(၁)
ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏ စုေဆာင္းႏုိင္မႈႏႈန္းနိမ့္က်ေသာ ႏုိင္ငံမ်ား၏ ဘဏ္တုိးႏႈန္းသည္ ျမင့္မားေလ့ရွိၿပီး ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏ စုေဆာင္းႏုိင္မႈႏႈန္းျမင့္မားေသာ ႏုိင္ငံမ်ား၏ ဘဏ္တုိးႏႈန္းသည္ နိမ့္ေလ့ရွိသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏ ၀င္ေငြထဲမွ စားသုံးမႈကုန္က်စရိတ္၊ အခြန္အခမ်ား၊ အျခားေသာစရိတ္စကမ်ား ကုိ ႏုတ္၍ က်န္ရွိေသာ လက္က်န္ေငြပမာဏကုိ စုေဆာင္းမႈဟု ေခၚဆုိႏုိင္သျဖင့္ ယင္းစုေဆာင္းႏုိင္မႈပမာဏ နိမ့္က်ေသာႏုိင္ငံမ်ားတြင္ လုိအပ္ေသာ အရင္းအႏွီးပမာဏကုိ ရရွိေစရန္ ရည္ရြယ္ေစေသာဘဏ္တုိးႏႈန္းကုိ ျမႇင့္ထားေလ့ရွိျခင္းျဖစ္ၿပီး စုေဆာင္းႏုိင္မႈအင္အားႀကီးျမင့္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္မူ ျပည္တြင္းႏွင့္ ျပည္ပ(ႏုိင္ငံတကာ)အရင္းအႏွီးေစ်းကြက္မ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ရွိေသာေၾကာင့္ ဘဏ္တုိးႏႈန္းမ်ားသည္ နိမ့္ေလ့ရွိသည္။
(၂)
သုိ႔ေသာ္ ကမၻာ့ေငြေၾကးေစ်းကြက္တြင္မူ စုေဆာင္းမႈျမင့္မားေသာႏုိင္ငံမ်ားမွ အရင္းအႏွီးမ်ားသည္ စုေဆာင္းမႈနိမ့္ေသာႏုိင္ငံမ်ား၏ ေငြေၾကးေစ်းကြက္ (Money Market) ၊အရင္းအႏွီးေစ်းကြက္ (Capital Market) အတြင္းသုိ႔ စီး၀င္လာ(စီး၀င္လာ)ေလ့ရွိသည္။ ယင္းစုေဆာင္းမႈနိမ့္ကာဘဏ္တုိးႏႈန္းျမင့္ေသာႏိုင္ငံမ်ား
အတြင္းသုိ႔စီး၀င္လာတတ္ၿပီးဘဏ္တုိးႏႈန္းကြာဟမႈအေပၚ
တြင္ စိတ္၀င္စားၾကျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
(၃)
ယေန႔ ကမၻာႀကီးတြင္ အဓိကလည္ပတ္ သုံးစြဲေငြေၾကးမ်ားအေနျဖင့္ အေမရိကန္ေဒၚလာသည္ အမ်ားဆုံးျဖစ္ၿပီး ကမၻာ့စီးပြားေရးအေနအထားတြင္လည္း အေရးပါဆုံးေသာ ေငြေၾကးတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၏
ေခတ္ေရွ႕ေျပးနည္းပညာမ်ာ(ဥပမာ Google၊ Smart Phone ၊အာကာသနည္းပညာ၊ ေဆး၀ါးေဖာ္စပ္မႈနည္းပညာ အစရွိသည္) ႏွင့္ လြတ္လပ္ေသာ ေစ်းကြက္၊ ကမၻာအႏွံ႔ျဖန္႔ ၾကက္ခ်ထားႏုိင္ေသာ စစ္အင္အား၊ ေပါမ်ားၾကြယ္၀ေသာ သဘာ၀သယံဇာတ (ဥပမာ - ေရနံ)ႏွင့္ ကြၽမ္းက်င္လူသားအရင္းအျမစ္၊ ကမၻာ့အမ်ားသုံး အဂၤလိပ္စကားေျပာႏုိင္ငံ၊ ဧရိယာက်ယ္၀န္းျခင္း အစရွိေသာကမၻာေပၚတြင္ယင္းအခ်က္အလက္မ်ား
ျပည့္စုံေသာ ႏုိင္ငံ(တစ္နည္းအားျဖင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ေသာ ႏုိင္ငံ) မရွိေသးျခင္းေၾကာင့္ပင္ အေမရိကန္ေဒၚလာသည္ အေမရိကန္စီးပြားေရး၏ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းသာမကဘဲ ကမၻာ့စီးပြားေရး၏ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းျဖစ္ေနေပသည္ဟု ယူဆသည္။
(၄)
အေမရိကန္တစ္ေဒၚလာလွ်င္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ခုနစ္က်ပ္ခန္႔ဟူေသာ ေငြလဲႏႈန္းစနစ္မွ ယေန႔ထိန္းေက်ာင္းႏႈန္းရွင္စနစ္ (Managed Floating System) သုိ႔ ကူးေျပာင္းက်င့္ သုံးလာေနေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္လည္း မိမိႏုိင္ငံ၏ “ပကတိေငြေၾကး က်ပ္ေငြတန္ဖုိး (Red Kyat's Value)သည္ မိမိႏုိင္ငံ၏ စီးပြားေရးအင္အား (ထုတ္လုပ္ႏုိင္မႈအင္အား၊ စားသုံးႏုိင္မႈအင္အား၊ စုေဆာင္းႏုိင္မႈအင္အား)တုိ႔ႏွင့္ တုိက္႐ုိက္ဆက္စပ္လာေနသည္ဟု ယူဆသည္။
(၅)
အပုိဒ္(၁)တြင္ ဆုိခဲ့သကဲ့သုိ႔ စုေဆာင္းႏိုင္မႈ ပမာဏနိမ့္ေသာႏုိင္ငံသုိ႔စုေဆာင္းႏုိင္မႈျမင့္မားေသာ ႏုိင္ငံမ်ား၏ ေငြေၾကးအရင္းအျမစ္မ်ား ပုံသဏၭာန္မ်ဳိးစုံျဖင့္ စီး၀င္လာမည္ျဖစ္ရာ ယင္းစီးဆင္းမႈမ်ား (စီး၀င္မႈမ်ား၊ စီးထြက္မႈမ်ား) မည္ေရြ႕မည္မွ်ျမန္ဆန္ေနသည္ (ကာလတုိအတြင္းတြင္) ဆုိသည္ကုိ မ်က္ျခည္မျပတ္ ေလ့လာေနရန္ လုိအပ္ေနေပလိမ့္မည္။
(၆)
မည္ကဲ့သုိ႔ေသာ ပုံစံမ်ားျဖင့္ စီး၀င္မႈမ်ား (Inflows) ႏွင့္ မည္ကဲ့သုိ႔ေသာ ပုံစံမ်ားျဖင့္ စီးထြက္မႈမ်ား (OutFlows) ရွိေနသည္ဆုိသည္ႏွင့္ ယင္း “စီး၀င္မႈမ်ား” ႏွင့္ “စီးထြက္မႈမ်ား” ကုိေပါင္းစပ္ကာ “စီးဆင္းမႈမ်ား (Flows) ” ကုိ ျဖစ္တည္ေစႏုိင္သနည္းဆုိသည္ကုိလည္း မ်က္ျခည္မျပတ္ ေလ့လာေနရန္လုိအပ္ေပလိမ့္မည္။
(၇)
ပုံမွန္မဟုတ္ေသာ စီး၀င္မႈမ်ား (Informal Inflows) ၊ပုံမွန္မဟုတ္ေသာ စီးထြက္မႈမ်ား (Informal Outflow) တုိ႔တြင္ အၿမဲတေစေဘးထြက္ဆုိးက်ဳိးမ်ားကုိ ခ်န္ရစ္ထားေလ့ ရွိေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။
(၈)
ႏုိင္ငံျခားေငြလဲႏႈန္းတည္ၿငိမ္မႈ (Foreign Exchange Rate Stability) ႏွင့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတည္ၿငိမ္မႈ (Price Stability) တုိ႔၏ အျပန္အလွန္ခ်ိတ္ဆက္ေနမႈ သေဘာတရားကုိ သိရွိထားၿပီး ယင္းတည္ၿငိမ္မႈႏွစ္ရပ္သည္ တစ္နည္းအားျဖင့္ စီးပြားေရးတည္ၿငိမ္မႈ (Economic Stability) ၏ အေျခခံ ျဖစ္ေပမည္။
(၉)
တစ္နည္းအားျဖင့္ ယင္းတည္ၿငိမ္မႈႏွစ္ခုကုိ တစ္ေျပးညီ ထိန္းႏုိင္ရန္ဆုိသည္မွာ နက္နဲသကဲ့သုိ႔ ယင္းတည္ၿငိမ္မႈႏွစ္ခုကုိ ထိန္းသိမ္းရင္းျဖင့္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ (Economic Growth) ကုိ ျမႇင့္တင္ရန္သည္လည္း အေရးႀကီးေပသည္။ ဤတြင္ မည္ကဲ့သုိ႔ ထိန္းေက်ာင္းမည္နည္းဆုိသည့္ မဟာဗ်ဴဟာ (Strategies) ၊နည္းဗ်ဴဟာမ်ား (Tactics) အေပၚတြင္ မူတည္ေပလိမ့္မည္။
(၁၀)
ျပည္တြင္းစုေဆာင္းမႈႏႈန္းနိမ့္လွ်င္ ယင္းကုိ ဆြဲေဆာင္ရန္အတြက္ ရည္ရြယ္ကာ ဘဏ္တုိးႏႈန္းမ်ားကုိ ျမႇင့္ထားေလ့ရွိေသာ္လည္း ယင္းသည္ ျပည္တြင္းမွ ေငြေၾကးအရင္းအႏွီးမ်ားထက္ ျပည္ပမွ(စုေဆာင္းမႈႏႈန္းျမင့္မားသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားမွ) ေငြေၾကးအရင္းအႏွီးမ်ားစီး၀င္လာေစျခင္းကုိလည္း ျဖစ္ေပၚေစႏုိင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘဏ္တုိးႏႈန္းကုိလည္း မေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္ျခင္းႏွင့္အတူ ယင္းျပည္တြင္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားအေနျဖင့္ ျမင့္မားေသာ ဘဏ္တုိးႏႈန္းျဖင့္စီးပြားေရးလုပ္ကုိင္ရျခင္းအစရွိေသာ
ေနာက္ဆက္တြဲမ်ားစြာကုိ ရင္ဆုိင္ရေလ့ရွိသည္။
Credit: Eleven
