္အိမ္မ်ားကား ႐ွင္း၏။ ေျမညီထပ္ၾကမ္းျပင္ သည္ လမ္းထက္ ႏွစ္ေပခန္႔အနည္းဆံုးျမင့္သည္။ လမ္းက ကတၱကာလမ္း။ လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ တြင္ ေရဆိုးေျမာင္းႏွစ္ခု ပတ္ရံတည္႐ွိသည္ ။ေရဆိုးေျမာင္းလြန္ေသာ္ တိုက္ခန္းဥပစာတံစက္ၿမိတ္နယ္နိမိတ္အစ။ ထိုနယ္နိမိတ္အစမွ အိမ့္ၾကမ္းျပင္သို႔ တစ္ထြာခန္႔ျမင့္ေသာအဆင့္ အနည္းဆံုး ႏွစ္ဆင့္မွ သံုးဆင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးပါမွ ေျမညီထပ္၏အိမ့္ၾကမ္းခင္းကို ေျခခ်ႏိုင္ခ်ိမ့္မည္။ ဤသည္က ေ႐ွးျမန္မာသစ္သားအိမ္မ်ား၏ ၾကမ္းခင္းအေနအထားအေပၚ အေျခခံတည္ေဆာက္ ထားျခင္း။ အခ်ိဳ႕တိုက္မ်ားက ေျမာင္းဖံုးေက်ာက္ျပားေပၚ မွတက္တက္ခ်င္းအဆင့္ကို ေလွကားထစ္ႏွစ္ထစ္ျဖင့္စတင္ဖြဲ႔စည္းၿပီး အိမ့္ၾကမ္းျပင္ႏွင့္တစ္ေျပးတည္း ဖိနပ္ခြၽတ္အဆင့္ကို ခပ္က်ယ္က်ယ္ယူထား၏။ အခ်ိဳ႕တိုက္မ်ားက်ေတာ့ ပလက္ေဖာင္းေက်ာက္ျပားမွစတက္တက္ခ်င္းအဆင့္တစ္ထပ္ကို ဖိနပ္ခြ်တ္အျဖစ္ ခပ္က်ယ္ကယ္ယူထားကာ ဖိနပ္ခြၽတ္မွအိမ့္ၾကမ္းျပင္အထိကို ေနာက္အဆင့္တစ္ထစ္ ျမႇင့္ထား၏။
ပံုစံဆြဲသူဗိသုကာ၏အျမင္ႏွင့္ ေဆာက္လုပ္သူပန္းရန္ဆရာတို႔ညအျမင္ ကြဲျပားမႈအရ ပံုသဏၭာန္ခ်င္းကြာျခားသြားေသာ္လည္း လမ္းႏွင့္အိမ့္ၾကမ္းျပင္ တစ္ေျပးညီမဟုတ္ဘဲ အနည္းဆံုး တစ္ေပခြဲ၊ ႏွစ္ေပခန္႔ ၾကမ္းျပင္ကိုျမႇင့္ထားျခင္း ဟူေသာ အႏွစ္သာရကေတာ့ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ သည္ေတာ့ ေျမာင္းမ်ား ေရစီးေရလာမေကာင္းသျဖင့္ ေရမ်ားလွ်ံသည္ထားဦး ကတၱရာလမ္းကိုသာ ဖံုးလႊမ္းခ်င္ဖံုးလႊမ္းသြားမည္ အိမ္ထဲသို႔ေရ၀င္သည္ဆိုတာက ႐ွိဖူးခဲ့သည္မဟုတ္။ လမ္းမႀကီးမ်က္ႏွာျပဳ လမ္းမတန္းတိုက္မ်ားဆိုလွ်င္လည္း သည္အတိုင္း။ သူတို႔က်ေတာ့ လမ္းမပလက္ေဖာင္းေပၚအေျချပဳကာ တည္ေဆာက္ထားသည့္တိုင္ ပလက္ေဖာင္းႏွင့္ ေျမညီထပ္အိမ့္ၾကမ္းျပင္ တစ္ေျပးတည္း၊ တစ္ညီတည္းမဟုတ္သျဖင့္ ေရႀကီးေရလွ်ံသည့္တိုင္ အိမ့္ၾကမ္းျပင္ ေရမခ။
မိုးကေလး ညိဳလာရင္ လြမ္မ်က္ရည္ေလးလည္ ဆိုေသာသီခ်င္းကို ရင္ထဲအသည္းထဲမွ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ဆိုညည္းေနသူမ်ားကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပတိုက္ခန္း မ်ား၏ ေျမညီထပ္ေနလူတန္းစားမ်ား ျဖစ္ၾကမည္ထင္သည္။ သူတို႔ မိုးေပၚေမွ်ာ္ၾကည့္ေနၾကသည္မွာ မိုးကိုရြာေစခ်င္လြန္းလွ၍မဟုတ္။ မရြာေစခ်င္ေသာေစတသိက္ျဖင့္ မိုးေကာင္းကင္သို႔ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနျခင္းသာ။ အထူးသျဖင့္ ပင္လယ္ျပင္မွာမုန္တိုင္းမ်ားေတြျဖစ္ဖို႔ ေရဒီယိုမွာလာရင္ ရင္တုန္တယ္ဟု ရင္တြင္းစကားအသီးသီးကို အသံတိတ္ဆိုညည္းေနမိၾကျမဲ။ အေၾကာင္းမဲ့ ဤသို႔ျဖစ္ရျခင္းေတာ့မဟုတ္။ သူတို႔မွာက မိုးကိုစိုးရြံ ့ရျခင္းအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ ခိုင္ခိုင္လံုလံု႐ွိသည္။ ထိုအေၾကာင္းျပခ်က္ကား အျခားေတာ့မဟုတ္၊ ေရမ်ားမ်ားပါေအာင္ရြာခ်ေသာမိုး နာရီ၀က္ခန္႔သာမတိတ္ဘဲ႐ွိလို႔ကေတာ့ သူတို႔ေနရာ ေျမညီထပ္အိမ္ေဂဟာသည္ ေရလႊာျပင္ေဖြးေဖြးလႈပ္သြားေသာ ေရေပၚေဂဟာအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ေပတည္း။
ခုေခတ္မွာေတာ့ သည္လိုမဟုတ္ၿပီ။ ေျမညီထပ္ကို စခင္းကတည္းက ေျမာင္းဖံုးေက်ာက္ျပားႏွင့္တစ္ညီတည္း ခင္းထားသည္။ ေျမာင္းထဲမွေရေတြက သူ႔အ႐ွိန္ႏွင့္သူ ေသေသ၀ပ္၀ပ္စီးဆင္းေနသည္ဆိုက အေၾကာင္းမဟုတ္။ ေျမာင္းႏႈတ္ခမ္းစပ္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီးလွ်ံတက္လာပါမူ လွ်ံဦးစေရမ်က္ႏွာျပင္က အိမ့္ၾကမ္းျပင္ကို ကလူ၏သို႔ျမႇဴ၏သို႔။ အဲ . . . တက္လာေသာေရက တစ္စထက္တစ္စ ပိုျမင့္လာၿပီဆိုလွ်င္ေတာ့ အိမ္ၾကမ္းျပင္တစ္ခုလံုး ေရအျပင္ဖံုးလႊမ္းၿပီသာမွတ္။ သည္ၾကားထဲ လမ္းမွ ေမာင္းသြားေသာ ေမာ္ေတာ္ ကားမ်ား၏အ႐ွိန္ျဖင့္ ျဖစ္တည္လာေသာ ေရလိႈင္းမ်ားက အိမ္ၾကမ္းျပင္႐ွိ အိမ္သံုးပစၥည္းမ်ားကို အတြန္းတြန္း အတိုက္တိုက္။ ကေလးမ်ားကေတာ့ ေရျပင္ ပါးပါးဖံုးလႊမ္းထားေသာ အိမ့္ၾကမ္းျပင္ ကိုၾကည့္၍ ေပ်ာ္ၾကသည္။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ေလယာဥ္ပ်ံမစီး၊ ကားမစီးရဘဲ ငပလီ၊ ေခ်ာင္းသာ၊ ေငြေဆာင္ တို႔သို႔ ေရာက္ေနသည့္အလား ေအာက္ေမ့ၾကသည္ထင့္။ လူႀကီးေတြကေတာ့ စိတ္ညစ္ရသည္။ ၀င္လာေသာေရေတြက ေရၾကည္ေရသန္႔မဟုတ္ ေျမာင္းထဲတြင္ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးနီးပါး ေအာင္းေန၊ ၀ပ္ေနေသာ ေရပုပ္ေရသိုး ေရဆိုးမ်ားကို မိုးက ေဖ်ာ္ခ်လိုက္သျဖင့္ လွ်ံတက္လာေသာ ေရမ်ား။ ကားေပါင္းစံု ဥဒဟိုသြားေနေသာ လမ္းမႀကီးေပၚမွ အညစ္အေၾကးအမိႈက္သ႐ိုက္ေပါင္းစံု စရနယ္ကာ ေရေဖ်ာ္ခ်လိုက္သည့္ ေရမ်ား က ေတာင္ၾကီးက ေနာင္အင္းေလးကို ေရာက္ေနသလို ။
ကိုခ်စ္ခင္ မွ iMyanmarHouse.com အတြက္ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။
Credit: iMyanmarHouse.com
