ဗဟုသုတ | Posted by အေးမြတ်သူ
ကၽြန္မအေနနဲ႕ ယခုနွစ္ဆန္းစမွာပဲ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိ ဗုဒၶဂယာသို႕ ဘုရားဖူးနွင့္ ေလ့လာေရး အလည္အပတ္ ထြက္ျဖစ္ပါသည္။ ေမပါရမီအျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ခရီးသြားဝန္ေဆာင္မႈနွင့္ ျဖစ္သျဖင့္ ၊ ဂယာေလဆိပ္သို႕ လာေရာက္ၾကိဳဆိုသူမွာ ၊ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တာဝန္ယူမည့္ ၊ ျမန္မာျပည္မွ လာေရာက္၍ တကၠသိုလ္တက္ေနေသာ ရဟန္းတစ္ပါး ျဖစ္ပါသည္။ ရွင္သုနႏၵျဖစ္ျပီး ကၽြန္မတို႕အဖြဲ႕သည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံနွင့္ နီေပါႏိုင္ငံမ်ားရွိ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ဖြား၊ ပြင့္ ၊ ေဟာ ၊ စံ ျဖစ္သည့္ ေနရာၾကီး (၄)ေနရာကို လွည့္လည္ဖူးေျမာ္၍ ျပည့္စံုျပီးေနာက္ ဂယာျမိဳ႕သို႕ ေရာက္ျပီး ျမန္မာျပည္သို႕ ေရာက္ျပီး ျမန္မာျပည္သို႕ ျပန္ရန္တစ္ည အိပ္ၾကရပါသည္။
ထိုအိပ္သည့္ ညတြင္ပင္ ကၽြန္မတို႕ ညအိပ္သည့္ ဂယာျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းဧည့္ခန္းတြင္ ဦးပဥၨင္း အရွင္သုနႏၵနွင့္ စကားေျပာ ျဖစ္ပါသည္။
ဦးပဥၨင္းက “ ဒကာမၾကီးရယ္ ၊ ဒကာမၾကီးက ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္မို႕ ၊ ဦးပဥၨင္း မရွင္းလင္းတာ ၊ မသိတာေလးေတြ ကို ဗဟုသုတရေအာင္ ေျပာျပေပးပါလား၊ ဦးပဥၨင္းက ဒီႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းတက္ျပီးသြားလို႕ ဘြဲ႕ရျပီးရင္ ကိုယ့္ျပည္ကိုပဲ ျပန္လာမွာပါ ၊ ဇာတိက ေရႊဘိုျမိဳ႕နယ္က ျဖစ္ပါတယ္ ၊ ရြာက ေက်ာင္းမွာပဲ သီတင္းသံုးျဖစ္မွာပါ ၊ အဲဒီအခါမွာ ေတြ႕ၾကံဳရမယ့္ အမႈအခင္းမ်ား ၊ ျပႆနာမ်ားကို သိထားခ်င္လို႕ပါ ” ဟု မိ္န္႕ၾကားသျဖင့္ ကၽြန္မက “ တင္ပါ့ဘုရား တပည့္ေတာ္ ေလ့လာထားသေလာက္ကို ရွင္းျပေပးပါ့မယ္ ၊ ေလာေလာဆယ္အေနနဲ႕ အရွင္ဘုရားက ၊ အဓိကအားျဖင့္ ဘယ္အေၾကာင္းအရာကို သိခ်င္တာပါလဲဆိုတာ မိန္႔ပါဦး ” ဟု စကားလမ္းေၾကာင္း ဖြင့္ေပးလိုက္ပါသည္။
ထိုအခါ ဦးပဥၨင္က “ အထူးသျဖင့္ သိခ်င္တာကေတာ့ ဦးပဥၹင္းအေနနဲ႕ကေတာ့ ငယ္စဥ္ကပဲ ကိုရင္ဝတ္ျပီး ေက်ာင္းတက္ တစ္ဆက္တည္းမွာ ပဥၨင္းတက္ျပီး ရဟန္းဘဝနဲ႕ ေနလာခဲ့ေပမယ့္ ဥိီးပဥၨင္းနဲ႕အတူ အေဆာင္ေနဖက္ တကၠသိုလ္တက္ဖက္ျဖစ္တဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကေတာ့ ၊ သူရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းေတြ ကို စြန္႕လြတ္ျပီး ရဟန္းဝတ္ခဲ့တာပါ ၊ေနာက္အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းျပီးသြားေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမွာပဲ သီတင္းသံုးေတာ့မယ္ လို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဧည့္ႏိုင္ငံသားအျဖစ္နဲ႕ ေက်ာင္းသားပတ္(စ္)ပို႕ကို ကိုင္ထားရလို႕ ေနထိုင္ခြင့္ မရပါဘူး ၊ သာသနာေရးဦးစီးဌာနကလည္း ၊ အလွည့္က်ထားမွာမုိ႕ (၃)နွစ္ျပည့္ရင္ တစ္ၾကိမ္ တာဝန္လဲလွယ္ၾကရပါတယ္ ၊ အဲဒီအတြက္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ရမွာပါ ၊ အဲဒါ ျပန္သြားတဲ့အခ်ိ္န္မွာ သူ႕ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ ေျမနွင့္အိမ္ကိုျပန္ရပါ့မလားဆိုတာ ေမးေပးပါလို႕ ေျပာလို႕ပါ ဒကာမၾကီး ဟု ဆိုသျဖင့္ ကၽြန္မက “ တင္ပါ့ဘုရား ၊ တပည့္ေတာ္မ ရွင္းျပေပးပါ့မယ္၊ အဲဒီဦးပဥၨင္းျပန္သြားခဲ့လို႕ ရွိရင္လည္း ၊ သူ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ရဟန္းမျပဳမီက ပစၥည္းမ်ားဟာ သက္ဆိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီ့အျပင္ သာသနာ့ေဘာင္မွထြက္ျပီး လူဝတ္လဲရင္ေတာင္ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ၊ အဲဒါနဲ႕ ပတ္သက္ျပီးဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့ စီရင္ထံုးလည္း ရွိပါတယ္ ဘုရား ၊ ရွင္းျပေပးပါရေစ ”
“ ဦးၾကင္နွင့္ ဦးခ်စ္လွပါ (၂) ၁၉၈၅ ခုနွစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတရားစီရင္ထံုး၊ စာမ်က္မွာ-၅၁ ” စီရင္ထံုးမွာ ၊ တရားလို ဦးၾကင္က ၊ မင္းဘူးျမိဳ႕ရွိ အခ်င္းျဖစ္ေျမနွင့္အိမ္ကို ပိုင္ေၾကာင္း ၊ တရားျပိဳင္ ဦးခ်စ္လွသည္ ေယာက္ဖျဖစ္၍ ဦးခ်စ္လွနွင့္ ဇနီး ေဒၚခင္ေစာတို႕အား မိမိ၏အိမ္နွင့္ ေျမကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ေနထိုင္ခြင့္္ျပဳခဲ့ေၾကာင္း ၊ ဒုလႅဘရဟန္းဝတ္ခဲ့ျပီးေနာက္ ၊ သာသနာ့ေဘာင္မွ ထြက္လာေသာအခါ ဦးခ်စ္လွတို႕အား အိမ္မွဖယ္ရွားေပးရန္ ေမတၱာရပ္ခံေသာအခါ ဦးခ်စ္လွတို႕က ျငင္းဆန္ေနေၾကာင္း အဆိုျပဳကာ ၊ ဖယ္ရွားေပးေစလိုမႈ စြဲဆိုပါတယ္ ”
“ တရားျပိဳင္ ဦးခ်စ္လွတို႕က အျခားအခ်က္အလက္မ်ားအျပင္ ၊ ဦးၾကင္သည္ ဒုလႅဘရဟန္းဝတ္သည္ဆိုျခင္းမွာ မမွန္ေၾကာင္း ၊ လူ႕ေဘာင္ကို အျပီးအပိုင္စြန္႕ခြာ၍ သာသနာ့ေဘာင္သို႕ ဝင္သြားျပီး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တရားဥပေဒအရ မိမိတို႕အေပၚ တရားစြဲဆိုခြင့္ မရွိေၾကာင္း ထုေခ်တယ္ ”
“ မေကြးတိုင္း တရားရုံးက ဦးၾကင္ဟာ အမႈစြဲဆိုခြင့္မရွိေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ျပီး ၊ စြဲဆိုေသာအမႈကို ပလပ္သျဖင့္ ၊ ဗဟိုတရားရုံးတြင္ ဦးၾကင္က တရားမအယူခံမႈကို တင္သြင္းျခင္း ျဖစ္တယ္ ”
“ တိုင္းတရားရုံက ဦးၾကင္သည္ သာသနာ့ေဘာင္တြင္ (၂၂)ဝါ ဝတ္ခဲ့ေၾကာင္း ၊ သို႕ျဖစ္၍ သာသနာ့ေဘာင္သို႕ ရာသက္ပန္ကူးေျပာင္းရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ၊ ရဟန္းဝတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ရဟန္းေဘာင္သို႕ ကူးေျပာင္းသည္နွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ရဟန္းမျပဳမီက ရရွိခဲ့ေသာ ပစၥည္းမ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍ ျပတ္စဲသြားေၾကာင္း ၊ လူ႕ဘဝတြင္ ရရွိခဲ့ေသာ ပစၥည္းမ်ားနွင့္ သက္ဆိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ေၾကာင္း ကို ေကာက္ယူဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္ ”
“ ေအအာအယ္ပီကုန္တုိက္နွင့္ ဦးဖိုးၾကိဳင္ ၊ ၁၉၃၉ ၊ ရန္ကုန္ ၊ ၃၁၁ ၊ စံုညီ ” အမႈတြင္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ ရဟန္းျပဳလွ်င္ (ဒုလႅဘရဟန္းမဟုတ္ ) ၊ ေခတၱရဟန္းျပဳေၾကာင္း သက္ေသခံခ်က္ (သို႕မဟုတ္) ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိပါက ရဟန္းျပဳသည္နွင့္တစ္ျပိဳင္နက္လူ႕ဘဝက ထိုသူပိုင္ခဲ့သည္ ပစၥညး္မ်ားတြင္ အက်ိဳးခံစား ဆံုးရႈံးျပီး၊ ၄င္း၏ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မ်ားမွာလည္း အလိုအေလွ်ာက္ စြန္႕ပစ္ျပီးျဖစ္တယ္ ၊ အေၾကာင္းမွာ ရဟန္းဘဝသည္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မွ်ျဖစ္ရာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနျဖင့္္ ၊ ဝိနည္းအရ ဆြမ္း၊ သကၤန္း ၊ ေဆး ၊ ေက်ာင္း ၊ အစရွိသည့္ ပစၥည္း(၄)ပါးသာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ထံုးဖြဲ႕ထားပါတယ္ ”
အထက္ပါ စီရင္ထံုးအရ ဦးၾကင္လူဝတ္အျဖစ္ ရွိစဥ္က ၊ ဦးၾကင္နွင့္ ဦးခ်စ္လွတို႕အၾကာတြင္ ခြင့္ျပဳသူနွင့္ ခြင့္ျပဳျခင္း ခံရသူမ်ားအျဖစ္ ၊ ဆက္ဆံမႈ ရွိသည့္တိုင္ေအာင္ ၊ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ၊ ဦးၾကင္ ရဟန္းဝတ္ေသာအခါ ယင္းဆက္ဆံေရးအေျခအေနမွာ ၊ ရပ္စဲသြားျပီးျဖစ္၍ ဦးၾကင္ ရဟန္းဝတ္ျပီးေနာက္ ၊ ဦးခ်စ္လွတို႕ အခ်င္းျဖစ္ဥပစာတြင္ ေနထိုင္ျခင္းမွာ သူ၏ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ဆက္လက္ေနထိုင္ျခင္း မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ ဦးၾကင္လူထြက္ေသာအခါ တစ္ခ်ိန္က သူတို႕အၾကားတည္ရွိခဲ့ေသာ ဆက္ဆံေရးသည္ ျပန္လည္ေပၚေပါက္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေပ ”
“ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ေနထိုင္သူအားနွင္လိုမႈတြင္ ပိုင္ဆိုင္မႈကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုအပ္ျခင္းမရွိဟူေသာ ဥပေဒသမွာ မွန္ေသာ္လည္း ဦးၾကင္ ရဟန္းေဘာင္သို႕ ဝင္ျခင္းျဖင့္ လူ႕ဘဝက တည္ရွိခဲ့ေသာ ဆက္ဆံမႈမ်ားမွာလည္း ရပ္စဲသြားျပီျဖစ္၍ ၊ တိုင္းတရားရုံးက ဦးၾကင္သည္ ဦးခ်စ္လွတ္ို႕အား သူ၏ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ေနထိုင္သူမ်ားအျဖစ္ျဖင့္ ဖယ္ရွားခြင့္မရွိဟု ေကာက္ယူဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ မွားယြင္းသည္ဟု မဆိုနိုင္ေသာေၾကာင့္ တရားမအယူခံမႈကိုု စရိတ္နွင့္တကြ ပလပ္သည့္ အမိန္႕အား ဗဟိုတရားရုံးမွ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္ ”
“ အဲဒီစီရင္ထံုးအရ ၊ ဦးပဥၨင္းရဲ႕ ေက်ာင္းေနဖက္ျဖစ္တဲ့ ကို္ယ္ေတာ္ဟာ ၊ သူျပန္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူပိုင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ ေျမနဲ႕အိမ္ကို ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ပါလို႕သာ ေလွ်ာက္ထားပါရေစ ”
“ ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္ ေတြ႕ထားတဲ့ စီရင္ထံုးတစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္ ဘုရား အဲဒါကလည္း ေက်ာင္းေနဖက္ကိုယ္ေတာ္က ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ၊ လက္ရွိပိုင္ဆိုင္သူမ်ားက ေလာဘမတက္ဘဲ ျပန္ေပးခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကံေကာင္းတယ္လို႕ မွတ္ရမွာပါ ၊ ဒါလည္း ျဖစ္ေတာင့္ ျဖစ္ခဲမို႕ သိပ္ျပီးအားထားလို႕ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီစီရင္ထံုးကေတာ့ “ မေရႊသီးနွင့္ ေမာင္ကံ ၊ ၁ ၊ ရန္ကုန္ ၊ ၄၃၀ ” အမႈတြင္ အကယ္၍ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ လူ႕ေဘာင္သို႕ ျပန္လည္ကူးဝင္လွ်င္ လူ႕ဘဝက ပစၥည္းမ်ားကို လက္ရွိပိုင္ဆိုင္သူမ်ား က ၊ ၄င္းအား အထင္အရွား ျပန္လည္၍ ေပးအပ္ျခင္း (ဥပမာ အေပးစာခ်ဳပ္ျဖင့္ ခ်ဳပ္ဆိုေပးျခင္း )တို႕ ျပဳလုပ္မွသာ ရခြင့္ရွိေပသည္ဟု ထံုးဖြဲ႕ထားပါတယ္ ”
“ အမႈတြင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ရဟန္းျပဳလွ်င္ ရဟန္းမျပဳမွီက ၊ ပတ္သက္ခဲ့သည္ ေဆြခန္းမ်ိဳးခန္း နွင့္ ပစၥည္းခန္း အခြင့္အေရးမ်ား ၊ ျပတ္စဲဆံုးရႈံးသည္ဆိုေသာ ၊ တရားဥပေဒမ်ားမွာ သာသနာ့ေဘာင္သို႕ ထာဝစဥ္ကူးေျပာင္းရန္ ရည္ရြယ္၍ ရဟန္းျပဳသူမ်ားနွင့္သာ သက္ဆိုင္ေပတယ္၊ ယခုခတ္ ေတြ႕ၾကံဳရေသာ ရက္အကန္႕အသတ္မွ်နွင့္ ရဟန္းျပဳသည့္ ဒုလႅဘရဟန္းနွင့္ မသက္ဆိုင္ေပ ” ဟု “ ေမာင္ညြန္႕တင္နွင့္ မပု ၊ ၁၉၅၄ ၊ မတစ ၊ ၇၆ (လႊတ္ေတာ္) ” စီရင္ထံုးမွာ ထံုးဖြဲ႕ထားပါတယ္ ဟု ဦၤးပဥၨင္းအား ေလွ်ာက္တင္ခဲ့ရပါသည္။
Credit: ၾကာညိဳသင္း (ဥပေဒေရးရာအတိုင္ပင္ခံေရွ႕ေန)
