ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အအံု ထိန္းသိမ္းျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ား တိက်စြာျပ႒ာန္းႏိုင္မွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အအံုမ်ားကို စနစ္တက်ထိန္းသိမ္းႏိုင္မည္ျဖစ္ ေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပ အေမြအႏွစ္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕မွ သိရသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ရွိ ကိုလိုနီေခတ္ လက္က်န္ အေဆာက္အအံုအခ်ဳိ႕ကို ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အအံုအျဖစ္ သတ္မွတ္ရာတြင္ ႏွစ္ကာလ အပိုင္း အျခားတစ္ခုျဖင့္ သတ္မွတ္ထား သည့္ ဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း မ်ား မရွိေသးဘဲ အေဆာက္အအံု၏ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အတန္းႏွင့္ အႏု ပညာလက္ရာမ်ားေပၚတြင္သာ မူတည္သတ္မွတ္ထားျခင္း ျဖစ္ ေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပ အေမြအႏွစ္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕မွ သိရသည္။
”ႏွစ္နဲ႔ သတ္မွတ္တာ မဟုတ္ ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ ဥပေဒေတြ၊ စည္း မ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြလည္း တိတိ က်က် မရွိေသးပါဘူး။ ဥပေဒ ထြက္ လာမွ ေသခ်ာသိႏိုင္မွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ပံုစံေတြအရ ႏွစ္သက္တမ္းနဲ႔ မတြက္ ဘဲနဲ႔ ဗိသုကာလက္ရာေတြ၊ သမိုင္း မွာ ဘယ္ေလာက္အထိ အေရးပါ တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ တိုင္းတာပါ တယ္။ ဒီအတိုင္းသတ္မွတ္လို႔ မရဘဲ ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အအံုျဖစ္ မျဖစ္ကိုလည္း ေလ့လာမႈေတြ အမ်ား ႀကီးလုပ္ရပါတယ္။ ၿပီးမွ သတ္မွတ္ တာပါ။ အဲဒါေတြကိုလည္း ဥပေဒေတြ နဲ႔ တိတိက်က်ျပ႒ာန္းမွ ရမွာျဖစ္ေပ မယ့္ ရန္ကုန္မွာ အဲဒီလို ဥပေဒေတြ မရွိေသးပါဘူး”ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပ အေမြအႏွစ္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေရးအဖြဲ႕ အႀကီးတန္းျပန္ၾကားေရး အရာရွိ မေရႊယင္းမာဦးက ေျပာ သည္။
လက္ရွိတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ကိုလုိနီ ေခတ္ကတည္းက ေဆာက္လုပ္ထား ေသာ အေဆာက္အအံုမ်ားအနက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီက ေရွးေဟာင္းအေဆာက္ အအံုအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေသာ အေဆာက္အအံု ၁၈၉ လံုး ရွိၿပီး အမ်ားစုမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ရွိ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားျဖစ္သည့္ ေက်ာက္ တံတား၊ ပန္းဘဲတန္း၊ လသာၿမိဳ႕နယ္ တို႔တြင္ အမ်ားအျပားရွိေနသည္။ ဤသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ အဂၤလိပ္ ကိုလိုနီ လက္ထက္၌ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ နီးသည့္ ၿမိဳ႕လယ္ပိုင္းကို ဆူးေလ ေစတီ ဗဟိုျပဳ၍ ၿမိဳ႕ကြက္႐ုိက္ သတ္ မွတ္ၿပီး အစိုးရ႐ုံးထိုင္ရာ ၿမိဳ႕ေတာ္ အျဖစ္ တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေဒသခံ လူႀကီးသူမမ်ားက ေျပာသည္။
ထိုအေဆာက္အအံုမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္အေဆာက္အအံုမ်ား၊ သာသနာေရးဆိုင္ရာ အေဆာက္ အအံုမ်ားသာပါဝင္ၿပီး ပုဂၢလိကပိုင္ အေဆာက္အအံုမ်ား ပါဝင္ျခင္း မရွိ ေသးေၾကာင္း ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္မွ သိရသည္။
၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္၌ ေနျပည္ေတာ္ သို႔ ဝန္ၾကီးဌာနမ်ား ေျပာင္းေ ရႊ႕သြား ျခင္းေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ အေျခ စိုက္ၿပီး ႐ံုးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ ေနေသာ ယခင္ဝန္ႀကီးဌာနမ်ားကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္မႈ အားနည္း ကာ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးမႈမ်ား ရွိလာျခင္း၊ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အအံုမ်ား ထိခိုက္မႈရွိျခင္း၊ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အအံုအခ်ဳိ႕ ကို ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းရွင္အခ်ဳိ႕သို႔ လႊဲေျပာင္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ အငွားခ်ထား ျခင္းစသည့္အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အအံုမ်ား ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရးကို ဥပေဒတစ္ရပ္အျဖစ္ ျပ႒ာန္းႏိုင္ရန္ လိုအပ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈတည္ ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕လက္ထက္တြင္ ေရွးေဟာင္းေဒသမ်ားႏွင့္ အေဆာက္ အအံုမ်ားကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ ဥပေဒမ်ားျပ႒ာန္းခဲ့ရာ ထိုဥပေဒအရ အေဆာက္အအံု ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္သည့္အခါ မူလအေနအထား မပ်က္ယြင္းေစဘဲ နဂိုေနမေျပာင္း သည့္ ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္သြား ရန္၊ သတ္မွတ္ခ်က္ကို ေဖာက္ဖ်က္ က်ဴးလြန္ပါက ေငြဒဏ္အျပင္ ေထာင္ ဒဏ္အထိပါ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ရန္ ၎ ဥပေဒတြင္ ပါရွိျပ႒ာန္းထားသည္။
”ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ ပစၥည္းျဖစ္မျဖစ္ကို သက္ဆိုင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းက သတ္မွတ္ရတယ္။ စာရင္းဝင္သြားရင္ေတာ့ ကာကြယ္ရ မယ္။ YHT ကေတာ့ က်န္တဲ့ ေရွး ေဟာင္း အေဆာက္အအံုေတြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာ ေတြ႕ ပါတယ္။ ႏွစ္အပိုင္းအျခားကို သတ္ မွတ္ရမယ့္အျပင္ (ဥပမာအားျဖင့္) သမိုင္းဝင္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးေနခဲ့တဲ့ အိမ္ ဆိုရင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ႏွစ္လည္း ျပည့္ၿပီး တျခား သတ္မွတ္တဲ့ အခ်က္ ေတြနဲ႔လည္း ညီတယ္ဆိုရင္ ေရွး ေဟာင္း အေမြအႏွစ္ပစၥည္းအျဖစ္ သတ္မွတ္တယ္။ ကမၻာ့အေမြအႏွစ္ ပစၥည္းဆိုရင္လည္း ယူနက္စကိုက သတ္မွတ္တဲ့ စံႏႈန္းေတြ ရွိပါတယ္” ဟု တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန ဦးကိုနီ က ေျပာသည္။
Credit: thetradetimes
