နယူးေယာက္ၿမိဳ႕က မိုးေမွ်ာ္တိုက္ႀကီးေတြရဲ႕ ထိပ္ကို ေနလံုးဟာ တေရြ႕ေရြ႕တက္လာခ်ိန္မွာ
ေဒၚလာ ေထာင္ေက်ာ္တန္ ကုတ္အကႌ်ဝတ္ထားတဲ့ ပ်ံက်ေစ်းသည္ႀကီးဟာ လမ္းေဘးဆိုင္ေလးကို စတင္ ခင္းက်င္းလို႔ ေနပါၿပီ။ သူ႐ူးတစ္ေယာက္လိုပဲ သူဟာ အာေဘာင္အာရင္း သန္စြာနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲ စကားေတြေျပာလိုက္၊ မရွိတဲ့ပရိသတ္ ဘက္ကိုလွည့္လို႔ အာလူးေတြ ႏႊာျပလိုက္ မုန္လာဥေတြ လွီးျပလိုက္နဲ႔ ျပံဳးေပ်ာ္လို႔ ေနပါတယ္။
သိပ္မၾကာခင္မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္ဝင္စားစြာနဲ႔ ေစ်းသည္ႀကီးကို လာရပ္ၾကည့္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ေစ်းသည္ႀကီးဟာ ဝမ္းသာဟန္ျပဖို႔ေနေနသာသာ။ လွည့္ပင္မၾကည့္။
တေအာင့္ေနေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္။ ေနာက္တေအာင့္ ထပ္ၾကာေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္။ ဒီလိုနဲ႔ ပရိသတ္ သံုးေယာက္ ေလာက္ ေရာက္လာတဲ့အခါမွသာ ေစ်းသည္ႀကီးဟာ ေခါင္းကိုေမာ့ရင္း ပရိသတ္ေတြကို ျပံဳးျပလိုက္ပါတယ္။
လက္ထဲ ကိုင္ထားတဲ့ မုန္လာဥမွာ စိုက္ထားတဲ့ အခြံႏႊာဓါးကို မ်က္စပစ္ျပရင္း ရပ္ၾကည့္ေနသူ ပရိသတ္ အမ်ိဳးသမီးကို လွမ္းေျပာပါတယ္။ “ေရာ့… အဲ့ဒီဓါးကို အသာအယာ ဆြဲယူ ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။”
အမ်ိဳးသမီးဟာ အခြံႏႊာဓါးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ လွမ္းဆြဲယူလိုက္တဲ့ တေလွ်ာက္မွာေတာ့ ပါးလ်တဲ့ မုန္လာဥ အလႊာ ပါးေလးဟာ အလိုက္တသင့္ ကြာက်လာပါတယ္။
“ဝိုး” ရပ္ၾကည့္ေနၾကတဲ့ လူအားလံုးဟာ ထက္ျမက္လွတဲ့ အခြံႏႊာဓါး အစြမ္းကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အတြက္ အံ့အားသင့္စြာနဲ႔ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ေစ်းသည္ႀကီးရဲ႕ ေဘးမွာ ပရိသတ္ေတြ တစထက္ တစ မ်ားျပားလာပါေတာ့တယ္။
“ဆြစ္ဇာလန္ ကလာတဲ့ အခြံႏႊာဓါးေနာ္! တစ္ေခ်ာင္းကို ဘယ္ေလာက္မွတ္သလဲ။ ငါးေဒၚလာထဲ! ဆြစ္ဇာလန္ျဖစ္ ပစၥည္းကို ႀကိဳက္တဲ့ေနရာသြားရွာ! ငါးေဒၚလာနဲ႔ ေတြ႕လိမ့္မယ္ မထင္နဲ႔ဗ်ိဳ႕။ ေတြ႕တုန္း ဝယ္ထားၾကပါ!”
အၫႊန္းလည္း အင္မတန္ေကာင္း၊ လက္ေတြ႕ျပေနတာလဲ တကယ္ေကာင္းတဲ့ ေစ်းသည္ႀကီးဆီမွာ ပရိသတ္ေတြဟာ အခြံႏႊာဓါးေတြကို အလုအယက္နဲ႔ကို ဝယ္ေနၾကေလရဲ႕။
ဓားေရာင္း
“ဘဝမွာ ႀကီးမားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြရဖို႔ဆိုရင္ သစ္ပင္စိုက္ရသလိုပဲ။ ေသးငယ္မႈေလးေတြနဲ႔ စတင္လို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျမၾသဇာမွန္မွန္ ေကၽြးဖို႔လိုတာေပါ့။ အဲ့ဒါဘာလဲဆိုရင္ ေစ်းေကာင္းေကာင္း ေရာင္းတတ္ဖို႔ လိုတယ္။” လို႔ အဆိုပါ မီလ်ံနာ လမ္းေဘး ေစ်းသည္ႀကီးက ေျပာသြားပါတယ္။
သူ႔နာမည္က ဂ်ိဳးအာဒီးစ္။ တကယ့္ မီလ်ံနာ သူေဌး စစ္စစ္။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေဒၚလာေထာင္ေက်ာ္တန္ ကုတ္အကႌ်ႀကီးကို ဝတ္ၿပီးေတာ့ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာ ၅ ေဒၚလာတန္ အာလူးႏႊာ ဓါး ေတြကို ေအာ္ဟစ္ ေရာင္းခ်ေနတာ ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ပတ္မွာ ေျခာက္ရက္ ေရာင္းတယ္။ တစ္ရက္မွာ ဆယ္နာရီ တိတိ သူ ေစ်းေရာင္းပါတယ္။
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လူကုန္ထံ အသိုင္းအဝိုင္းေတြ က်င္လည္ရာ Park Avenue မွာ သူ႔ေနအိမ္ ရွိပါ တယ္။ ေစ်းသည္ႀကီးဟာ သူ႔အိမ္ရဲ႕ အိမ္အကူထားတဲ့ အခန္းကို လူမထားပဲ သူ႔ ကုန္ပစၥည္းေတြရဲ႕ ဂိုေထာင္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။
“ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ စုလာတဲ့ေငြေတြက ေပးတဲ့ အိမ္ေပါ့ဗ်ာ။” လို႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ေစ်းသည္ႀကီး ဂ်ိဳးအာဒီးစ္က ဆိုပါတယ္။
ဘဝမွာ အခက္ဆံုး အေနနဲ႔ ဘာေရာင္းခဲ့ဖူးလဲလို႔ ေမးတဲ့အခါ ေစ်းသည္ႀကီး ျပန္ေျဖတဲ့ အေျဖေၾကာင့္ အင္တာဗ်ဴး တဲ့သူ ဘုရားေတာင္ “တ” ယူခဲ့ရသတဲ့။
“ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ ခရစ္စမတ္ သစ္ပင္ေရာင္းခဲ့ဖူးတယ္ေလ! အရမ္းျမတ္တယ္! တ႐ုတ္ႏွစ္ကူးအတြက္ က်ဳပ္ မရရေအာင္ ေရာင္းခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ” တဲ့ဗ်ာ။
သင္ခန္းစာ ရၾကမယ္ထင္တယ္။ ဘာတဲ့လဲဗ်။ “လမ္းေဘးမွာ ေစ်းေရာင္းရတာ ေအာက္က်တယ္” လို႔ ျမင္မိတိုင္း နယူးေယာက္ၿမိဳ႕က ေဒၚလာ ေထာင္ေက်ာ္တန္ ကုတ္အကႌ်ဝတ္တဲ့ လမ္းေဘး ေစ်းသည္ ႀကီး ဂ်ိဳးအားဒီးစ္ကို က်ဳပ္တို႔ အားနာသင့္တယ္။ သူ႔ကို စံနမူနာယူသင့္တယ္။
Credit: kyawnge
