အိမ္မွန္သမွ် မ႐ွိမျဖစ္အလိုအပ္ဆံုးအရာ စြန္႔ထုတ္ျခင္းအႏုပညာ

ခ်စ္သူက မိလႅာကိုယ့္မွာက ဇလား။
မၾကင္နာ တမင္စိမ္းတယ္သိမ္းတဲ့ ကုလား။
လြန္ခဲတဲ့ ႏွစ္ ၄၀ ေက်ာ္ေလာက္က အလြန္ရသေျမာက္ခဲ့တဲ့ ဟာသကဗ်ာေလးပါ။ ကာတြန္းစာအုပ္တစ္အုပ္ရဲ႕ အသည္းကြဲဇာတ္၀င္ခန္းမွာ ေဖာ္ျပဖူးခဲ့ပါတယ္။ မေတာ္မတည့္ ႏႈိင္းယွဥ္ရရင္ေတာ့ ႐ိုမီယိုနဲ႔ ဂ်ဴးလိယက္ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေပါ့။ အခ်စ္ႀကီးခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ မိဘ၊ ေဆြမ်ိဳး၊ အသိုင္းအ၀ိုင္း၊ ဂုဏ္တံတိုင္း၊ ေငြတံတိုင္း၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္တံတိုင္း၊ ကံၾကမၼာတံတိုင္း စတဲ့ထဲက တစ္ခုခုေၾကာင့္ အေ၀းႀကီးေ၀းၾကရတဲ့အျဖစ္အပ်က္ပါ။

ဒါေပမဲ့ ကာတြန္းစာအုပ္ျဖစ္ေလေတာ့ ဟာသအျမင္နဲ႔ ကစ္ထည့္လိုက္တာ အဲဒီအတိုင္းျဖစ္သြားတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ တင္စားခ်က္က သဘာ၀က်တဲ့အျပင္ အသင့္ယုတၱိကလည္း႐ွိေနေတာ့ ေျပာခ်င္တဲ့ဆိုလိုရင္းကို ဒက္ခနဲထိရံုမက ဟာသအေတြးအျမင္ေလးကလည္း ရသ ပိုေျမာက္သြားေစတဲ့အတြက္ ဖတ္မိသူတိုင္း ႏွစ္သက္ရႊင္ျပံဳးျခင္း ျဖစ္ရပါတယ္။

အဲဒီေခတ္တုန္းကလည္း တကယ္ကို ဇလားအိမ္သာေတြပဲ ႐ွိခဲ့သကိုး။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွာ႐ွိတဲ့ တိုက္ခန္းေတြကလြဲရင္ ကန္ေတာ္ေလးတို႔၊ အလံုတို႔၊ တာေမြတို႔လို ၿမိဳ႕ထဲနဲ႔သိပ္မေ၀းလွတဲ့ေနရာေတြမွာေတာင္ ဇလားအိမ္သာနဲ႔ က်င္းအိမ္သာေတြ မင္းမူေနတာကိုး။ ေရေလာင္းအိမ္သာဆိုတာက ၿမိဳ႕ထဲတိုက္ခန္းေတြအတြက္ျဖစ္ၿပီး ေရဆြဲအိမ္သာဆိုတာကေတာ့ တကယ့္ကို ပညာတတ္၊ ရာထူးႀကီး၊ ေပါက္ေပါက္ေရာက္ေရာက္နဲ႔ ေခတ္အျမင္ေခတ္အေတြး႐ွိတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းေလာက္ပဲ သံုးၾကေသးတာကလား။

က်င္းအိမ္သာဆိုတာက ေျမႀကီးကို က်င္းအရင္တူး၊ က်င္းအနက္ စိတ္ႀကိဳက္ရၿပီဆိုမွ က်င္းကိုခြၿပီး တိုင္ေလးတိုင္ ထူ၊ ထိုင္ေပါက္ခ်န္ၿပီး အခင္းခင္း၊ အကာေဆာက္၊ အမိုးတပ္၊ တံခါးထည့္ ဒီလိုနဲ႔ လံုလံုျခံဳျခံဳ႐ွိတဲ့ က်င္းအိမ္သာတစ္လံုး ျဖစ္။ ဇလားအိမ္သာက်ေတာ့ ေျမႀကီးမွာ က်င္းတူးစရာေတာ့ မလိုဘူး။ ေဆာက္တဲ့ပံုစံ အတူတူ၊ အဲ . . . ထိုင္ေပါက္ေအာက္မွာခံဖို႔ သစ္သားဇလားတစ္ခု ပိုလာတယ္။ ဇလားအိမ္သာက အျပည့္ျမန္တယ္။ ဒီအိမ္သာသံုးတဲ့အေရအတြက္ေပၚမူတည္ၿပီးေပါ့။ ရန္ကုန္မွာ လူဦးေရက ခုေလာက္ထူထပ္ေသးတာမွမဟုတ္တာ ဒီေတာ့ တစ္အိမ္ကိုအိမ္သာတစ္လံုးစနစ္လည္းမဟုတ္ဘူး။ အိမ္သာတစ္လံုးကို ႏွစ္အိမ္၊ သံုးအိမ္ စသျဖင့္ သံုးၾကတာ။ ဒါလည္း အတိအက်မဟုတ္ဘူး။ နီးစပ္ရာအိမ္ေတြကလည္း လာၿပီး အားေပးခ်ီးျမႇင့္ၾကတာပဲ။

ကိုယ္ပိုင္ ျခံေလး၀င္းေလးနဲ႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ သီးသီးျခားျခားေနၾကသူေတြကေတာ့ ကိုယ့္ျခံရဲ႕ ေနာက္ဘက္အစြန္ေလာက္မွာ အိမ္သာေဆာက္ထားၿပီး ကိုယ့္အိမ္သားေတြပဲအသံုးျပဳၾကလို႔ ဘာမွ ဇယားမ႐ႈပ္ေပမဲ့ ျခံ၀ိုင္းက်ယ္တစ္ခုထဲမွာ အဆင္သင့္သလို စုၿပီး အိမ္ေဆာက္ေနၾကသူေတြအတြက္ေတာ့ တစ္အိမ္ကို အိမ္သာတစ္လံုး လုပ္ထားလို႔ မရႏိုင္ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ၀င္းထဲကမိသားစုေတြ စုစည္းတိုင္ပင္ၿပီး ၀င္းထဲက မ်က္ႏွာစာမက်ဆံုးေနရာမွာ အမ်ားသေဘာတူ အမ်ားသံုးအိမ္သာ တူးလိုက္ရတာပဲ။

ဇလားအိမ္သာ ျပည့္ရင္ ျမဴနီစီပယ္ အခုအေခၚ စည္ပင္သာယာေပါ့ အဲဒီအဖြဲ႔က လာသိမ္းေပးတယ္။ မိလႅာသိမ္းသမား ေခၚတာေပါ့။ မိလႅာသိမ္းသမားေတြက စစ္တေကာင္းဘက္က ေခၚေတာေတြခ်ည္းပဲ။ သူတို႔ဘာသာစကားနဲ႔ ဂ်ာဒူး၀ါလားလို႔ ေခၚတယ္။ သူတို႔ေတြက ညေနတိုင္ ေမွာင္စပ်ိဳးခ်ိန္က်ရင္ သူတို႔ဆီမွာစာရင္းေပါက္ထားၿပီးသား ဇလားအိမ္သာ႐ွိတဲ့ရပ္ကြက္ေတြထဲ၀င္ၿပီး မိလႅာဇလားေတြ သိမ္းတယ္။ သိမ္းတယ္ဆိုတာက ဇလားလိုက္သိမ္းသြားတာမဟုတ္ဘူး။

ပထမဆံုး အိမ္သာေအာက္က ဇလားကို ဆြဲထုတ္၊ ဇလားထဲကမိလႅာေတြကို လက္တြန္းလွည္းထဲသြန္ထည့္၊ ဇလားက္ို ေရနဲ႔ေဆးေၾကာ၊ ပိုးသတ္ေဆး ဖ်န္း၊ အိမ္သာေအာက္ ထိုင္ေပါက္နဲ႔ခ်ိန္ၿပီး ျပန္ထည့္၊ ေနာက္အိမ္သာတစ္လံုးက္ို ကူး၊ ဇလားထဲကသြန္ထည့္လိုက္တဲ့ မိလႅာေတြ လက္တြန္းလွည္းထဲျပည့္သြားရင္ ကားဆီယူသြား၊ လက္တြန္းလွည္းထဲကေန ကားထဲေျပာင္းထည့္။ တစ္ရပ္ကြက္ကို အနည္းေလးေတာ့ ႏွစ္နာရီေလာက္ ၾကာတယ္။ အဲဒီတစ္ေလွ်ာက္လံုးေတာ့ အဲဒီရပ္ကြက္ဟာ မိလႅာရနံ႔ ထံုပ်ံ ့ဆြတ္လူး အာရံုမူးေ၀စရာအတိနဲ႔ပါ။

ကြၽန္ေတာ့္ဘႀကီးတစ္ေယာက္ အိမ္သြား၀ယ္တာ သတိရမိေသးတယ္။ သူသြားၾကည့္တဲ့အိမ္က ႏွစ္ထပ္ ကြၽန္းအိမ္ႀကီး၊ ျခံေလး၀င္းေလးကလာ္း သိပ္အက်ယ္ႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ ေ႐ွ႕-ေနာက္ ေျမပိုေလးနဲ႔၊ ရပ္ကြက္ကလည္း ဆိတ္ၿငိမ္တယ္။ ဒါနဲ႔ သူ ေငြေခ်ၿပီး ေျပာင္းလာတယ္။ တစ္မိသားစုလံုးကလည္း ဒီလိုအိမ္ကို ဒီလိုေစ်းနဲ႔ရလိုက္တာ အရေတာ္ေလစြဆိုၿပီး ေက်နပ္အားရေနၾကတယ္။ ညေနေစာင္းေတာ့ အိမ္သစ္ေရာက္ျခင္းအထိမ္းအမွတ္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ထမင္း၀ိုင္းမွာ မိသားစုေတြ ဟင္းမ်ိဳးစံုလင္စြာ တည္ခင္းလို႔ family dinner ပြဲႀကီး ၀ွဲခ်ီးက်င္းပေတာ့မယ္လို႔ အိမ္သားေတြအစံု ထမင္း၀ိုင္းမွာစုဆံုၿပီး အထိုင္လိုက္ . . . စူးစူး၀ါး၀ါး ဆိုးရြားလွတဲ့ အနံအေစာ္ႀကီးတစ္ခု သူတို႔႐ွိရာဆီ ေလဟုန္စီးၿပီး good evening ရယ္လို႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တာေၾကာင့္ ႏွာေခါင္းေလးေတြကိုယ္စီပိတ္ရင္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ မင္တက္မိသြားၾကတယ္။ အက်ိဳးအေၾကာင္းသိရေအာင္ ႏွစ္ထပ္ကြၽန္းအိမ္ႀကီးရဲ႕ အေပၚထပ္ ျပတင္းေပါက္ကေန ၀န္းက်င္အခင္းအက်င္းကို ေစ့ငုမိတဲ့အခါက်မွ သူတို႔အိမ္သစ္ႀကီးေ႐ွ႕မွာ ကြပ္ကဲေရးဌာနခ်ဳပ္ မိလႅာကားႀကီးက အခံ့သား။ ဌာနခ်ဳပ္ကို ေထာက္ပံ့ေရးမျပတ္ေပးေနတဲ့ လက္တြန္းလွည္းတပ္ကလည္း ပ်ားပန္းခပ္။ ေျမျပင္စစ္သည္ မည္းခ်ိပ္ရည္တို႔ကလည္း အေပၚပိုင္းဗလာ၊ ေအာက္လႊာနံငယ္ပိုင္းေလာက္ေလးေတြနဲ႔ တက္ႂကြအားအင္ တိုက္ပြဲဆင္ၾကေပါ့။

တိုတိုေျပာရရင္ အဲဒီညက သူတို႔တစ္အိမ္သားလံုး ထမင္းစားပ်က္။ ည ၈ နာရီေလာက္ကစလို႔ တျဖည္းျဖည္းျပယ္သြားတဲ့ မိလႅာနံ႔ေနရာမွာ သဘာ၀ေလေအး မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း ျပဴတစ္ျပဴတစ္ျဖစ္လာမွ လူငယ္ပိုင္းက ည ၁၀ နာရီေလာက္မွာ ထမင္းေအးဟင္းေအးကို စိတ္မပါလက္မပါ စားၾက၊ လူႀကီးပိုင္းကေတာ့ ေကာ္ဖီေလး မုန္႔ေလးနဲ႔ပဲ ၀မ္းမီးကိုျငႇိမ္းလိုက္ရ။
ေနာက္ေန႔ ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း မေဟာင္းတဲ့သနစ္နဲ႔ မေျပာင္းမလဲခ်စ္မယ္လို႔ သစၥာတိုင္ ပႏၷက္႐ိုက္ထားတဲ့အလား မိလႅာကြပ္ကဲေရးဌာနခ်ဳပ္က သူတို႔အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ပံုစံမပ်က္ ရပ္ျမဲ။ တစ္ရပ္ကြက္လံုးစြန္႔တဲ့မစင္ သူတို႔အိမ္ေ႐ွ႕မွာ အကုန္အစင္တင္ေနတဲ့အျဖစ္ႀကီးကို မခံစားႏိုင္တဲ့အဆံုး ႏွစ္ထပ္ကြၽန္းအိမ္ႀကီးကို ရတဲ့ေစ်းနဲ႔ျပန္ေရာင္းၿပီး ေျပာင္းေျပးရေလရဲ႕။ အဲဒီကစလို႔ "မင္းတို႔ . . . အိမ္မ်ား၀ယ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေန႔ပိုင္းတစ္ေခါက္ သြားၾကည့္ရံုနဲ႔ လံုေလာက္ၿပီမထင္နဲ႔ေဟ့ . . . ညဦးပိုင္း၊ ညနက္ပိုင္း မသိမသာ သြားစနည္းနာၿပီး အႀကိဳက္ေတြ႔မွ ၀ယ္ဗ်" ဆိုတဲ့စကားကို အိမ္၀ယ္မယ့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအားလံုးဆီ လိုက္ေျပာေနေတာ့တာ။

ခုေခတ္မွာေတာ့ ေခတ္အျမင္ ေခတ္အသိနဲ႔ က်န္းမာေရးဗဟုသုတေတြလည္း ျပည့္စံုေနၿပီဆိုေတာ့ အိမ္ေတြမွာ ေရေလာင္းအိမ္သာေတြတင္မက ေရဆြဲအိမ္သာေတြ၊ ဘိုထိုင္ေတြနဲ႔ ခမ္းနားေနၾကပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာတစ္ခုက ေရဆြဲအိမ္သာအတြက္ဆို ေရက အထက္ကက်မွျဖစ္မွာဆိုေတာ့ အိမ္သာေပၚ ေရကန္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရစည္ တင္ထားမွ ျဖစ္တာ။ ၿမိဳ႕ျပလကၡဏာ ကန္ထ႐ိုက္တိုက္ခန္းဆိုတာကလည္း ေ႐ွ႕-ေနာက္ တို၊ ေဘးတိုက္ က်ပ္၊ အထက္-ေအာက္ ပိ . . . အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ေနေလေတာ့ ေရဆြဲအိမ္သာ ပီပီျပင္ျပင္နဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားႏိုင္ဖို႔အေရးဟာ ေတာ္ေတာ္ခက္သဗ်။ အိမ္အသစ္ကေလးေပၚ စတက္တက္ခ်င္းတုန္းကေတာ့ မ်က္ႏွာၾကက္ေအာက္မွာ ဆင့္တန္းေလးကတ္သတ္ထိုးၿပီးတင္ထားတဲ့ တိုင္ကီမျဖစ္ညစ္က်ယ္ေလး ေရစီးေရလာ ေကာင္းေနေတာ့ ခလုတ္ကေလး ေဒါက္ခနဲႏွိပ္၊ ေရလံုးအင္အားက ေ၀ါခနဲဆြဲခ်သြား၊ အဆင္ကိုေျပလို႔။ လပိုင္းေလာက္လည္းၾကာေရာ တိုင္ကီပိုက္ ဆို႔ရတာနဲ႔၊ ေရဆင္းဘား ေဖာက္တာနဲ႔၊ ေရဆြဲေဘာ ေၾကာင္တာနဲ႔၊ ခလုတ္ေတြ ေခ်ာင္ကုန္တာနဲ႔ ေရဆြဲအိမ္သာဘ၀ကေန ေရေလာင္းအိမ္သာဘ၀ စုေတခဲ့။

ဘာပဲေျပာေျပာေလ . . . ေတာထိုင္တယ္၊ အခင္းေလး-အခင္းႀကီး သြားတယ္ ဆိုတဲ့အေနအထားကေန ဇလားအိမ္သာ၊ က်င္းအိမ္သာ၊ ေရေလာင္းအိမ္သာ၊ ေရဆြဲအိမ္သာ၊ ဘိုထိုင္အိမ္သာ စသျဖင့္ ဆင့္ကဲတိုးတက္မႈျဖစ္စဥ္ဟာ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုလံုးကို အ႐ွင္းသားထင္ဟပ္ျပေနတာပါ။ ေ၀းလံေခါင္သီတဲ့ေဒသေတြမွာေတာင္ ေတာထိုင္တဲ့ဓေလ့ ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး အိမ္သာအသံုးျပဳရမွန္း သိကုန္ၾကပါၿပီ။

ေ႐ွးလူႀကီးေတြက အေျမာ္အျမင္႐ွိ႐ွိနဲ႔ ေပးခဲ့တဲ့နာမည္ေလး ေပ်ာက္ကြယ္တိမ္ျမဳပ္သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေနရာေလးဟာ ကိုယ္တြင္းေ၀ဒနာေတြကို စြန္႔ထုတ္ေျဖ႐ွင္းရာျဖစ္တာမို႔ တစ္အိမ္လံုး ေနရထိုရ သာယာေစဖို႔ အရင္းအျမစ္တစ္ရပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ "အိမ္သာ" ရယ္လို႔ ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့တဲ့အမည္ေလးဟာ အႏွစ္သာရေတြ ျပည့္၀ေနပါတယ္။ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ေဆာက္တဲ့အိမ္ပဲျဖစ္ေစ အိမ္သာရဲ႕အခန္းက႑ မပါလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ အိမ္သာဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ထဲက မလိုအပ္ေတာ့တဲ့အညစ္အေၾကးေတြကို စြန္႔ထုတ္ရာေနရာပဲမဟုတ္ပါလား။ အဲဒီစြန္႔ထုတ္မႈကို ပရမ္းပတာမဟုတ္ဘဲ အႏုပညာေျမာက္စြာလုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွ တစ္အိမ္လံုး သာယာမႈအေပါင္း ခေညာင္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

ေက်ာ္ေဇာေလး မွ iMyanmarHouse.com အတြက္ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။
Credit: iMyanmarHouse.com