လယ္ယာေျမလုပ္ပိုင္ခြင့္ေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေျမတစ္ကြက္ကို တစ္ဦးထက္ပိုတဲ့သူေတြက အၿပိဳင္ေလွ်ာက္ထားလို႔ ရတယ္ဟုုဆိုု

လယ္ယာေျမလုပ္ပိုင္ခြင့္ေလွ်ာက္တဲ့အခါ နည္း ၈ အရ ေျမတစ္ကြက္ကို တစ္ဦးထက္ပိုတဲ့သူေတြက အၿပိဳင္ေလွ်ာက္ထားလို႔ ရတယ္။ ပံုစံ (၁) ၂ ေစာင္ ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္။ ၃ ေစာင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အၿပိဳင္ေလွ်ာက္ထားမႈေတြကို ေက်းရြာလယ္စီ က ဘာမွမလုပ္ရဘူး။ သတ္မွတ္ရက္အတြင္း ၿမိဳ႕နယ္ ဆက္ပို႔ဖို႕ဘဲ လုပ္ေဆာင္ရတယ္။ အၿပိဳင္ မေလွ်ာက္ရဘူးလို႔ မတားရဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုဘဲ လက္ခံမယ္လို႔ မစစ္ရဘူး။ မဆံုးျဖတ္ရဘူး။ ၿမိဳ႕နယ္က စိစစ္ခိုင္းမွ စိစစ္ရမယ္။

စိစစ္တဲ့အခါလည္း အမႈ စစ္တာ မဟုတ္ဘူး။ တင္ျပတဲ့ ကန္႔ကြက္တဲ့ အခ်က္အလက္ မွန္ မမွန္ စိစစ္ တင္ျပဘို႔။ ထို႔အတူ ၿမိဳ႕နယ္ကလည္း ေက်းရြာက မွားခဲ့ရင္ေတာင္ အယူခံေတြ ဖြင့္မစစ္ရဘူး။ စိစစ္ၿပီး လယ္စီ သေဘာထားမွတ္ခ်က္နဲ႔ ခရိုင္ ပို႔ရမယ္။ ပံုစံ ၁ နဲ႔ ေလွ်ာက္ထားမႈမွာ အာဏာပိုင္က ခရိုင္လယ္စီသာ ျဖစ္တယ္။ တိုင္းေဒသႀကီး ျပည္နယ္ လယ္စီက လံုး၀၀င္စြက္ဖက္ရန္၊ အမိန္႔ေပးရန္၊ ဆံုးျဖတ္ရန္၊ ဥပေဒမွာ စာတစ္လံုး တပါဒမွ မပါဘူး။ ေလွ်ာက္ထားမႈအေပၚ ခရိုင္လယ္စိရဲ႔ အတည္ျပဳျခင္း ျငင္းပယ္ျခင္း ကိစၥမွာ အယူခံ ရံုး မရွိဘူး။ ခရိုင္တစ္ဖြဲ႔တည္းသာ ပံုစံ ၇ ေပးေစ၊ ၿငင္းေစ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ ေပးထားတယ္။

ခရိုင္တစ္ဖြဲ႔တည္းနဲ႔ တစ္ခရိုင္လံုးက ေသာင္းခ်ီ သိန္းခ်ီရွိေနတဲ့ ေလွ်ာက္ထားမႈေတြကို အမႈတြဲေရာက္ရွိသည္ႏွင့္ အခ်ိန္တိုအတြင္း (၁၅ရက္) ဆံုးျဖတ္ အတည္ျပဳရတာ ဆိုတဲ့အတြက္ အမႈတြဲအားလံုးကို တရားမွ်တစြာ ေစ့ေစ့ငွငွ ျခံဳငံုသံုးသပ္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ဘို႔ ဘယ္လိုမွ အေၾကာင္းမ၇ွိဘူး။ အမႈသည္ေတြသက္ေသေတြကိုလည္း ေခၚစစ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ဘို႔ အခ်ိန္ ရတာ မဟုတ္ဘူး။ အမႈတြဲကိုသာ ပံုစံ၄ ၾကည့္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ေပးရျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ အမႈေတြကိုလည္း အမႈတြဲပါ အစီရင္ခံစာေတာင္ ဖတ္ေနခ်ိန္ မရပါဘူး။ အစည္းအေ၀းတင္လာတဲ့ ဇယားႀကီးကို အတြင္းေရးမ်ဴးက တင္၊ အားလံုး ၀ိုင္းေခါင္းညိတ္နဲ႔ အျမန္ပီးေအာင္ တြယ္ထည့္ခဲ့ရတာခ်ည္းဘဲ။ အတိမ္းအေစာင္း အမ်ားၾကီး ျဖစ္ကို ျဖစ္တယ္။ထို႔ေၾကာင့္ ပံုစံ ၇ ေပးၿပီးတဲ့အခါ ေတာင္သူမ်ား နစ္နာ ဆံုးရ့ႈးမႈ မ၇ွိေအာင္၊ ကေသာကေမ်ာ စီမံခန္႔ခြဲေရး နည္းလမ္းနဲ႔ Title ေပးခဲ့၊ LUC ေပးခဲ့မႈ မွာ အမွားအယြင္း ျဖစ္မႈမ်ားကို တရားလမ္းေၾကာင္းအရ ကုစားေပးဘို႔ Civil Court Power ရတံဲ့ ေျမယာတရားရံုး မ်ားမွ စစ္ေဆးႏိုင္တဲ့ အမႈအျဖစ္ မူလမႈခင္း တိုင္ၾကား စစ္ေဆး၊ ဆံုးျဖတ္၊ ခြင့္ကို ပုဒ္မ ၂၂ နဲ႔ေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ မေက်နပ္လွ်င္ အယူခံ အဆင့္ဆင့္၀င္၊ တိုင္းအဆင့္ အၿပီးအျပတ္ဆိုေသာ္လည္း စာခၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ စသည္ျဖင့္ လိုင္းဖြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ပံုစံ (၁) ကိစၥအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခ်ိန္မွာ က်န္ အဖြဲ႔အားလံုး လက္ေရွာင္ေနရပါတယ္။ ၀င္ေရာက္ဆံုးျဖတ္ခြင့္ မ၇ွိပါ။ ေက်းရြာလယ္စီ၊ ၿမိဳ႕နယ္လယ္စီ မွ ဘယ္သူရေစ၊ မရေစ၊ ဘယ္သူ ေလွ်ာက္တာ လက္ခံ၊ ဘယ္သူကို ျငင္းဆိုတာ ၀င္ေရာက္ ဆံုးျဖတ္ခြင္ ့ ဥပေဒက ေပးမထားပါဘူး။ တိုင္းအဆင့္ကလည္း အေနသာႀကီးပါ။ သူ႔ဆီက အမိန္႔ရမွ ပံုစံ ၇ ေပးေစ ဆိုရင္ ဥပေဒ အလဲြက်င့္သံုးမႈနဲ႔ အဲဒီ တိုင္းအဖြဲ႔ကို တရားစြဲလို႔ေတာင္ ရပါတယ္။ ပုဒ္မ ၄၀ မွာ ဆိုထားတယ္ မဟုတ္လား ..ဤဥပေဒနွင့္ အညီျဖစ္ေစ ဆိုတာေလ.... အခု ဟာက ဥပေဒနဲ႔မွ မညီတာကိုး။ ကိုယ္က ဥပေဒတစ္ရပ္ကို ကိုင္တြယ္လုပ္ေဆာင္ေနရလွ်င္ ဥပေဒနဲ႔ အညီ တာ၀န္ယူႏိုင္ဘို႔ ႀကိဳးစားမွ တန္ကာက်ပါမယ္။

သို႔ေသာ္ အဆင့္ဆင့္ေသာလယ္စီမ်ားသည္ ဥပေဒလည္း မဖတ္၊ တတ္ေအာင္လည္း မႀကိဳးစား ထင္သလို လုပ္ေနမႈမ်ားေၾကာင့္ ၂၀၁၆ မွာ ဗဟို လယ္စီက ပံုစံ ၁ အၿပိဳင္ေလွ်ာက္လွ်င္ အမႈဖြင့္ ဆံုးျဖတ္ရမွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ညႊန္ၾကားခ်က္ ထုတ္ျပန္သြန္သင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခုထိ အမွားလုပ္ေနတံုး၊ မွားေနတံုးပါဘဲ။ အဆင့္ျမင့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားေတာင္ ဒီလို မွားေနရင္ ေအာက္ေျခအဖြဲ႔ေတြဆို ပိုၿပီး ရြဲ ၿပဲေနမွာ ဧကန္ပါဘဲ။

ကိုယ္ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္ရတဲ့ ကိုယ္တာ၀န္ခံရတဲ့ အလုပ္ ကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၂၀၁၇ မွာ လည္း အမွားေတြ ဆက္မွားေနဦးမွာဘဲ အခုလည္း ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ အစေတြ ထြက္လာေနၿပီဆိုတာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အံၾသစရာလို႔ ေျပာရမလား.. ပါဘဲ။

Credit : ကိုုေဇာ္ (နတ္ေမာက္)