၀ရန္တာအႏုပညာႏွင့္ ျမန္မာ့အိမ္ရာ
၀ရန္တာဆိုသည္က စင္စစ္အားျဖင့္ ျမန္မာမႈအစဥ္အလာမဟုတ္။ ျမန္မာ့အိမ္ရာတို႔တြင္ အထင္ကရခမ္းနားခဲ့သည္က လူကံုထံတို႔၏ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းမ်ားမွ လသာေဆာင္ႏွင့္ ဆင္၀င္ေဆာင္တို႔သာ ျဖစ္ဘိ၏။
လေရာင္၏ ရႊန္းပမႈႏွင့္ ေလျပည္ေအး၏ကလူက်ီစယ္မႈတို႔ကို သဘာ၀ရား၏လက္ေဆာင္မ်ားအျဖစ္ ရယူခံစားရန္ လသာေဆာင္မ်ားတည္ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သကဲ့သို႔ ဆင္စီးနင္းသြားလာရသူတို႔၏အိမ္ရာမ်ား၌ ဆင္ေပၚအတက္အဆင္းလုပ္ရလြယ္ကူေအာင္ ဆင္၀င္မ်ားထည့္သြင္းတည္ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္။
သာမန္တစ္ထပ္အိမ္မ်ားတြင္ေတာ့ ၀ရန္တာႏွင့္အလားသဏၭာန္တူေသာအေဆာင္ ထည့္သြင္းေဆာက္လုပ္ျခင္းမ်ိဳး ေ႐ွးျမန္မာ့အိမ္ရာမ်ား၌မ႐ွိဖူးခဲ့။ ၀ရန္တာဟူသည္ လသာေဆာင္ေလာက္ဧရိယာမက်ယ္ေသာ အခန္းျပင္ပအစိတ္အပိုင္းသာျဖစ္ေလ၏။ ထိုအစိတ္အပိုင္းမ်ိဳးကို ျမန္မာႏိုင္ငံသူ႔ကြၽန္ဘ၀
သက္ေရာက္ၿပီးသည့္အခ်ိန္အေနာက္ႏိုင္ငံသားတို႔တိုက္တာအိမ္ရာပံုစံမ်ားႏွင့္ ယဥ္ပါးလာခ်ိန္က်မွ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ေတြ႔လာရျခင္းျဖစ္မည္ဟု ခန္႔မွန္းမိသည္။
ေ႐ွးျမန္မာ့အိမ္ရာမ်ားေဆာက္လုပ္ရာတြင္ ႏွစ္ထပ္အိမ္မ်ား၏နံရံသည္အမိုးမွသည္ေျမျပင္အထိ ေတာက္ေလွ်ာက္တစ္ညီတည္း၊ တစ္ေျဖာင့္တည္းသာ ေဆာက္လုပ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္အလင္းေရာင္ႏွင့္ ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းမြန္ေရးအတြက္ ျပတင္?ေပါက္မ်ားအလံုအေလာက္ေဖာက္ထားၾကသည္။ ျပတင္းေပါက္ကိုပင္လွ်င္ ျပတင္းေပါက္သက္သက္ကို လူ႔ခါးေစာင္းေလာက္မွစ၍ေဖာက္သည္မဟုတ္ ျပတင္းေပါက္ပမာဏအတိုင္းအေပၚထပ္ၾကမ္းျပင္အထိ ႏွစ္ပိုင္းခြဲကာ
ျပတင္းေပါက္အ႐ွည္ႀကီးေဖာက္ၾကျမဲျဖစ္သည္။
ဆိုလိုသည္မွာ အ၀င္မင္မတံခါးေပါက္၏ပမာဏမွ်႐ွိေသာ အေပါက္ကို ႏွစ္ဆင့္ျပတင္းေပါက္အျဖစ္အသြင္ေျပာင္းကာ တည္ေဆာက္ထားျခင္းဟူလို။ ျပတင္းေပါက္အေပၚပိုင္းကို သစ္သားတံခါးရြက္မ်ားျဖင့္သာ အဖြင့္-အပိတ္ လုပ္ေသာ္လည္း ျပတင္းေပါက္ေအာက္ပိုင္းကိုေတာ့ ထူထဲေတာင့္တင္းေသာ သံတိုင္မ်ား စိုက္ကာ လံုျခံဳေအာင္စီမံထားၾကျမဲ။ ယင္းသို႔တည္ေဆာက္ထားသျဖင့္ တိုက္ခတ္သည့္ေလအ႐ွိန္ကိုၾကည့္ကာ မိမိလိုအပ္သေလာက္ရ႐ွိႏိုင္ရန္ အထက္-ေအာက္ ျပတင္းေပါက္မ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္ခ်ိန္ညႇိဖြင့္လွပ္ထားႏိုင္သည္။
ၿပီးေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးဆိုသည္က ထိုင္ခံုႏွင့္ထိုင္သည့္အေလ့ သိပ္မ႐ွိလွ။ ၾကမ္းျပင္တြင္ဖ်ာခင္း၍ တင္ပ်ဥ္ေခြ၊ ပုဆစ္တုပ္ ထိုင္တတ္ၾကသည့္အမ်ိဳး။ သည္ေတာ့ ခါးေစာင္းေလာက္အျမင့္႐ွိျပတင္းေပါက္တစ္မ်ိဳးတည္း ေဖာက္ထားသည္ဆိုပါကထိုင္လ်က္႐ွိေနေသာသူတို႔ထံ
ေလျပည္တို႔ထိႏိုင္မည္မဟုတ္သည့္နည္းတူ အိမ့္ျပင္ပသို႔ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္႐ႈႏိုင္ရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ ျပတင္းေပါက္ေအာက္ပိုင္း သံတိုင္စိုက္အ၀န္းအ၀ိုင္းကို ဖြင့္လွပ္ထားျခင္းျဖင့္ အိမ့္ျပင္ပျဖစ္စဥ္မ်ားကို ထိုင္ရာမထ႐ႈစားႏိုင္မည္ျဖစ္သကဲ့သို႔ တသုန္သုန္တိုက္ခတ္မည့္ေလျပည္ညင္း၏ ေထြးပိုက္ယုယမႈကိုလည္းခံယူႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
ထိုင္လ်က္အေနအထားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ေလာင္းလ်က္အေနအထားျဖင့္ျဖစ္ေစစာေပဖတ္႐ႈလွ်င္လည္း ျပတင္းေပါက္ေအာက္ပိုင္းမွ၀င္လာသည့္ ေန႔အလင္းေရာင္က အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ေအာင္ဖန္တီးေပးထားသည္။
ကိုလိုနီေခတ္တိုက္အိမ္မ်ားမွာေတာ့ ၀ရန္တာက သီးျခားပါေနေအာင္ကို ထည့္သြင္းတည္ေဆာက္ထားရသည္။ ကုလားထိုင္ဟူေသာအမည္နာမအတိုင္း အေနာက္ႏိုင္ငံႏွင့္ အေ႐ွ႕ႏိုင္ငံမ်ားမွ လူမ်ိဳးျခားတို႔ စံျမန္းရာ လူ႔အသံုးအေဆာင္ကား ၀ရန္တာႏွင့္မွပနံသင့္လွေခ်စြ။ မ်က္ႏွာျဖဴသခင္ႀကီးတို႔သည္ နံနက္ေစာစာစားျခင္းအမႈကို ၀ရန္တာ၌ဆင္ႏႊဲၾကျမဲ။ ခင္းထားေသာကုလားထိုင္ထက္စံပယ္ကာ ေ႐ွ႕စားပြဲခံုေပၚမွ ခ်ိဳခ်ဥ္ရသာမ်ားကို ျမည္းစမ္းစားေသာက္ရင္း အိမ့္ပတ္၀န္းက်င္မွ ပန္းမန္ျမက္ခင္းတို႔အလွကို မ်က္စိစားပြဲထိုင္ေလ့႐ွိၾကသည္။
အလုပ္ခြင္မွအျပန္တြင္လည္း ၀ရန္တာထက္မွကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ကာ ယမကာတစ္ခြက္ႏွင့္အပန္းေျဖရသည္ကလည္း ကိုလိုနီေခတ္စည္းစိမ္တစ္မ်ိဳးဟု ဆိုရမတတ္။ အစိုးရဌာနဆိုင္ရာရံုးမ်ား႐ွိ ၀ရန္တာမ်ားမွာလည္း ၀န္ထမ္းတို႔ေခတၱထြက္၍ ေဆးလိပ္ေဆးတံေသာက္ရင္း ပင္ပန္းမႈေျဖေလွ်ာ့ရာေနရာအျဖစ္ အသံုး၀င္သကဲ့သို႔ စကားစျမည္ေျပာရင္းလုပ္ငန္းခြင္ဖိစီးမႈတို႔ေျဖေဖ်ာက္ရာေနရာအျဖစ္ အေရးပါလွသည္။
အခန္းေပါင္းမ်ားစြာဖြဲ႔စပ္ထားသည့္ တိုက္တန္းမ်ား၏ အေပၚထပ္အခန္းေတြအတြက္ကေတာ့ ၀ရန္တာဟူသည္ မပါမျဖစ္ေသာအိမ့္အစိတ္အပိုင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဟူမူ ထိုထိုေသာအေပၚထပ္အခန္းတို႔သည္ ပင္မ၀င္ေပါက္တံခါးတစ္ခ်ပ္သာ အျပင္ေလာကႏွင့္ဆက္သြယ္ရာ႐ွိသည္။
ထိုတံခါးေပါက္သာပိတ္ထားလိုက္လွ်င္ ၀ရန္တာသာမ႐ွိပါက ျပတင္းေပါက္အေသးစားမွ်သာ႐ွိေသာ အလံုပိတ္အခန္းတစ္ခုတြင္း အက်ဥ္းစံေနရသည္ႏွင့္မျခား ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ ပင္မအ၀င္တံခါးေပါက္ဆိုသည္က လူ၀င္လူထြက္ျပဳခ်ိန္မွလြဲ၍ အခ်ိန္႐ွိသမွ်ဖြင့္ထားအပ္သည္မဟုတ္။ သည္ေတာ့ ပင္မအ၀င္တံခါးေပါက္ႏွင့္ အရြယ္ပမာဏတူတံခါးညဟိုမွာဘက္႐ွိ ၀ရန္တာနယ္ပယ္သည္ အိမ္တြင္းေနမိသားစု၀င္တို႔အတြက္ မြန္းက်ပ္ျခင္းမွထြက္ေပါက္တစ္ရပ္အျဖစ္ အေရးပါလာရေပေတာ့သည္။
၀ရန္တာမ်က္ႏွာျပင္ေျခတင္၍ ကိုယ္တိုင္ထြက္ျဖစ္ျခင္းမထြက္ျဖစ္ျခင္းကိုအပထား ၀ရန္တာတံခါးကိုဖြင့္လွစ္ထားရသည္ကိုက ျပင္ပေလာကႏွင့္အဆက္မျပတ္ျခင္းသေဘာကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ခံစားႏိုင္သည္ျဖစ္ရကား ၀ရန္တာသည္ အေပၚထပ္အခန္းမ်ား၏အိုေအစစ္ဟု တင္စားလွ်င္ မွားႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ထို႔ျပင္တစ္၀ မိသားစု၀င္ေတြ ၀ရန္တာထြက္၍ စကားစျမည္ေျပာရင္း အပန္းေျဖႏိုင္သည္။
တစ္ကိုယ္တည္းပဲျဖစ္ေစ ၀ရန္တာမွာပက္လက္ကုလားထိုင္ခင္းထိုင္ရင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ့ႏိုင္သည္။
၀ရန္တာသို႔က်ေရာက္ေသာေနေရာင္ျခည္ျဖင့္ အ၀တ္လွန္းႏိုင္သည္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား အေျခာက္လွမ္းႏိုင္သည္။ ေတြ႔ေစခ်င္ေသာသူေတြ႔ႏိုင္ရန္ လူလံုးျပႏိုင္သည္။ ေတြ႔ခ်င္သူကိုျမင္ခြင့္ရရန္ အေမွ်ာ္စိုက္ေဒသအျဖစ္ အသံုးျပဳႏိုင္သည္။ ၀ရန္တာတည္းဟူေသာ လူေနအေဆာက္အအံုအစိတ္အပိုင္းငယ္တစ္ခု၏ အသံုး၀င္မႈလုပ္ငန္းစဥ္သည္ ေထြျပားလွပါဘိေတာင္း။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္တည္ေဆာက္သည့္
တိုက္ခန္းမ်ား၌၀ရန္တာကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးအသားေပး
တည္ေဆာက္လာၾက၏။ သို႔တေစ ၀ရန္တာဆိုသည္က ဘယ္ေလာက္ပဲအသားေပးခ်င္သည္ုျဖစ္ေစ စိတ္႐ွိတိုင္းေနရာယူ၍ရသည္မဟုတ္။ သည္ေတာ့ နဂို႐ွိထားသည့္အခန္ဧရိယာအေပၚမူတည္ကာ ၀ရန္တာ၏ပမာဏကို သတ္မွတ္တည္ေဆာက္ရသည္။
ဤသို႔မလုပ္ပါကပင္မအခန္၏အက်ယ္အ၀န္းကို
ထိခိုက္ခ်ိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္လမ္းက်ဥ္းလမ္းက်ယ္အေနအထားေပၚမူတည္လ်က္ ၀ရန္တာအက်ယ္ကို အမ်ားဆံုးေျခာက္ေပမွ အနည္းဆံုးသံုးေပၾကား အဆင္ေျပသလိုတည္ေဆာက္ၾကျမဲျဖစ္သည္။
ထို႔ထက္ပိုက်ယ္၀န္းစြာတည္ေဆာက္ထားသည့္ ၀ရန္တာ ပါ၀င္ေသာတိုက္ခန္းမ်ား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္မ႐ွိမဟုတ္ ႐ွိပါ၏။ သို႔ေသာ္ အလြန္တရာနည္းပါးလွေသာအေရအတြက္မွ်သာ ႐ွိသျဖင့္ တိုက္ခန္းအားလံုး၏ေယဘုယ်လကၡဏာဟုေတာ့ မဆိုသာ။
ေနာက္တစ္ခုက သစ္ပင္ပန္းပင္စိုက္ပ်ိဳးရန္ ၀ါသနာထံုသူတို႔အတြက္ ၀ရန္တာသည္ ဥယ်ာဥ္ငယ္အခင္းအက်င္းျပဳရန္ ဘူမိနက္သန္လည္းျဖစ္ေသးသည္။ သံုးေပမွ်အက်ယ္႐ွိေသာေနရာငယ္ျဖစ္သျဖင့္
ေျမလြတ္ေျမ႐ိုင္း႐ွိသူမ်ားကဲ့သို႔ ဖားဖားေ၀ေ၀႐ွိေစေရး စိုက္ပ်ိဳးျပဳစု၍မရႏိုင္သည့္တိုင္ မ်က္စိပသာဒျဖစ္ဖြယ္စီမံစိုက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္ကေတာ့
ေသခ်ာသည္။
၀ရန္တာအေပၚမ်က္ႏွာစာွ်င့္ကပ္၍ တန္းတစ္ခုပစ္ကာ သစ္ခြအိုးမ်ားအစီအရီခင္းက်င္းထားသည့္ျမင္ကြင္းသည္ ျမင္ရသူတိုင္၏စိတ္ႏွလံုးကို ခ်မ္းေျမ့မႈေပးစြမ္းႏိုင္သည္ကေတာ့ အမွန္။ အိုးငယ္တစ္လံုးျဖင့္ ပ်ိဳးေထာင္ထားေသာ စပယ္စံုအစုအဖြဲ႔တစ္အုပ္ကလည္း အပြင့္မ်ားလိုက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ အဆင္းေရာ၊ ရနံ႔ပါ စိတ္ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့စရာ။
လူဦးေရထူထပ္သိပ္သည္းလာေသာ ၿမိဳ႕ျပနယ္နိမိတ္သည္ ေနစရာအဓိကထားဖန္တီးရ
သည္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အိမ္ခန္းတစ္ခန္၏လကၡဏာမ်ား အခ်ိဳးက်လိုက္ပါက်ဥ္းေျမာင္းလာရ၏။ တစ္ခ်ိန္ေသာအခါက တူတူတန္တန္အက်ယ္အ၀န္း႐ွိခဲ့ေသာ အိမ္ခန္းအရြယ္အစားတို႔သည္ ေျပာင္းလဲလာေသာအေျခအေနႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈ႐ွိစြာပင္ အခ်ိဳးက် ေသးငယ္လာရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္အေပၚထပ္တိုက္ခန္းမ်ား၏အ
သက္႐ွဴေပါက္ျဖစ္ေသာ ၀ရန္တာအစိတ္အပိုင္းမ်ားသည္လည္း က်ဥ္းၾကဳတ္ေသးငယ္လာေသာ အိမ္ခန္းအရြယ္အစားႏွင့္အခ်ိဳးညီ က်ဥ္းက်ပ္လာခဲ့ရ၏။ သို႔တေစ ထိုရႏိုင္သမွ်ေသာေနရာကိုပင္ မ်က္စိပသာဒျဖစ္ေအာင္ စီရင္ဖန္တီးေနထိုင္သည္မွာ လူတို႔၏ေမြးရာပါပင္ကိုဗီဇအႏုပညာတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္သည္ဟုဆိုက အျငင္းပြားႏိုင္ဖြယ္႐ွိႏိုင္မည္မဟုတ္ေလတကား။
ကိုခ်စ္ခင္ မွ iMyanmarHouse.com အတြက္ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။
Credit: iMyanmarHouse.com
