ေသြးလွဴလို႔ရတဲ့ ေဒၚလာ ၃၀ နဲ႔ ဘ၀ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ရတဲ့ သန္းၾကြယ္သူေဌးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း

iMyanmarHouse.com စတင္တည္ေထာင္ ခဲ့သူ ဦးေနမင္းသူ ဟာ ေဖ့ဘုတ္လႈမူကြန္ယက္ေတြ မွ တစ္ဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အသက္ငယ္ဆံုးေသာ မီလီယံနာလို႔ လူသိမ်ားလာတဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ငယ္စဥ္က ျပည္ၿမိဳ႕မွာ ေနထိုင္ၿပီး ဖခင္ျဖစ္သူကေတာ့ နာရီျပဳျပင္ေရာင္းခ်သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမြးခ်င္းငါးေယာက္ရွိၿပီးေတာ့ ဖခင္ရဲ႕ နာရီျပင္ဆိုင္မွာပဲ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ဝိုင္းကူ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူ႕ရဲ႕ထူးျခားတဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ လံု႔လဝီရိယနဲ႔ ႀကိဳးစားမႈေတြေၾကာင့္ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္ ၃၀ ဝန္းက်င္မွာပဲ ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို ဦးေဆာင္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေတြရရွိလာဖို႔ သူဘယ္လိုစတင္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို ဦးေနမင္းသူက အခုလို စတင္ေျပာျပပါတယ္။

၆တန္း ၇တန္းေလာက္က စၿပီးေတာ့ အေဖ့ဆိုင္မွာ အေဖက နာရီျပင္တယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က နာရီဓာတ္ခဲလဲတာတို႔ နာရီႀကိဳးလဲတာတို႔ နာရီမွန္မပြန္းေအာင္ စတစ္ကာ ကပ္တာတို႔ အဲလိုမ်ိဳးေလး ကို ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဝိုင္းကူၿပီး ကူလုပ္ေပးခဲ့ရတယ္။ ၿပီးရင္ ဆိုင္ဖြင့္တာတို႔ ဆိုင္သိမ္းတာတို႔ ဆိုင္မွာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာတို႔ အဲလိုမ်ိဳးေတြေပါ့ေနာ္။ ၿပီးရင္ အေဖနာရီေရာင္းတယ္ဆိုရင္ ေဘးကေန ဝိုင္းကူၿပီးေတာ့ ေရာင္းေပးတာတို႔ အဲလိုမ်ိဳးေတြ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္လာၿပီးေတာ့ သင္တန္းေတြတက္တယ္။ သင္တန္းတက္ၿပီးေတာ့ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ စကၤာပူႏိုင္ငံသြားၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အခြင့္အေရးတစ္ခုကို ရခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္။ ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့ စကၤာပူႏိုင္ငံက စကၤာပူ ေပၚလီတက္ကနစ္ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ Banking and Finance ဆိုၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းစတက္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းစတက္ၿပီးေတာ့ ဘဏ္လုပ္ငန္းအေၾကာင္းေတြ ေလ့လာတာေပါ့ေနာ္။ ေလ့လာေတာ့ ႀကံဳရတဲ့ အခက္အခဲေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ ပထမဆံုး ႀကံဳရတာေတာ့ ဘာသာစကား အခက္အခဲေပါ့ေနာ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္က သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားတိုင္း ႏိုင္ငံျခားကို ေရာက္တယ္ဆုိရင္ စကားေျပာစြမ္းရည္ႏွင့္ နားေထာင္မႈ စြမ္းရည္က ေတာ္ေတာ္ေလး အားနည္းတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာမွာေပါ့ေနာ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အေရးနဲ႔ အဖတ္ေလာက္ပဲ ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အခက္ခဲျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာဆိုရင္ အတန္းထဲမွာ ဗမာဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိတယ္။ ပထမ ၃လေလာက္က အတန္းမွာ ေက်ာင္းဆရာကေနၿပီးေတာ့ သင္တာ ဘာေတြသင္လို႔ သင္မွန္းမသိဘူး။ သူတို႔ေျပာတဲ့ဟာေတြ ဘာမွ နားမလည္ဘူးေပါ့ေနာ္။ အဲလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒီေက်ာင္းတက္ေနရင္းနဲ႔ပဲ အလုပ္မ်ိဳးစံုလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရင္းနဲ႔ပဲ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ စားပြဲထိုးေတြ လုပ္ဖူးတယ္။ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ပြဲေတြမွာ ညစာစားပြဲေတြမွာ စားပြဲထိုးေတြ လုပ္ဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္ အကူဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ အားလူးေခ်ာင္းေတြ ေၾကာ္တဲ့ အလုပ္လည္း လုပ္ဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးကစားကြင္းမွာ ကေလးေတြ စီးတဲ့ ကားေလးေတြ ေမာင္းတာ ရထားေလးေတြ ေမာင္းတာတို႔ အဲလိုမ်ိဳး ပုံစံေတြ လုပ္ဖူးပါတယ္။

တစ္ရက္က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အဂၤလိပ္စာ အားနည္းတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သတင္းစာ အၿမဲတမ္း ဖတ္တယ္ေပါ့ေနာ္။ သတင္းစာဖတ္ေတာ့ တစ္ရက္ သတင္းစာထဲမွာ ဘာပါလာလဲဆိုေတာ့ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုပါလာတယ္ေပါ့။ ဒီေၾကာ္ျငာက ဘာလဲဆိုေတာ့ စကၤာပူႏုိင္ငံမွာ ရွိတဲ့ ေဆးဝါး ကုမၸဏီေတြေပါ့ေနာ္။ ဒီေဆးဝါး ကုမၸဏီေတြပါ လာၿပီးေတာ့ ဒီေဆးဝါးေတြ အစမ္းသပ္ခံတယ္။ ေဆးဝါးအသစ္ေတြကို စမ္းသပ္ခံတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း သူတို႔ဆီမွာ ေသြးလွဴတာတို႔ သူတို႔ သုေတသနလုပ္ဖို႔ ေသြး ေတြ လာလွဴတာတို႔ လုပ္တယ္ဆိုရင္ ဒီေဆးဝါး ကုမၸဏီကေနၿပီးေတာ့ ခရီးစရိတ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ပိုက္ဆံပမာဏ တစ္ခုေပးေလ့ရွိတယ္ေပါ့။ အဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တစ္ရက္မွာ ပိုက္ဆံလုံးဝ ျပတ္သြားတယ္။ ျပတ္သြားေတာ့ သံုးစရာ မရွိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေစာေစာကေျပာတဲ့ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုကို သြားၿပီး သတိရတယ္ေပါ့ေနာ္။ သတိရေတာ့ အဲဒီေဆးဝါး သုေတသန လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီမွာ သူတို႔ဘက္ကၾကည့္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေသြးလာၿပီးေတာ့ လွဴတာေပါ့ေနာ္။ ေသြးလာလွဴတဲ့ အတြက္္ေၾကာင့္မို႔လို႔ ေဒၚလာ ၃၀ ကို ခရီးစရိတ္အေနနဲ႔ ျပန္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘက္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေဒၚလာ ၃၀ ကိုလိုခ်င္လို႔ ကိုယ့္ေသြးကို သြားၿပီးေတာ့ ေရာင္းခ်တဲ့ ပံုစံျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ အဲလိုမ်ိဳး မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္ပ်က္ေလး တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ခင္ဗ်။

ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ဘဏ္တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ အလုပ္လုပ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ ဘဏ္လုပ္ငန္းကို သေဘာေပါက္လာခဲ့ေပမယ့္လည္း ဝန္ထမ္းဘဝမွာ မေပ်ာ္ေမြ႕တာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ေျခလွမ္းသစ္တစ္ခု ေျပာင္းလဲစတင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကိုလည္း ဦးေနမင္းသူက အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။

စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ NTU လို႔ေခၚတဲ့ Nanyang Technological University အဲမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္မယ္ဆိုၿပီး ေက်ာင္းေလ်ာက္လိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ရသြားတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီမွာေက်ာင္းဆက္တက္တယ္ေပါေနာ္။ ဆက္တက္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ယူလိုက္တဲ့ ဘာသာရပ္ကေတာ့ business ဘာသာရပ္ပဲဆက္ၿပီးေတာ့ ယူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယႏွစ္မွာ specialization ဘာသာရပ္ တစ္ခုေရြးရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ပဲ နည္းပညာ ဘာသာရပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေရြးခ်ယ္မိသြားတယ္ေပါ့ေနာ္။ သတင္းအခ်က္လက္နဲ႔ နည္းပညာဘာသာရပ္ကို ေရြးခ်ယ္မိသြားတယ္။

အဲလုိမ်ိဳး ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ဒုတိယႏွစ္ကေနစၿပီးေတာ့ ဘာသင္ရလဲဆိုေတာ့ Programming ေပါ့ေနာ္။ ကြန္ပ်ဳတာထဲမွာ ေဆာ့ဝဲလ္ေတြ ဘယ္လိုမ်ိဳးေရးရသလဲဆိုတဲ့ ဟာေလးကို စၿပီးေတာ့ သင္ရတယ္။ သင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဒီေဆာ့ဝဲလ္ေရးတာေလးကို သြားၿပီးေတာ့ သေဘာက်တယ္ ခင္ဗ်။ ဒီဟာေလးကို ငါႏွစ္သက္ပါလားဆိုတာ ကိုယ္က သြားၿပီးေတာ့ သိတယ္။ အဲတာနဲ႔ တစ္ေန႔က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတန္းထဲက ဆရာတစ္ေယာက္ကေနၿပီးေတာ့ သူက အတန္းသားေတြကို ေဆာ့ဝဲလ္ Program အသစ္ေလးတစ္ခု ေရးဖို႔ ရွိတယ္ေပါ့။ ေရးေပးႏိုင္တဲ့ သူကို ေဒၚလာ ၅၀ ေပးမယ္လို႔ သူက အတန္းထဲမွာ ေၾကျငာလိုက္တယ္။ ေၾကျငာလိုက္ေတာ့ အျခားသူေတြကလည္း ဘယ္သူမွ ေရးမေပးၾကဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္းပိုက္ဆံအၿမဲတမ္း လိုေနတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီဆရာေရးခိုင္းတဲ့ ပ႐ိုဂရမ္ေလးကို ေရးေပးမယ္ဆိုၿပီး အာမခံလိုက္တယ္။ ဆရာညႊန္ၾကားတဲဲ့ အတိုင္းပဲ ဒီ ပ႐ိုဂရမ္ ေသးေသးေလးကို ေရးေပးခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္။ ေရးေပးေတာ့ ဆရာကေနၿပီးေတာ့ ေဒၚလာ ၅၀ ကၽြန္ေတာ္ကို ျပန္ေပးတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္အားခ အျဖစ္္ဆိုၿပိီး ကၽြန္ေတာ္ကို ေပးတယ္။ ျပန္ေပးေတာ့ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို သြားၿပီးေတာ့ ေတြ႕တယ္။

နံပါတ္ တစ္အခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိုင္တီလုပ္ငန္းကို သြားၿပီးေတာ့ စိတ္ဝင္စားပါလား ဆိုတာ သြားၿပီးေတာ့ ေတြ႕တယ္။ နံပါတ္ႏွစ္အခ်က္ကေတာ့ ဒီအိုင္တီလုပ္ငန္းကေနၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံရႏိုင္ပါလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တယ္။ အဲဒီအခ်က္ႏွစ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ဘဝမွာ စီးပြားေရးကေနၿပီးေတာ့ နည္းပညာပိုင္းကို ကူးေျပာင္း ေစခဲ့တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

နည္းပညာပိုင္းကို စၿပီး စိတ္ဝင္စားလာခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကိုယ္ပုိ္င္လုပ္ငန္းတစ္ခုစတင္ဖို႔အတြက္ စၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို သူရဲ႕ အိမ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔အတြက္ အေျခခံကေန စတင္ႀကိဳးစားခဲ့ရပံုကို ေျပာျပပါတယ္။

အဲလိုမ်ိဳး ဝက္ဆိုဒ္ေရးနည္းေတြ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေလ့လာတယ္။ ေလ့လာၿပီးေတာ့ ဘာစလုပ္လဲဆိုေတာ့ တျခား ကုမၸဏီ ေတြကို အျပင္ကကုမၸဏီေတြကို ဒီဝက္ဆိုဒ္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးေနပါတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ လက္ကမ္းစားေစာင္ေလးကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စာစီ႐ိုက္ၿပီးေတာ့ မိတၱဳကူးၿပီးေတာ့ ေၾကျငာတယ္ေပါ့။ လိုက္ၿပီးေတာ့ ေၾကာ္ျငာတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဘယ္လိုမ်ိဳးေတြ လိုက္ၿပီးေတာ့ ေၾကာ္ျငာလည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ အလာမ်ားတဲ့ ေနရာေတြကို သြားၿပီးေတာ့ သူတို႔ အဲဒီမွာရွိတဲ့ ကားပါကင္ေပါ့ေနာ္။ သူတို႔ရပ္ထားတဲ့ ကားေပၚမွာ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ေလးေတြ လိုက္ကပ္တယ္ေပါ့ေနာ္။ လိုက္ကပ္ေတာ့အဲဒီကေနမွတစ္ဆင့္ Customer ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရခဲ့တယ္။

စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဝက္ဆိုဒ္တစ္ခုေရးတယ္ဆိုတာက ေဒၚလာ ေထာင္ဂဏန္းေလာက္ က်တယ္။ တစ္ေထာင္ကေနၿပီးေတာ့ သံုးေလးေထာင္က်တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဒီဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးတာကို ကၽြန္ေတာ္ ေဒၚလာ ရာဂဏန္းေလာက္ပဲ ယူတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ကုမၸဏီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္အပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အဲကေနၿပီးေတာ့ အလုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းမၿပီးေသးခင္ေပါ့။ ေက်ာင္းက သံုးႏွစ္တက္ရတယ္။ သံုးႏွစ္တက္ၿပီး ၿပီးသြားေတာ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တယ္။

ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ ေက်ာင္းၿပီးသြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္း အျခားကုမၸဏီမွာ အလုပ္ဝင္မလုပ္ဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ သႏၷိ႒ာန္ ခ်ထားတယ္။ ခ်ထားၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ အျခား ကုမၸဏီရဲ႕ ဝက္ဆိုဒ္္ေရးေပးတဲ့ လုပ္ငန္းကို စၿပီးေတာ့ ခ်ဲ႕ထြင္သြားမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႐ံုခန္းေသးေသးေလးတစ္ခုငွားလိုက္တယ္။ ငွားတာမွ တကယ့္ကို အခန္းေလးကေသးေသးေလးပါ။ အဲဒီအခန္းေသးေသးေလးက ၇၀ေပ ပတ္လည္ပဲ က်ယ္တယ္။ အဲဒီမွာ ဘာပဲထားလို႔ရလဲဆိုေတာ့ စားပြဲတစ္လံုးရယ္ ခံုတစ္လံုးရယ္ ၿပီးေတာ့ ေဘးမွာ လူသြားလမ္းေလး ေလ်ာက္လမ္းေလး ရွိတယ္။ အဲတာကို ငွားတာ တစ္လကို ေဒၚလာ ၂၅၀ ေပးရတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးငွားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီအခ်ိန္မွာစုထားတဲ့ အရင္းအႏွီးက ေဒၚလာ တစ္ေထာင္ေလာက္ ပိုက္ဆံရွိတယ္။ ေဒၚလာတစ္ေထာင္ အရင္းအႏွီးနဲ႔ အဲလုပ္ငန္းကို စၿပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့တယ္။

• 

ကိုယ္ပိုင္ ႐ံုးခန္းေလးနဲ႔ အလုပ္စတင္ခဲ့စဥ္က ႐ံုးသြား႐ံုးျပန္ အခ်ိန္ေတြကိုသက္သာေစဖို႔အတြက္ အဲဒီ႐ံုးခန္းမွာပဲ ျဖစ္သလိုေနခဲ့ရတဲ့ အမွတ္တရ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

႐ံုးခန္းမွာေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမ်ိဳးေနရလဲဆိုေတာ့ ႐ံုးခန္းျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကုတင္ဆုိၿပီး သီးသန္႔မရွိဘူး ၾကမ္းခင္းမွာပဲ တာလပတ္လိုပံုစံခင္းၿပီးေတာ့ အိပ္ခဲ့ရတယ္။ ႐ံုးခန္းျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္း သီးသန္႔မရွိဘူး။ ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္ဆိုရင္ အိမ္သာထဲမွာပဲ သူမ်ားေတြ ဖင္ေဆးတဲ့ ပိုက္နဲ႔ ေရခ်ိဳးခဲ့ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ျဖစ္သလိုပဲေရခ်ိဳးခဲ့ရတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။

အဲဒီလိုမ်ိဳး႐ံုးခန္းစဖြင့္ၿပီးေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ သံုးလေလာက္ၾကာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံ တစ္ေထာင္ဟာလည္း လံုးဝ ျပတ္သြားတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လေတြဆို ပိုက္ဆံဝင္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လေတြဆို ပိုက္ဆံလံုးဝ မဝင္ဘူး။ လုပ္ငန္းက အခုမွ စလုပ္တာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ စည္းစနစ္ေတြကလည္း မက်ေသးဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးတဲ့ ပေရာဂ်က္ေတြကလည္း လနဲ႔ခ်ီၿပီးေတာ့ ေရးေပးရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဆို ႏွစ္လ သံုးလမွၾကာ ပိုက္ဆံရတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕လေတြ ပိုက္ဆံမဝင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံတစ္ေထာင္ လံုးဝ ျပတ္သြားတယ္။ ပိုက္ဆံျပတ္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္လုပ္ရလဲဆိုေတာ့ ႐ံုးခန္းပိုင္ရွင္ကုိ ဆက္ၿပီးေတာ့ အကူညီေတာင္းရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ ဒီမွာ အလကားေနခြင့္ေပးပါေပါ့ေနာ္။ ႐ံုးခန္းလခေပးဖို႔ ပိုက္ဆံ ေဒၚလာ ၂၅၀ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ကို အလကားေနခြင့္ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေနၿပီးေတာ့ ဘာျပန္လုပ္ေပးမလဲဆိုေတာ့ ဒီ႐ံုးခန္းပိုင္ရွင္က ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ႏွစ္ထပ္တိုက္တစ္လံုးကို ႐ံုးခန္းေသးေသးေလးေတြ ဖြဲ႔ၿပီးေတာ့ ငွားစားတာ။

သူက အဲဒီ႐ံုးခန္းေတြကို manage လုပ္ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔အစား အဲအခန္းေတြကို manage လုပ္ေပးမယ္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာၿပီး ကူညီေတာင္းေတာ့ သူကေန ကူညီေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အလကားေနခြင့္ ေပးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ဘာျပန္လုပ္ေပးရလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႐ံုးခန္းမွာ သန္႔ရွင္းေရးေတြ လုပ္ေပးရတယ္။ ႐ံုးခန္းမွာ တံျမက္စီးလွဲတာတို႔ ဖုန္စုတ္တာတို႔ ၿပီးေတာ့ အိမ္သာ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္တာတို႔ အိမ္သာေဆးတာတုိ႔ အဲလိုမ်ိဳးေတြလုပ္ေပးရတယ္။ လကုန္တယ္ဆိုရင္ အျခား႐ံုးခန္းေတြကေနၿပီးေတာ့ ႐ံုးခန္းခေတြ လိုက္ၿပီးေတာ့ ေကာက္တာေပါ့ေနာ္။ ႐ံုးခန္းလခေတြ ေကာက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ဆီကို ျပန္အပ္ရတယ္။ အဲလိုလုပ္ေပးၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီမွာ ႐ံုးခန္းလခ အဆင္ေျပသြားတယ္။

အဲဒီေတာ့ အခုနတုန္းက ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ခဲ့ရတာကို ျပန္ဆက္မယ္ဆိုရင္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလိုအခက္အခဲေတြ ႀကံဳေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးေနမင္းသူ အေနနဲ႔ စိတ္ကုို ဘယ္လိုမ်ိဳး အၿမဲတမ္း အားတင္းၿပီးေတာ့ ေရွ႕ဆက္ခဲ့လဲ။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ အခ်က္တစ္ခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ ေအာင္ျမင္သူႏွင့္ ႐ံႈးနိမ့္သူၾကားမွာ အဓိိက ကြာျခားခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ လုပ္ငန္းတိုင္း လုပ္ငန္းတိုင္းမွာ အခက္အခဲဆိုတာ ရွိတယ္။ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာလည္း အခက္အခဲဆိုတာ ရွိတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့သူနဲ႔ ႐ံႈးနိမ့္သူၾကားမွာ ကြာျခားခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ ႐ံႈးနိမ့္သူက အခက္အခဲတစ္ခု ႀကံဳေတြ႕တဲ့ အခါမွာ ေတြ႕တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္း ဆက္ၿပီးေတာ့ ေရွ႕မတိုးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီမွာပဲ ရပ္တန္႔သြားတယ္။ လက္ေျမွာက္ အ႐ံႈးေပးသြားတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့ သူက်ေတာ့ ဘယ္လိုမ်ိဳး စဥ္းစားလဲဆိုေတာ့ အခက္အခဲတစ္ခုကို ႀကံဳေတြ႕တယ္။ ဒီအခက္အခဲတစ္ခု ႀကံဳေတြ႔တဲ့အခါမွာ ဒီအခက္ခဲကို ဘယ္လိုမ်ိဳး ေက်ာ္လႊားသြားမလဲ ဆိုတာကို ရေအာင္ စဥ္းစားတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီအခက္ခဲကုိ ေက်ာ္လႊားသြားလို႔ မရဘူးဆိုရင္ ဒီအခက္အခဲကို ဘယ္လုိမ်ိဳးေကြ႕ဝိုက္ၿပီးေတာ့ သြားလို႔ရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားတယ္။ တကယ္လို႔ ေကြ႕ဝိုက္ၿပီးေတာ့ သြားလို႔မရဘူးဆိုရင္ ဒီအခက္အခဲ ကို ေအာက္ကေနၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုမ်ိဳး ငုတ္လွ်ိဳးသြားမလဲဆိုတာ စဥ္းစားတယ္။ ငုတ္လွ်ိဳးသြားလို႔မရဘူးဆိုရင္ ဒီအခက္အခဲကို အလည္ကေန ဘယ္လိုမ်ိဳး ေဖာက္ထြက္သြားမလဲဆိုတာ စဥ္းစားတယ္။ အဲလိုမ်ိိဳး နည္းလမ္းေပါင္းစံုးနဲ႔ အေျဖရွာၾကတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေအာင္ျမင္တဲ့သူေတြ အဓိကအခ်က္က ဘာလဲ။ အခက္အခဲဆိုတာ လုပ္ငန္းတိုင္းမွာ ရွိတယ္။ ေနရာတိုင္းမွာ ရွိတယ္။ အဲလိုမ်ိဳး အခက္အခဲေတြ ႀကံဳေတြ႕လာတဲ့ အခါမွာ ကိုယ္က သတၱိရွိရွိ ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွ သာလွ်င္ ဒီ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္ အခက္အခဲေတြ ႀကံဳတိုင္း ႀကံဳတိုင္းမွာ အဓိကျဖင့္ေတာ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္လုပ္တယ္ေပါ့ေနာ္။

နံပါတ္တစ္ အခ်က္က ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲတမ္းရြတ္တဲ့ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ရွိပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အခက္အခဲ ႀကံဳတဲ့ အခါတိုင္းမွာ ရြတ္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေလးက ဆရာႀကီး မင္းသိခၤ ေရးစပ္ခဲ့တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတာ့ အမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ကဗ်ာေလးက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးလည္းဆိုေတာ့
"မေလွ်ာ့အားမာန္ မခ်န္သတၱိ
ဇြဲရွိရွိႏွင့္ ဝီရိယထူ
လံု႔လကူ၍ သူမတူေအာင္ ႀကိဳးစားေပေလာ့။"

အဲဒီကဗ်ာေလးကို အၿမဲတမ္း အခက္ခဲေတြ ႀကံဳလာတဲ့ အခါမွာ စိတ္ထဲကလည္း ရြတ္တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ထုတ္ၿပီးေတာ့ ရြတ္တယ္။ အဲကဗ်ာေလး ရြတ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သတၱိေတြ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေမြးျမဴရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္လုပ္တဲ့ အခ်က္က အခက္အခဲေတြ ႀကံဳလာတဲ့ အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက စာဖတ္ဝါသနာပါပါတယ္။ စာဖတ္ဝါသနာပါတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဘယ္လိုစာအုပ္ေတြ ဖတ္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ေရး အတၳဳပၸတၱိၳိေတြကို ကမၻာေပၚမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဗမာျပည္မွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့သူေတြ ဥပမာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ အေမစုတို႔ သူတို႔ရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိိေတြ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ လူေတြရဲ႕ ကိုယ္ေရး အတၳဳပၸတၱိေတြ အဲလိုမ်ိဳးေတြ ဖတ္တယ္။ ေအာင္ျမင္ေရးတက္က်မ္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္တယ္။ အဲလိုမ်ိဳးစာအုပ္ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ စာဖတ္ျခင္းကေန ကၽြန္ေတာ္ ဗဟုသုတေတြလည္း ပိုၿပီးတိုးလာတယ္။ ကိုယ့္ဘဝကို စိတ္ဓာတ္ခြန္းအားလည္း ေပးေစတယ္။ အဲသလုိမ်ိဳး ပံုစံနဲ႔ အခက္အခဲေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္တစ္ခုကေလ ဒီလုပ္ငန္းတစ္ခုကို အစ္ကိုဆိုရင္ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကိုယ့္အမိေျမမွာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အခုနက ေျပာသလိုေပါ့ေနာ္။ စစခ်င္းမွာ ကိုယ္နဲ႔လုပ္ငန္းတူေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြ ကိုယ့္ထက္ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ သူေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီလိုၾကားထဲကို ဝင္တုိးရတဲ့အခါက်ေတာ့ လူငယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ သူတို႔ကုိ ေၾကာက္တဲ့ စိတ္တို႔ စိုးရိမ္တဲ့စိတ္တို႔ ရွိခဲ့ဖူးလား။

ရွိပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ဆိုပါစုိ႔ လုပ္ငန္းစၿပီးေတာ့ လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အျခားကုမၸဏီကို ဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးတဲ့ လုပ္ငန္းကို စၿပီးလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာကိုသြားၿပီးေတာ့ ႀကံဳေတြ႕ရလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ဆုိိပါစို႔ ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုကို သြားၿပီးေတာ့ ဒီကုမၸဏီကို ဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးပါ့မယ္ဆိုၿပီး proposal သြားၿပီးေတာ့ တင္တယ္ဆိုပါစို႔ ။ အဲအခ်ိန္မွာ သူတို႔ ဌာနက အႀကီးကဲေတြနဲ႔ ေတြ႕ရတယ္။ အႀကီးအကဲေတြနဲ႔ေတြ႕ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို တေလးတစား မဆက္ဆံၾကဘူး။ ဒီလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ဒီလုပ္ငန္းဟာလည္း သူတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ေနရတဲ့ လူငယ္ေလး။ ဘာမွအထင္ႀကီးစရာ မရွိတဲ့ လုပ္ငန္းေလး ဆိုၿပီး ႏွိပ္ခ်ၿပီးေတာ့ ဆက္ဆံခဲ့တဲ့ အေျခေနေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ အဲေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကလည္း ေျမေတာင္ေျမာက္ေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္္။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လက္တြဲလုပ္ခဲ့တဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ Customer ေတြဆိုရင္ ဒီလူငယ္ေတြကို ေျမေတာင္ေျမာက္ေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိခဲ့တယ္ ခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လုပ္ငန္းႀကီးမဟုတ္ပါဘူး တစ္ေယာက္တည္းပဲ လုပ္ေနပါတယ္။ ဒီအလုပ္ကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါ့မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘက္ကေနၿပီးေတာ့ ကတိေပးတယ္။ ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္ျပတယ္။ သူ႔ဘက္ကေန ယံုၾကည့္မႈေပးၿပီးေတာ့ အလုပ္အပ္တာမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ထပ္ထပ္ၿပီးေတာ့ တိုးၿပီးေတာ့ႏွစ္စဥ္နဲ႔ အမွ် ထပ္တိုးၿပီးေတာ့ အလုပ္အပ္တာလဲ ရွိခဲ့တာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ လူတန္းစားေပါင္းစံုနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဓိကေတာ့ ဘာလဲဆိုေတာ့ ေစာေစာကလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ကို ႏွိမ့္ခ်လိုတဲ့ လူေတြနဲ႔ ေတြ႕တဲ့ အခါမွာလည္း ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္က်မသြားဖို႔ ေနာက္ထပ္ Customer အသစ္ေတြ ထပ္ထပ္ရွာဖို႔ အဲလိုမ်ိဳး အေရးႀကီးပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေနာက္တစ္ခ်က္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ဦးေနမင္းသူကို အမ်ားဆံုး သိၾကတာက အသက္အငယ္ဆံုး မီလီယံနာ တစ္ေယာက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သိၾကတာေပါ့ေနာ္။ အဲလိုမ်ိဳး ဘဝျဖစ္လာဖို႔ ဦးေနမင္းသူ အေနနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ိဳး အခ်က္က တြန္းအားေပးခဲ့တာလဲ။ ဘဝမွာ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ ရွိေအာင္ ဘယ္အရာက အခုခ်ိန္ထိ တြန္းအားေပးခဲ့တာလဲ။

တြန္းအားေပးတဲ့ အခ်က္ေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္တယ္။ တြန္းအားေပးတဲ့ အခ်က္ေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘာစိတ္ကူးရွိလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အေဖက နာရီျပင္တယ္ နာရီေရာင္းတဲ့ လုပ္ငန္းျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာႀကြယ္ဝတဲ့ မိသားစုထဲမွာ မပါပါဘူး။ သာမန္မိသားစုမွာပဲ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေက်ာင္းေတြသြားတယ္။ ဥပမာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္လာၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းတက္တယ္ ဆိုပါစုိ႔ ေက်ာင္းတက္တယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသြားေတြ႕ရလဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းတက္တယ္ဆိုရင္ ဘတ္စ္ကားစီးၿပီးေတာ့ သြားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ အတန္းတူတဲ့ သူေတြကေတာ့ ကားႀကီးကားငယ္ အသြယ္သြယ္နဲ႔ ကားအေကာင္းစားေတြ စီးၿပီးေတာ့ လာၾကတယ္ေပါ့ေနာ္။ သူတို႔အိမ္ကေန လိုက္ပို႔ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာစိတ္ျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ငါလည္းတစ္ေန႔က်ရင္ အဲလိုႀကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ၿပီးေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်က္ေလးတစ္ခ်က္ သြားၿပီးေတာ့ စဥ္းစားမိပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က လူမႈအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမ်ိဳး ပံုစံမ်ိဳး လုပ္ခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ စကၤာပူႏိုင္ငံမွာပဲ NTU မွာေက်ာင္းေလ်ာက္ေတာ့ ပညာသင္ဆုရေအာင္ တြဲၿပီးေတာ့ ေလ်ာက္ခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္အမွတ္ကလည္း ယွဥ္ႏိုင္တဲ့ အရည္ခ်င္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပညာသင္ဆုကို မရခဲ့ဘူး။ မရခဲ့ေတာ့ အဲအခ်ိန္မွာဘာ သႏၷိ႒ာန္ တစ္ခု ခ်ခဲ့လည္း ဆိုေတာ့ ငါ့ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ အရမ္းခ်မ္းသာ ႀကြယ္ဝတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္။ ငါခ်မ္းသာ ႀကြယ္ဝလာတဲ့ တစ္ေန႔မွာ အျခားသူေတြရဲ႕ပညာေရးကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ သႏၷိ႒ာန္ေတြ ခ်ခဲ့ပါတယ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အခုခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း ပညာေရးပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အမ်ားႀကီး လွဴဒါန္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ပညာေရး စရိတ္ေထာက္ပံ့ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြလည္း ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်။ အဲလိုမ်ိဳး အခ်က္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကို တြန္းအားေပးေစခဲ့တာေပါ့။

ဘဝမွာ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကပဲ အၿမဲတမ္း ႀကိဳးစားခ်င္တဲ့ တြန္းအားျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ေငြေၾကးအရင္းအႏွီးရယ္လို႔ အမ်ားႀကီး မရွိခဲ့ေပမယ့္လည္း ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာလို ဖို႔အတြက္ အေျခခံကေနစၿပီး ႀကိဳးစားသင့္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကိုလည္း ဆက္လက္ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

ဦးေနမင္းသူရဲ႕ iMyanmarHouse.com လုပ္ငန္းဟာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုး စြန္႔ဦးတီထြင္ လုပ္ငန္းလို႔လဲ ေျပာလို႔ ရပါတယ္ ခင္ဗ်။ အဲလိုမ်ိဳး လုပ္ငန္း လုပ္တဲ့ အခါမွာ ဦးေနမင္းသူက ဟိုးေက်ာင္းၿပီးကတည္းက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက လုပ္လာတာ အရင္းအႏွီးလည္း မရွိဘူးေပါ့ေနာ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ရွိပါတယ္။ လူငယ္ထဲမွာလည္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုကို စခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္းအႏွီးမရွိဘူး ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ အဲလိုမ်ိဳး လူမ်ိဳးေတြအတြက္ေကာ ဦးေနမင္းသူရဲ႕ ဘဝအေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ေျပာျပေပးပါအံုး။

ေကာင္းပါတယ္။ အရမ္းေကာင္း တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္အဲ႔ဒါကိုလည္း ေျပာခ်င္ေနတာပါ။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူအေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွားယြင္းေနတဲ့ အယူဆ ရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုမ်ိဳး မွားယြင္းေနတဲ့ အယူအဆလဲဆုိေတာ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုလုပ္ေတာ့မယ္ ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုတာက ေငြးေၾကးအမ်ားႀကီးလိုမွ ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘဝမွာ အဆက္အသြယ္ရွိရမယ္။ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းဝိုင္းေတြ ရွိရမယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေတြ ရွိမွ ေအာင္ျမင္မယ္ လို႔ ထင္တဲ့ သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ အဲအခ်က္ေတြက လံုးဝ မွားယြင္းတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။

ဘဝမွာ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းဝိုင္းေတြ လံုးဝ မရွိဘူး။ ေငြေၾကးအရင္းအႏွီး အမ်ားႀကီး မရွိပဲနဲ႔ ဘဝကို သုညကေန စၿပီးေအာင္ျမင္တဲ့ သူေတြ ဘဝမွာ အမ်ားျပားရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝဆိုလည္း နမူနာ ယူလို႔ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း နမူနာျပစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ ဥပမာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္၊ ေတာ္ဝင္စင္တာ ဦးကိုကိုေထြးတို႔ ဘဝကို သုညကေန စခဲ့တာ။ ၿပီးေတာ့ ေအာင္သမာဓိ ေရႊဆိုင္က ဦးေအာင္ဆန္းဝင္းတို႔ ဘဝကို သုညကေန စခဲ့တာ သူတုိ႔ ဦးေအာင္ဆန္းဝင္းတို႔ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မိသေလာက္ေပါ့ေနာ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ကေနၿပီးေတာ့ သူ႔ဘဝကို ႐ုန္းကုန္ လႈပ္ရွားခဲ့ရတာ။ ကြမ္းယာသည္ အရင္းအႏွီး ဘယ္ေလာက္မွ မရွိဘူး။ သူရွိတဲ့ ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ပဲ ကြမ္းယာေလးကို လိုက္ၿပီးေတာ့ ေရာင္းတယ္။ အထမ္းကြမ္းယာေလး လိုက္ၿပီး ေရာင္းခဲ့တဲ့ ပံုစံေလးက စခဲ့တာ။ အဲက စတင္ၿပီးေတာ့ တစ္ေျဖးေျဖး လုပ္ငန္းေတြ ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီးေတာ့ လုပ္ကိုင္သြားတယ္။ အဲကေန စုတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူေကာင္းမြန္ရာ လုပ္ငန္းေလးေတြ လိုက္ၿပီးေတာ့ ၾကည့္တယ္။ ဘာလုပ္ငန္း ဆက္ၿပီးေတာ့လုပ္သြားလို႔ ရမလဲ။ ဘာလုပ္ငန္းေတြက အက်ိဳးအျမတ္ရွိမလဲ အဲလိုမ်ိဳး လုပ္ငန္းေတြက ေျပာင္းၿပီးေတာ့ လုပ္တယ္။

လူတစ္ေယာက္ဟာ အရင္းအႏွီးမရွိဘူးဆိုရင္ ေရႊဆိုင္လုပ္ငန္းႀကီးကို စၿပီးေတာ့ လုပ္လို႔မရဘူး။ ဘယ္လိုမွ မလြယ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ ပံုစံက ကြမ္းယာဆိုင္လုပ္တယ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ကေနၿပီးေတာ့ အရင္းအႏွီး စၿပီးေတာ့ စုတယ္။ အရင္းအႏွီးရလာေတာ့ သူေရႊအ႐ိုင္းတုန္းေတြ ဝယ္ၿပီးေတာ့ ဒီမႏၱေလးၿမိဳ႕မွာလာၿပီးေတာ့ ေရႊသန္႔စင္လုပ္ၿပီးေတာ့ လာေရာင္းတယ္။ အဲလိုမ်ိဳး ေရႊကုန္သည္ပံုစံမ်ိဳးေလး ေသးေသးေလး စၿပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ တေျဖးေျဖး ပိုက္ဆံစုၿပီးေတာ့ ေရႊဆိုင္ေသးေသးေလး စၿပီးေတာ့ ဖြင့္တယ္။ ေအာင္ျမင္ေတာ့မွ ေရႊဆိုင္အႀကီးႀကီး ကူးေျပာင္းသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရႊဆိုင္ေအာင္ျမင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္ဆိုင္ ဆက္ၿပီးေတာ့ ဖြင့္တယ္ေပါ့ေနာ္။

အဲေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၅၅၀ ဇာတ္နိပါတ္ထဲမွာလည္း ရွိပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ၾကြက္ေသတစ္ခုကို အရင္းျပဳၿပီးေတာ့ ႀကီးပြားခ်မ္းသာသြားတဲ့ သူေ႒းေပါ့ေနာ္။ အဲလိုမ်ိဳး ပံုစံမ်ိဳးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာမွာလည္း သာဓကေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ အဲေတာ့ သူတို႔လို လူေတြကို စံနမူနာ ထားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ လူငယ္ေတြကလည္း ဘဝမွာ အရင္းအႏွီး အမ်ားႀကီး မရွိပဲနဲ႔ ငါ့ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါလားဆိုရင္ အခ်က္ေတြ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေမြးျမဴထား မွသာလွ်င္ သူ႔ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေနမင္းသူအေနန႔ဲ ကိုယ့္အခုလုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းေပၚမွာ ေအာင္ျမင္မႈရေနတဲ့အေပၚ ေက်နပ္မႈ ရေနၿပီလား ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ ဘာေတြ လုပ္သြားဖို႔ အစီစဥ္ ရွိပါသလဲ ခင္ဗ်။

ကၽြန္ေတာ္ဘဝမွာ ခံယူခ်က္တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲတာက ဘာလဲဆိုေတာ့ ျပည့္ေနတဲ့အိုးက ထပ္ၿပီးေတာ့ ထည့္လို႔မရဘူးဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္တစ္ခုရွိတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝမွာ အရာအားလံုးေပါ့ေနာ္။ က႑ အသီးသီးအားလံုးကို ျပည့္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္မယူဆပါဘူး။ အၿမဲလိုအပ္ခ်က္ရွိေနတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းေတြလည္း အၿမဲထပ္ၿပီးေတာ့ တိုးခ်ဲ႕လုပ္ကိုင္သြားလို႔ရတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္အၿမဲတမး္ယံုၾကည္ပါတယ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ငန္းေတြကိုလည္း ထပ္ၿပီးေတာ့ တိုးခ်ဲ႕ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းကိုလည္း တိုးခ်ဲ႕တဲ့အျပင္ ကၽြန္ေတာ္အခု ဘာလုပ္ေနလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ အခုမွ စၿပီး စီးပြားေရးလုပ္မယ့္ လူငယ္ေလးေတြ သူတို႔လုပ္မယ့္ လုပ္ငန္းေလးေတြဟာ အလားအလာ ရွိတယ္။ တိုးတက္ဖို႔ရွိတယ္။ သူတို႔ကလည္း ဇြဲ၊ လံုးလ ေတြရွိၾကတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ အလုပ္လုပ္တဲ့ ပံုစံကုိ ႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔လုပ္ငန္းေတြမွာ စၿပီးေတာ့ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြ စၿပီးေတာ့ ျပဳလုပ္ေပးေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ထားတဲ့ လုပ္ငန္း စုစုေပါင္း (၅) ခု ရွိသြားပါၿပီ။ အဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း ေနာက္တက္လာမယ့္ လူငယ္ေလးေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ အစီစဥ္ ရွိပါတယ္။ အဲေတာ့ လုပ္ငန္းေတြ အၿမဲတေစ ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီးေတာ့ လုပ္ကိုင္ေနပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီအစီစဥ္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြအတြက္ သူတို႔ဘဝမွာ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ဘဝအတြက္ အားတစ္ခုျဖစ္ေစမယ့္ အမွတ္တရ စကားေလးတစ္ခု ေျပာျပေပးပါ ခင္ဗ်။

အမွတ္တရ စကားအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အခုေလာေလာဆယ္မွာ ဘယ္လိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနလဲဆိုေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနၾကတယ္။ ဘဝမွာ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကင္းမဲ့ေနၾကတယ္။ သူတို႔ဘဝမွာ ဘာေတြျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဘာလုပ္ခ်င္လဲဆိုတာ ေသခ်ာမသိၾကဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

အဲဒီေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝမွာ ႀကီးပြားခ်င္တယ္ တိုးတက္ခ်င္တယ္ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ သူ႔ဘဝမွာ ပထမဆံုး ထားရမွာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ဆိုတာ ထားရပါတယ္။ ဘယ္လုိမ်ိဳး ထားရမလဲဆိုေတာ့ ငါေနာက္တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ဘာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမလဲ။ ငါေနာက္ သံုးႏွစ္အတြင္မွာ ဘာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမလဲ။ ငါေနာက္ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ ဘာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမလဲ။ ငါေနာက္ဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွ ဘာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမလဲ။ အဲလိုမ်ိဳး ဘဝရည္မွန္းခ်က္ေတြကို စီမံကိန္းခ် ႀကိဳးစား အားထုတ္မွ သာလွ်င္ သူတို႔ရဲ႕ ဘဝက ေအာင္ျမင္တိုးတက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ဘဝက ႀကီးပြားတိုးတက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲေတာ့ အဲလိုမ်ိဳးဘဝရည္မွန္းခ်က္ေတြ ခ်ထားၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားမွသာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ အနာဂတ္ေတြဟာပိုမိုေကာင္းမြန္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး စီးပြားေရးေရာ က႑အသီးသီးေပါ့ က်န္းမာေရးေရာ လူမႈေရးေကာ က႑အသီးသီးကေန ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲေတာ့ လူငယ္ေတြကို မေလ်ာ့တဲ့ ဇြဲနဲ႔ ႀကိဳးစားၾကပါလို႔ အႀကံျပဳတိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

ကိုေနမင္းသူအား Mizzima Media မွအင္တာဗ်ဴး၍ ေဖာ္ျပေပးပါသည္။ MRTV မွ Meet the Successful အစီအစဥ္တြင္လည္း ရုပ္သံ အင္တာဗ်ဴးအေနျဖင့္ ထုတ္လႊင့္ခဲ့ပါသည္။

Credit: Mizzima

ႏိုင္ငံတစ္ဝန္း အိမ္ျခံေျမ ေၾကာ္ျငာေပါင္း ၁ သိန္းေက်ာ္ကုိ အလြယ္တကူ ရွာေဖြႏိုင္ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ နံပါတ္တစ္ အိမ္ျခံေျမ ေရာင္းဝယ္ငွါး ဝဘ္ဆုိဒ္ iMyanmarHouse.com