အတိတ္ကာလမွ တိုးလွ်ိဳေပါက္မ်ား

ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ လမ္းမႀကီးေပၚက ေလးထပ္တိုက္ႀကီးရဲ႕ ေလွကားေတြက ခုေခတ္ကေလးေတြ ေတြ႔ဖူးမွာမဟုတ္တဲ့ တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကားေတြပါ။ လမ္းမႀကီးေတြကိုမ်က္ႏွာျပဳၿပီးေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာက္အအံုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကားေတြခ်ည္းလိုလိုပါ။

ေလွကားမ်က္ႏွာစာက အိမ္ေ႐ွ႕ဥပစာမွာမ႐ွိဘဲ အိမ္ေနာက္ဘက္ေပါက္ကေန ဟိုဘက္လမ္း၊ ဒီဘက္လမ္း တိုးလွ်ိဳေပါက္ ေဖာက္ထားတာမ်ိဳးပါ။ထင္႐ွားေအာင္ေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနခဲ့တာ ၂၇ လမ္းနဲ႔ ၂၈ လမ္း ၾကား အေနာ္ရထာလမ္းမေပၚက တိုက္။ အေပၚကိုတက္တဲ့ ေလွကားက အေနာ္ရထာလမ္းမေပၚမွာမ႐ွိဘဲ တိုက္ရဲ႕ ေနာက္ဘက္မ်က္ႏွာစာ ၂၈ လမ္းကို မ်က္ႏွာျပဳၿပီး ႐ွိေနတယ္။ အဲဒီေလွကားက ၂၇ လမ္းဘက္အထိ ေပါက္တယ္။ ေလွကားတစ္ခုလံုးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနတဲ့တိုက္ကို ေနာက္ဘက္ကေန ၀ိုင္းပတ္ထားတဲ့ပံုစံ။ေလွကားကေန တက္သြားၿပီး ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ ၀င္ရတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ဟိုးေနာက္ေဖးကေန မွ ၀င္ရတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္၊ အိမ္သာ၊ ေရခ်ိဳးတဲ့ေနရာ (အဲဒီတုန္းက ေရခ်ိဳးခန္းစနစ္ သိက္မထြန္းကားေသး) အဲဒါေတြေက်ာ္၊ အိပ္ခန္းကို ေက်ာ္ၿပီးမွ ဧည့္ခန္းနဲ႔ ၀ရန္တာ ေရာက္ ဒီလိုတည္ေဆာက္ထားတာ။ဆိုေတာ့ . . . ေလွကားအတြက္ အိမ္ခန္းအသားထဲက ဖဲ့ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူး။
အိမ္ခန္းထဲမွာ ေလွကားအိမ္ခ်ိဳးေကြ႔၀င္လို႔ေနရာလြတ္ ေနရာ ပုပ္သြားတဲ့ေနရာမ႐ွိေတာ့ဘူး။ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ ဧရိယာမွာ ႀကိဳက္သလို အခန္းဖြဲ႔ေတာ့ပဲ။ ေလွကားဧရိယာကေတာ့ အေတာ္က်ယ္တယ္။ ခန္႔မွန္းေျခ ၁၀ ေပ ၁၂ ေပေလာက္ အက်ယ္႐ွိမယ္။ အ႐ွည္ကေတာ့ ဟိုဘက္လမ္း-ဒီဘက္လမ္း တိုးလွ်ိဳေပါက္ဆိုေတာ့ ေပ ၁၀၀ ေပါ့။ နည္းတဲ့ဧရိယာမဟုတ္ဘူး။ အခန္းတိုင္းအခန္းတိုင္းဟာ ေနာက္ေဖးဘက္ ကိုယ့္ပင္မတံခါးႀကီးက ထြက္လိုက္တာနဲ႔ အဲဒီ ေလွကားဧရိယာ စၾကၤ႐ွည္ႀကီးေပၚ ေရာက္သြားတာ။ အဲဒီစၾကႍ႐ွည္ႀကီးေပၚမွာ ကေလးေတြ ေျပးၾက၊ ေဆာ့ၾက၊ ကေလးအေမေတြကကေလးေတြ ေလွကားထိပ္တစ္ဖက္
တစ္ခ်က္စီကိုေရာက္မသြားေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ထိ္န္းရင္း စကားထိုင္ေျပာၾက၊ သန္းတုပ္ၾကေပါ့၊ လူငယ္ ကာလသားေတြကလည္း စၾကၤ႐ွည္ႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းသလားရင္း အိမ္ေနာက္ဘက္တံခါးကတစ္ဆင့္ အ၀င္အထြက္လုပ္ၾကတဲ့ အပ်ိဳေခ်ာေတြကို ေလွ်ာက္ျပန္သံေပးၾက။

ဒါကတိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကားေတြရဲ႕ ေကာင္း
ကြက္ေလးေတြေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္မွာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က လူေပါင္းစံု ၀င္ေရာက္အေျခခ်လာတာနဲ႔အမွ် တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကားေတြဟာလည္း လူမသမာေတြရဲ႕အသံုးခ်ခံ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာတယ္။လူတစ္ေယာက္က သံုးဘီး (အဲဒီေခတ္ တကၠစီ) ငွါးစီးတယ္။ ဥကၠလာကေန လမ္းမေတာ္ သြားမယ္ေပါ့။ ပန္းဘဲတန္းၿမိဳ႕နယ္ထဲက တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကားတစ္ခုေ႐ွ႕မွာ ကားကိုခဏရပ္ခိုင္းၿပီး အသိအိမ္ေပၚကပစၥည္းတစ္ခုတက္ယူဦးမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ၿပီးရင္ လမ္းမေတာ္ ဆက္သြားမယ္ေပါ့။ သံုးဘီးသမားကလည္း ရပါတယ္ဆိုၿပီး ကားရပ္ေပးရင္း ေစာင့္ေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာလို႔ အရိပ္အေယာင္မျမင္ရေတာ့ ေလွကားေပၚတက္လိုက္ၾကည့္တဲ့အခါက်မွ ဒီဘက္ေလွကားကတက္ၿပီး ဟိုဘက္ေလွကားက ဆင္းသြားမွန္း သိလိုက္ရ။ ဥကၠလာကေန ၿမိဳ႕ထဲ သံုးဘီးအလကားစီးသြားတာေလ။

• 

အဲ . . . ကားခေလာက္က ေတာ္ေသးတယ္ဆိုရမယ္။ တခ်ိဳ႕ အဲဒီေလွကားကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး အဖိုးတန္ပစၥည္းအလိမ္ခံလိုက္ရတာေတြ ႐ွိလာတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အယံုလြယ္တတ္တဲ့ အေရာင္းအ၀ယ္သမားေတြနဲ႔ မအူမလည္ပြဲစားေတြေပါ့။ ဒီဘယက္ကေလး တက္ျပလိုက္ဦးမယ္၊ အဆင္ေျပရင္ လွမ္းေခၚလိုက္မယ္ေပါ့။ ခုနသံုးဘီးသမားလိုပါပဲ စိတ္မ႐ွည္လို႔ တက္ၾကည့္ေတာ့ တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကားႀကီးေတြ႔ၿပီး မ႐ွဴႏိုင္မကယ္ႏိုင္ျဖစ္။ ဒီလိုမ်ိဳးေတြနဲ႔ တစ္ခ်ိန္က ၿမိဳ႕ျပရဲ႕အဆင္တန္ဆာျဖစ္ခဲ့တဲ့ တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကားေတြ နာမည္ပ်က္ခဲ့ရ။

ကြၽန္ေတာ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ ၁၉၈၄ ေလာက္က သူမ်ားလူလည္က်တာ ခံရေတာ့မလို႔။ လူလည္က်မယ့္ေကာင္က နယ္က ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ေကာင္။ သူရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေနာက္တစ္ေယာက္ရယ္ တစ္ရက္ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ႐ုပ္႐ွင္သြားၾကည့္တယ္။ အျပန္မွာ ဆူးေလဘုရားလမ္းနဲ႔ အေနာ္ရထာလမ္းေထာင့္ တိုက္ေလွကားေရာက္ေတာ့ "ခဏကြာ . . . ဒီေပၚက ငါ့အေဒၚဆီ တစ္ခ်က္ ၀င္ေတြ႔လိုက္ဦးမယ္ . . . မၾကာပါဘူး" လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆို တက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို "ငါ ဟိုထိပ္မွာ႐ွိမယ္ . . . ဒီေကာင္ဆင္းလာရင္ လိုက္ခဲ့"လို႔ မွာၿပီး အေနာ္ရထာလမ္းထိပ္ ထြက္သြားရင္း ၃၃ လမ္းထိပ္အထိ ေလွ်ာက္သြားတယ္။
လမ္းထိပ္ကေန ၃၃ လမ္းထဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ငနဲသား ျပံဳးစိျပံဳးစိနဲ႔ ေလွကားက ဆင္းလာၿပီး အေနာ္ရထာလမ္းဘက္ ေလွ်ာက္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူလာရာလမ္းက ခါးေထာက္ၿပီးပိတ္ရပ္ေနတာ မျမင္ဘူး။ အနားေရာက္မွ ျမင္ၿပီး လန္႔သြားတယ္။ မင္းက ငါ့အၾကံႀကိဳသိေနတာကိုးကြတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ပခံုးဖက္ၿပီး ဆူးေလဘုရားလမ္းထိပ္က ၀င္လာတာကို ေစာင့္က်န္ခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္း ျမင္ေတာ့ အံ့ဩေနတယ္။ အက်ိဳးအေၾကာင္း႐ွင္းျပေတာ့မွ လူလည္က်တဲ့ေကာင္ကို ဆဲလိုက္တာ မိုးကိုမႊန္ကေရာပဲ။

အဲဒီတိုက္ကို ၁၉၉၅ - ၉၆ ေလာက္က မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕အေၾကာင္းျပဳၿပီး အေပၚအထိ ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ၃၃ လမ္းက တက္ၿပီး ဆူးေလဘုရားလမ္းဘက္က ျပန္ဆင္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ျပံဳးၿဖီးၿဖီးျဖစ္ေနလို႔ မိတ္ေဆြေတြက ေမးတာေၾကာင့္ ခုနအျဖစ္အပ်က္ကို ဇာတ္ေၾကာင္းလွန္မိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဒီေနရာမွာ တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကား႐ွိေနတာ ကံေသကံမ သိလို႔ ဖမ္းလိုက္တာမဟုတ္ဘူး ၂၈ လမ္းမွာ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳကပံုစံတူေလွကားအခင္းအက်င္း ျမင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သကၤာယနမကင္းသလိုခံစားရလို႔ ဟုတ္လိုဟုတ္ျငားဆိုၿပီး စြန္႔ဖမ္းၾကည့္တာ။ ကြက္တိသြားမိေနတယ္။ ၿမိဳ႕လယ္မွာေနတဲ့ ရန္ကုန္သားစစ္စစ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ သိကၡာကို အခ်ိန္မီကေလး ဆယ္လိုက္ႏိုင္ရံုေပါ့ေလ။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဲဒီေလွကားေတြကို တိုက္ေနပုဂၢိဳလ္ေတြက ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ပဲ အပိတ္အပင္အတားအဆီးေတြ လုပ္ပစ္လိုက္ၾကလို႔ ဟိုဘက္-ဒီဘက္ တိုးလွ်ိဳမေပါက္ေတာ့တာ ေတြ႔လာရတယ္။ ခုန ဆူးေလဘုရားလမ္းထိပ္ကတိုက္ဆို "ဤေလွကားသည္ ၃၃လမ္းဘက္သို႔ေပါက္ေသာတိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကား
ျဖစ္သည္" လို႔ စာလံုးႀကီးႀကီးနဲ႔၊ မင္ေရာင္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ ေရးထားရတဲ့အထိ။တျခား တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကားေတြဆိုလည္း အခန္း႐ွင္ေတြက သူတို႔အခန္းပိုင္နယ္နိမိတ္အလိုက္ တံခါးေတြ၊ အပိတ္အဆို႔ေတြနဲ႔ တိုးလွ်ိဳမေပါက္ေအာင္ ဆီးကာဟန္႔တားၾကေလရဲ႕။

ဒီလို တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကား႐ွိတဲ့အေဆာက္အအံုေတြကို လက္လွမ္းမီသေလာက္ ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ အဂၤလိပ္လက္ထက္ကတည္းက ေဆာက္ခဲ့တာေတြ
ျဖစ္ေနမွန္း သိရတယ္။ အဂၤလိပ္က အိနၵိယကိုသိမ္းၿပီးမွ ျမန္မာကိုသိမ္းတာဆိုေတာ့ ဒီလိုအေဆာက္အအံုေတြရဲ႕ဒီဇိုင္းဖြဲ႔စည္းမႈဟာ အိနၵိယအေငြ႔အသက္ကေန ျမစ္ဖ်ားခံလာတာလားလို႔လည္း အေတြးဆန္႔မိတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ ကုလားကားေတြမွာ အဲဒီလို တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကားမ်ိဳးေတြ ေတြ႔ေနရတုန္းပဲမို႔လို႔။
ေလွကားဧရိယာစၾကၤ႐ွည္ႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ပါးေဆာ့ကစားေနၾကတဲ့ ကေလးသံေတြ၊ တစ္ခန္းနဲ႔တစ္ခန္း ေမးထူးဆက္ဆံ အျပန္အလွန္သတင္းဖလွယ္ေနၾကတဲ့ အိမ္႐ွင္မေတြရဲ႕အသံေတြ၊ ေရဒီယိုေလး အလယ္ခ်ၿပီး ေၾကညာတဲ့သတင္းေတြနားေထာင္ရင္း ႏိုင္ငံ့အေရး ေဆြးေႏြးရင္ခုန္ၾကတဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေတြရဲ႕ ေလးေလးနက္နက္အသံေတြ . . . အဲဒါေတြ အဲဒါေတြ အကုန္လံုး အတိတ္မွာပဲ က်န္ရစ္ခဲ့။

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကားေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာကို ႏွေျမာမိတယ္။ကိုယ့္အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႔ ေႏြးေထြးမႈရပ္၀န္းတည္ေဆာက္ႏိုင္တဲ့ အခင္းအက်င္းေကာင္းေလး အတတ္ၾကဴးသူေတြေၾကာင့္ အေရာင္စြန္းထင္းၿပီး ပ်က္ယြင္းသြားရတာကို ရင္နင့္မိတယ္။ ခုဆို ဟိုဘက္ခန္း-ဒီဘက္ခန္း ကပ္လ်က္ေနၾကတဲ့သူခ်င္းေတာင္ စိမ္းစိမ္းကားကားေတြျဖစ္ကုန္ၾကတာ တိုးလွ်ိဳေပါက္ေလွကားေတြ မ႐ွိေတာ့ျခင္းေၾကာင့္ပဲလို႔ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ အဆိုျပဳခ်င္တယ္။
တိုက္ခန္းေတြကိုတိုးလွ်ိဳေပါက္ဆက္သြယ္ေပးတဲ့
ေလွကားေတြဟာအခန္းနီးခ်င္းေတြရဲ႕ႏွလံုးသားေတြကို
လည္း ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္မႈေတြ ရွင္သန္ဖြံ ့ၿဖိဳးေအာင္ တိုးလွ်ိဳေပါက္ယွက္ႏႊယ္ေပးႏိုင္တဲ့အစြမ္း အျပည့္အ၀႐ွိတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခိုင္ခိုင္မာမာယံုၾကည္ေနဆဲပါ။

ေက်ာ္ေဇာေလး မွ iMyanmarHouse.com အတြက္ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။
Credit: iMyanmarHouse.com