"လာဗ်ာ ဦးေမာင္လတ္ မေတြ႔တာေတာင္အေတာ္ၾကာၿပီ"
ဟုစာေရးသူမွ ႐ုံးခန္းတံခါးဝတြင္ ေရာက္႐ွိေနေသာသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအားၾကဳိဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"မေတြ႔တာဆိုအခုအရြယ္ကေျမးထိန္းရတဲ့အရြယ္ေရာက္ေနၿပီေလ။ပင္စင္ထုတ္ရက္မွပဲၿမိဳ႕ထဲ့ေရာက္ေတာ့တယ္။"
"သတ္သတ္မွတ္မွတ္လာမွပဲ ဆံုျဖစ္ေတာ့တယ္ဆိုရမယ္။သူငယ္ခ်င္းအေနနဲ႔ေဆြးေႏြးစရာတစ္ခုခုမ်ား႐ွိေနလို႔လား"
"အင္း...ကိစၥ႐ွိမွပဲေရာက္လာသလိုေတာ့ျဖစ္ေနၿပီ ဒီလိုသူငယ္ခ်င္း... သမီးျဖစ္သူက အိမ္နဲ႔ေျမကြက္ေလးဝယ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ စံုစမ္းၾကည့္မိတယ္ေပါ့ "
"အခုေတြ႔ၿပီလား စိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္ရဲ႕လား"
"စိတ္ႀကိဳက္ေတာ့ျဖစ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အေမြဆိုင္ျဖစ္ေနလို႔ ကန္႔ကြက္တာေတြ႐ွိလာတယ္"
"ဒါဆိုေျပာျပပါဦး ဘယ္လိုကန္႔ကြက္ခ်င္ေတြ႐ွိလာလို႔လည္း။" "ေျဖ႐ွင္းလို႔ရႏိုင္မယ္ဆိုလည္း ေျဖ႐ွင္းၾကည့္တာေပါ့။ေျမကြက္က ဘာအမ်ဳိးအစားလည္း ဂရန္ေျမပဲလား"
"ေျမာက္ဒဂံုမွာဆိုတာ့ ဂရန္ေျမေပါ့ ၊ ဂရန္အမည္ေပါက္က အဖိုးႀကီးအဖြားႀကီး ႏွစ္ယာက္အမည္ေပါက္တယ္။"
"အခုႏွစ္ေယာက္လံုးကြယ္လြန္သြားၾကၿပီလား"
"ဟုပ္ပါတယ္ သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုးကြယ္လြန္သြားၾကၿပီ ၊ သူတို႔မွာ သားသမီး ၃ ဦးက်န္တယ္ "
"မိဘနဲ႔အတူေနတာက ဘယ္တစ္ေယာက္လဲ"
"အႀကီးဆံုးသမီးက အပၽဳိႀကီးျဖစ္တယ္ ၊ သားငယ္ကအိမ္ေထာင္က်ၿပီးမိဘေတြနဲ႔အတူေနတယ္"
"ေနာက္တစ္ေယာက္လည္းအိမ္ေထာင္သည္ပဲလား။အိမ္ခြဲေနၾကတယ္ေပါ့"
"သမီးလတ္ကေတာ့စကာၤပူႏိုင္ငံမွာေနတယ္။အဲ့ဒီမွာအိမ္ေထာင္က်ၿပီ မိသားစုနဲ႔ေနတယ္ေျပာတယ္။"
"အခုအဲ့ဒီသမီးအလတ္ကကန္႔ကြက္တာေပါ့။ မဟုပ္ဘူးလား"
"အစကေတာ့သမီးလတ္က စကာၤပူႏိုင္ငံသားခံယူထားလို႔ အမေြရပိုင္ခြင့္မ႐ွိဘူးလို႔ေျပာတယ္။ၿပီးေတာ့စကာၤပူမွာပဲေနတာမို႔ ကန္႔ကြက္မွာမဟုပ္ဘူးလို႔သိထားရက အခုကန္႔ကြက္ေတာင္းဆိုတယ္ဆိုၿပီးျဖစ္လာတာပဲ။"
"ဒါဆိုအေရာင္းအဝယ္ရပ္သြားၿပီေပါ့ ၊ စရန္ေငြေပးထားေသးလား"
"စရန္ေငြေတာ့မေပးရေသးဘူး ၊ ႏိုင္ငံျခားသားအျဖစ္ခံယူသြားသူက အေမြရပိုင္ခြင့္႐ွိေသးလားဆိုတာ ဗဟုသုတအျဖစ္သိခ်င္လို႔"
"ကြၽန္ေတာ္အထင္ေတာ့ ဒီကိစၥ လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ခတ္ေနတာထင္တယ္။ေမာင္ႏွမ ၃ေယာက္ပဲဗ်ာ ညႇိႏႈိင္းခြဲေဝလိုက္ရင္အဆင္ေျပမွာပဲမဟုပ္လား"
"အိမ္ပြဲစားကေျပာေတာ့ အေရာင္းအဝယ္ မွတ္ပံုတင္စာခၽဳပ္ခၽဳပ္တဲ့အခါ ႏိုင္ငံျခားသား တစ္ဦးပါလာရင္ အေရာင္းအဝယ္လုပ္လို႔မရဘူးလို႔ေျပာတယ္"
"ဒါေပမယ့္ အခၽဳိ႕က ျမန္မာႏိုင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ကိုင္ထားၾကတာလည္း႐ွိတယ္။အဓိကအခ်က္က က်န္ေမာင္ႏွမေတြက အေမြခြဲမေပးခ်င္တဲ့အခ်က္လို႔ထင္တယ္"
"ဒါလည္းဟုပ္မယ္ထင္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ႏိုင္ငံျခားသား တစ္ေယာက္အမည္နဲ႔အိမ္ေျမေရာင္းလို႔မရဘူးဆိုတာေတာ့ ဥပေဒ႐ွိတယ္မဟုပ္လား"
"မွန္ပါတယ္ ၁၉၈၇ မေရႊမေျပာင္းႏိုင္ေသာပစၥည္းကိုလႊဲေျပာင္ျခင္းကိုကန္႔သတ္သည့္ဥပေဒမွာ မေရႊမေျပာင္းႏိုင္ေသာပစၥည္းကို ႏိုင္ငံျခားသားအားလႊဲေျပာင္းေပးျခင္းႏွင့္ ႏိုင္ျခားသားကအျခားလူကိုလႊဲေျပာင္းေပးျခင္းမျပဳရလို႔တားျမစ္ထားတာျဖစ္တယ္"
"လႊဲေျပာင္းျခင္းဆိုေတာ့ေရာင္းဝယ္တဲ့ကိစၥလည္းပါမွာေပါ့ "
"ဟုပ္ပါတယ္ ဥပေဒအရ လႊဲေျပာင္းျခင္းဆိုတာ မေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ေသာပစၥည္းကို ေရာင္းျခင္း ၊ ဝယ္ျခင္း ၊ ေပးကမ္းျခင္း ၊ ေပးကမ္းသည္ကိုလကၡံျခင္း ၊ ေပါင္ႏွံျခင္း ၊ ေပါင္ႏွံသည္ကို လကၡံျခင္း ၊ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ လႊဲေျပာင္းေပးျခင္း လႊဲေျပာင္းရယူုျခင္းတို႔ ပါဝင္ေၾကာင္း ျပ႒ာန္းထားတယ္။"
"ဒါဆိုရင္ေတာ့အခုကိစၥမွာအေရာင္းအဝယ္လုပ္လို႔မရဘူးေပါ့"
"ဒီလိုေတာ့တရားေသေျပာလို႔မရဘူး ျပသာနာ႐ွိတယ္ဆိုတာ တစ္စံုတစ္ဦးက ကန္႔ကြက္လို႔ျဖစ္တာပဲ။ အခုလိုကိစၥမွာ ေမာင္ႏွမအျခင္းျခင္းညႇိႏႈိင္းၿပီး မွတိပံုတင္စာခၽဳုပ္ခၽဳပ္တဲ့အခါမွာ ျမန္မာျပည္မွာ႐ွိတဲ့သူနဲ႔ပဲခၽဳပ္ ဆိုၾကတာလည္း႐ွိပါတယ္။
အဓိကအခ်က္ကေတာ့ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္းေခြေဝယူမႈေျပလည္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္''
"တစ္ခု႐ွိတာက ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္သြားလို႔ မိဘရဲ႕အေမြရပိုင္ခြင့္မ႐ွိဆိုတာ ဟုပ္လား''
"ဒီအခ်က္ကေတာ့ မၾကာလဏမွားယြင္း မွတ္သားတက္ၾကာတာျဖစ္တယ္။
၁၉၈၇ ခုႏွစ္ မေရႊ႕မေျပာင္းႏိုင္ေသာပစၥည္း လႊဲေျပာင္းျခင္းကိုကန္႔သတ္သည့္ ဥပေဒမွာ ႏိုင္ငံျခားသားက အေမြဆက္ခံခြင့္မ႐ွိလို႔ပိတ္ပင္ထားတာမ႐ွိဘူး။
သူငယ္ခ်င္းကို႐ွင္းေအာင္ေျပာရရင္ တရား႐ုံးခၽဳပ္က ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ ဦးအန္းကူ ေခၚ ဦးေအာင္ႏွင့္ ဦးတင္ဝင္းပါ ( ၁၀) ဦး၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တရားစီရင္ထံုး-စာမ်က္ႏွာ ၂၂၄ အမႈမွာ ႏိုင္ငံျခားသား ျဖစ္သူခင္ပြန္းသည္အေနႏွင့္ ကြယ္လြန္သူဇနီး၏ အေမြကုိ ရပိုင္ခြင့္႐ွိၿပီး ပစၥည္းလႊဲေျပာင္းျခင္းကိုကန္႔သတ္သည့္ ဥပေဒပါ လႊဲေျပာင္းျခင္းႏွင့္ အကၽဳံးမဝင္ လို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။"
"ဒီလိုဆိုႏိုင္ငံျခားမွာေနတဲ့သမီးက အေမြဆက္ခံခြင့္႐ွိတာေပါ့''
"မွန္ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ေမာင္ႏွမအျခင္းျခင္း ညႇိႏႈင္းအဆင္ေျပရင္ေတာ့ အိမ္ႏွင့္ေျမကိုဝယ္သင့္ၿပီး အမႈအခင္းျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေျခအေန႐ွိရင္ေတာ့စဥ္းစားသင့္တယ္ သူငယ္ခ်င္း'' ဟု အၾကံျပဳေဆြးေႏြးလိုက္ပါသည္။
Credit : ထီယု (ဥပေဒအတုိင္ပင္ခံ)
