ငွါးရမ္းျခင္းဆိုင္ရာ ေနထိုင္မႈေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာ
ကိုယ့္ပိုင္ဆိုင္မႈမဟုတ္သည့္အရာကို ငွါးရမ္းသံုးစြဲရၿပီဆိုကတည္းက တစ္ခ်ိန္တြင္ ထိုအရာကို မူပိုင္ဆိုင္သူထံ ျပန္လည္အပ္ႏွံရမည္မွာ ေသခ်ာေပါက္
သေဘာတရားျဖစ္သည္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ရပ္တည္ေနထိုင္မႈျပဳၾကသသူအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာလည္း ထိုသေဘာတရားက ကင္းကြာလြဲဖယ္ျခင္းမ႐ွိ။ အိမ္ရာကိုယ္ပိုင္မ႐ွိသူတို႔က အိမ္ရာကိုယ္ပိုင္႐ွိသူတို႔ထံမွ ေနထိုင္အေျခခ်ခြင့္ကို သေဘာတူညီမႈတစ္ရပ္ျဖင့္လဲလွယ္ကာ ေနထိုင္ျခင္းျပဳမႈမ်ား ေ႐ွးယခင္အတီေတကတည္းက ႐ွိခဲ့ဖူးၿပီးျဖစ္သည္။ အိမ္႐ွင္-အိမ္ငွါး ဆိုသည့္ လူတန္းစားအတြဲအဖက္ႏွစ္ရပ္သည္ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာသာမဟုတ္ ကမၻာေပၚ႐ွိ မည္သည့္ႏိုင္ငံ၊ မည္သည့္လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၌မဆို ယခင္ကလည္း႐ွိခဲ့၍ ယခုလည္း႐ွိေနဆဲျဖစ္ကာ ေနာင္တြင္လည္း ႐ွိေနလိမ့္ဦးမည္ျဖစ္သည္မွာ မုခ်ဧကန္။
ေျမလြတ္ေျမ႐ိုင္းေပါမ်ားစဥ္အခါကာလမ်ားတုန္းကေတာ့ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း အိမ္႐ွင္-အိမ္ငွါး အေရးသည္ သူစိမ္းျပင္ျပင္ျဖစ္ခဲ့၏။ ရပ္ရြာေျပာင္းေရႊ႔အေျခခ်လာသည့္အိမ္ေထာင္စု ျဖစ္သည့္
တိုင္ အသစ္ေရာက္လာသည့္ရပ္ရြာ၌ လစ္လပ္ေသာေျမကြက္တြင္အိမ္ေဆာက္ကာ နဂို႐ွိႏွင့္သူတို႔သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ အေျခခ်ေနထိုင္ႏိုင္၏။ တစ္ရပ္တစ္ရြာသို႔ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား ခရီးသြားၾကသူမ်ားအေနျဖင့္လည္း တည္းစရာခိုစရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားက ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔အစည္းအတြင္း လက္ညႇိဳးထိုးမလြဲ ႐ွိေနသည္။ သို႔မဟုတ္ပါကလည္း ရပ္ရြာအတြင္း႐ွိ ဩဇာတိကၠမႀကီးသူ၏အိမ္၌ စတည္းခ်ကာ အေရာင္းအ၀ယ္ကုန္သြယ္ျခင္းအမႈျပဳႏိုင္သည္သာ။ အကယ္၍ တစ္ရပ္တစ္ရြာမွေျပာင္းေရႊ႔လာသူမ်ားအေနျဖင့္ ေျမလြတ္တြင္အိမ္သစ္ေဆာက္ရန္ အာသီသမ႐ွိဘဲ အသင့္ေနထိုင္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည့္အိမ္ရာကို တန္ဖိုးသင့္၀ယ္ယူကာေနထိုင္ျခင္းျဖင့္လည္း အိမ္႐ွင္အေျပာင္းအလဲသာျဖစ္ၿပီး အငွါးအရမ္းျပႆနာမ႐ွိ။
အိမ္ငွါးေနသည့္အေလ့အထက ကိုလိုနီေခတ္ အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ားအေျပာင္းအလဲျပဳရာမွ စသည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္။ ၿဗိတိသွ်အစိုးရသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သိမ္းပိုက္ၿပီးသည္၏ေနာက္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈယႏၱရားအတြင္း သြတ္သြင္းၿပီးသကာလ အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ားကို နယ္ေျပာင္းနယ္လြဲလုပ္ကာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေစသည္။ ေျပာင္းေရႊ႔လာရေသာ၀န္ထမ္းအေနျဖင့္ ၿမိဳ႕သစ္၊ နယ္သစ္တြင္ အိမ္ေဆာက္ရန္၊ အိမ္၀ယ္ရန္ ႐ုတ္တရက္အဆင္မေျပေသးရကား ေလာေလာဆယ္ေနမည့္သူကင္းလ်က္ လစ္လပ္ေနသည့္အိမ္ကို စံုစမ္းကာ ပိုင္႐ွင္ထံမွ အခေၾကးေငြျဖင့္ငွါးရမ္းေနထိုင္ရေတာ့သည္။ ထိုေခတ္ထိုအခါကေတာ့ ငွါးစားရန္ရည္ရြယ္၍ အိမ္အပိုေဆာက္လုပ္ထားသူမ်ား အလြန္တရာနည္းပါးေသးသည္။ ေနရန္ေဆာက္လုပ္ထားၿပီးမွအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုင္ျခင္းမျပဳႏိုင္သည့္အိမ္မ်ားသာအလကားထားရမည့္အတူတူအငွါးခ်
ထားျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္စတစ္စျဖင့္ ေျမကြက္၀ယ္ယူထားျခင္းသည္ ေငြသားစုေဆာင္းျခင္းထက္တြက္ေျခကိုက္ေသာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈျဖစ္သည္ကို သိလာသူမ်ားက အိမ္မ်ား၊ ျခံမ်ား၊ ေျမမ်ားကို ၀ယ္ယူစုေဆာင္းၾကသည္။ ၀ယ္ယူစုေဆာင္းစဥ္ကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးႀကီးမားမားလည္း႐ွိပံုမရ။ လက္ထဲ႐ွိေငြပိုေငြလွ်ံကို ဒီတိုင္းထားလွ်င္တိုးပြားကိန္းမ႐ွိ။ ဘဏ္တိုးဆိုသည္ကလည္း မက္ေမာဖြယ္မျမင္။ ေရႊ၀ယ္ၿပီးသိမ္းဆည္းထားရန္ကလည္း ခိုးသားဓားျပေဘးေၾကာက္ရေသးသည္။ အိမ္ျခံေျမ၀ယ္ထားလိုက္သည္က ေနာင္တစ္ခ်ိန္ျပန္ေရာင္းလိုလွ်င္ ေငြေပၚသည္။ အိမ္ျခံေျမေစ်းက သိသိသာသာက်သည္ဟုမ႐ွိ။ သည္ၾကားထဲ အိမ္ရာအသစ္ေဆာက္လုပ္ေနထိုင္ခ်င္သည့္စိတ္ ေပၚလာပါက ေျမအသင့္ အသာေဆာက္ၿပီးတက္ေနလိုက္ရံု။ သည္လိုစိတ္ကူးမ်ိဳးျဖင့္ လက္ထဲတြင္ေငြပိုေငြလွ်ံ႐ွိသူမ်ားက အိမ္ျခံေျမအပို၀ယ္ယူထားၾကသည္။ ေနစရာအလြယ္တကူ႐ွာမရသူတို႔အေနျဖင့္ ငွါးရမ္းေနထိုင္ရန္အိမ္ကို႐ွာေဖြရင္း အိမ္ပို၀ယ္ထားသူမ်ားႏွင့္ အေၾကာင္းအေပါင္းသင့္ ဆက္သြယ္မိၾကသည္။ ပိုင္႐ွင္အေနျဖင့္ အလြတ္အတိုင္းထားသည့္အိမ္ကို ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ေဖာ္လည္းရ၊ အိမ္ငွါးခေငြေၾကးလည္း ထြက္လာသည္ျဖစ္ရကား ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာအငွါးခ်ေတာ့သည္။ အိမ္ငွါးအဖို႔လည္း ၀ယ္ယူရသေလာက္ ေငြေၾကးအလံုးလိုက္အခဲလိုက္မကုန္က်ဘဲ ေနစရာေနရာတစ္ခု ဣေျႏၵရရ႐ွိသြားၿပီျဖစ္ရကား တိုင္းကရ္သည့္ပကၠလာ မိုးရြာသည္ႏွင့္အခန္႔သင့္။
အိမ္ျခံေျမ ၀ယ္ယူစုေဆာင္းျခင္းအမႈ စတင္လုပ္ေဆာင္ၾကစဥ္တုန္းကေတာ့ ေျမေစ်းေတြ ခုေလာက္မျမင့္ေသး။ အ၀ယ္ေတြကလည္း ဒေရာေသာပါးအဆင့္မဟုတ္။ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး။ အိမ္ငွါးခေတြကလည္း သံုးလတစ္ခါ၊ ေျခာက္လတစ္ခါ မေျပာႏွင့္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ၊ ႏွစ္ႏွစ္တစ္ခါပင္ တက္သည္မဟုတ္။ ေမ့ေလာက္႐ွိမွ ေလးငါးႏွစ္တစ္ခါဆိုသလို တိုးသည္ဆိုရံုေလးတိုးယူသည္။ သည္ေတာ့ အဲသည္ေခတ္အိမ္ငွါးေတြသည္ ခုေခတ္အိမ္ငွါးမ်ားကဲ့သို႔ ဖိစီးမႈအေထြေထြျဖင့္ျပားကပ္ေနရသည့္အေနအထားမဟုတ္။ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ရာအလား ထည္ထည္၀ါ၀ါေနႏိုင္သည္။ အခ်ိဳ႕အိမ္ငွါးမ်ားဆိုလွ်င္ သမ၀ါယမလူႀကီး၊ ေကာင္စီလူႀကီး စသျဖင့္ ရပ္ရြာမ်က္ႏွာဖံုးစာရင္း၀င္သည္အထိ။ ငွါးေနသည့္အိမ္သို႔ေျပာင္းေရႊ႔ၿပီးမွေမြးဖြားသည့္ မ်ိဳးဆက္မ်ားအေနျဖင့္
ႀကီးျပင္းလာသည့္တိုင္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အိမ္ငွါးျဖစ္သည္ဟူေသာအသိ မ႐ွိေတာ့။ ေမြးကတည္းကေနလာၿပီး ႀကီးျပင္းခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လံုးက်င္လည္ခဲ့သည့္ သည္၀န္းက်င္သည္ သူတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ဟုသာ စိတ္တြင္ျပ႒ာန္းၿပီးျဖစ္ေတာ့သည္။
လူေနထူထပ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ေျမေတြေစ်းေကာင္းလာသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ သဟဇာတသက္တမ္း႐ွည္ၾကာသည့္ အိမ္႐ွင္ႏွင့္အိမ္ငွါးတို႔ ပဋိပကၡဇာတ္၀င္ခန္းကို ပက္ပင္းၾကံဳေတြ႔ရေတာ့သည္။ အိမ္ငွါးမိသားစု လက္႐ွိေနေနေသာေျမေနရာတြင္ ေဆာက္လုပ္ေရးကန္
ထ႐ိုက္တာ၏ပံ့ပိုးမႈျဖင့္ အထပ္ျမင့္တိုက္ခန္းေဆာက္ရန္ ေျမ႐ွင္က စိတ္၀င္စားသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ယူထားေသာစေပၚျပန္အမ္းကာ အိမ္ငွါးကိုႏွင္သည္။ အိမ္ငွါးအေနျဖင့္ လက္ေရာက္ျပန္ရေသာစေပၚေငြဆိုသည္မွာ ကာလအတီေတ ပေ၀သဏီကတည္းက သူေပးထားေသာပမာဏအတိုင္းသာျဖစ္ရကား ထိုပမာဏမွ်ေလာက္ျဖင့္ ေနစရာတစ္ခုလဲလွယ္မရႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖယ္မေပးႏိုင္ေၾကာင္း တြက္ကပ္ေတာ့သည္။ သည္မွာတင္ စိတ္ထြက္လာေသာေျမ႐ွင္က ဥပေဒေၾကာင္းအရ ဆိုင္ရာမွစကားေျပာသည္။ သူထိုသို႔ေျပာေသာ္လည္း ေျပာသာေျပာ အေမာသာအဖတ္တင္၍အက်ိဳးအျမတ္မွ်င္မွ်င္ေလးေသာ္မွ်မရ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္ရပါသနည္း။
အခ်င္းျဖစ္ ေျမႏွင့္အိမ္ကို ပိုင္႐ွင္တို႔အားဆန္႔က်င္၍ ၁၂ ႏွစ္ေက်ာ္ လက္႐ွိထားခဲ့ပါမူ ဆိုင္ရာပိုင္႐ွင္တို႔အေနျဖင့္ ယင္းပစၥည္းမ်ားတြင္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မွာ ကုန္ဆံုးျပတ္စဲသြားသည္ဟု
ကာလစည္းကမ္းသတ္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၈ တြင္ အတိအလင္းျ႒ာန္းထားျခင္းေၾကာင့္ပင္တည္း။ ဆိုလိုသည္ကား အိမ္ႏွင့္ေျမ၏မူလပိုင္႐ွင္ ဦးကသည္ ဦးခအား အငွါးခ်ထားသည္မွာ သက္တမ္း ၁၂ ႏွစ္ ေက်ာ္လြန္ပါက ပိုင္႐ွင္ဦးကအေနျဖင့္ ငွါးသူဦးခကို တရားစြဲဖယ္႐ွားပိုင္ခြင့္မ႐ွိေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္ပိုင္႐ွင္သည္ အိမ္ငွါးႏွင့္နားလည္မႈယူကာ ညႇိႏိႈင္းမႈျပဳျခင္းျဖင့္သာ အက်ိဳးတစ္ရပ္ရ႐ွိေအာင္လုပ္ေဆာင္ရေတာ့သည္။ ဥပေဒက အိမ္ငွါးကိုတရားစြဲဆိုဖယ္႐ွားျခင္းမျပဳႏိုင္ေအာင္ အကာအကြယ္ေပးထားသည္မွန္ေသာ္လည္း အခ်င္းျဖစ္အိမ္ႏွင့္ေျမကို အိမ္ငွါးျဖစ္သူပိုင္ဆိုင္သည္ဟုလည္း သတ္မွတ္ခ်က္ေပးထားသည္မဟုတ္။ သည္ေတာ့ အေနၾကာၿပီး ဖယ္႐ွားခံရစရာမ႐ွိသည့္အိမ္ငွါးက မိမိပိုင္သည္ဟုအထင္ေရာက္ၿပီး ထိုအိမ္ႏွင့္ေျမကို တစ္ဆင့္ျပန္လည္ေရာင္းခ်ျခင္းျပဳၾကသည္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆိုခဲ့ပါအိမ္ႏွင့္ေျမမ်ိဳးသည္ ပိုင္ဆိုင္မႈအေထာက္အထားျပည့္စံုစြာမ႐ွိျခင္းေၾကာင့္ ကာလေပါက္ေစ်းထက္ေလ်ာ့နည္းစြာ ေရာင္းခ်ၾကျမဲျဖစ္သည္။ ၀ယ္ယူသူသည္ အၾကင္အိမ္ႏွင့္ေျမ၏ရာဇ၀င္ကို ဇာစ္ဇာစ္ျမစ္ျမစ္မသိဘဲ ေစ်းသက္သာျခင္းတစ္မ်ိဳး
တည္းၾကည့္ကာ ၀ယ္ယူလိုက္ပါက မိမိလက္ထဲေရာက္မွ မျပည့္စံုေသာပိုင္ဆိုင္မႈအေနအထားမ်ားၾကည့္ကာ
ေနာင္တရေကာင္းရႏိုင္သည္။ မိမိပိုင္ဆိုင္မႈအေပၚ ၿခိမ္းေျခာက္ရန္သတၱ႐ုျပဳမည့္အေရး မ႐ွိသည့္တိုင္ေအာင္ အေရာင္းအ၀ယ္ေျမပံုကူးရန္မွအစ အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုျခင္းအလယ္၊ ဂရန္ေျမအမည္ေျပာင္းျခင္းအဆံုး မူလအမည္ေပါက္ပိုင္႐ွင္က တာ၀န္မယူမည္မွာေသခ်ာေနသည့္အျပင္ ပိုင္႐ွင္အစစ္က ကန္႔ကြက္ျခင္း၊ တရားစြဲျခင္းတို႔ ျပဳလာျခင္းကိုလည္း ရင္ဆိုင္ရႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မူလပိုင္႐ွင္၏ႏွင္ထုတ္ျခင္းမခံရဘဲ ေနထိုင္ခြင့္ေပးထားရံု႐ွိ
သည့္ အိမ္ႏွင့္ေျမကို ေစ်းသက္သာရံုမွ်ၾကည့္ၿပီး လက္႐ွိေနထိုင္သူထံမွ၀ယ္ယူလိုသူတို႔ ဆင္ျခင္ႏိုင္ရန္ ေရးသားသတိေပးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ကိုခ်စ္ခင္ မွ iMyanmarHouse.com အတြက္ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။
Credit: iMyanmarHouse.com
