ကိုယ့္အိမ္မွာကိုယ္ေနၾကရေအာင္…
သည္ေခါင္းစဥ္ကိုၿမင္ၿမင္ခ်င္းသင္ေတြးမိနိုင္တာက ဟ..ကိုယ့္အိမ္မွာကိုယ္မေနဘဲ..ဘယ္သူ႔အိမ္ သြားေနရမွာလဲဆုိၿပီး..စာေရးသူကိုထဆဲခ်င္စိတ္ေပၚေကာင္းေပၚႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ အဲလုိဆုိရင္ေတာ့ စာေလးဆံုးေအာင္ဖတ္ပါဦးလုိ႔ အရင္ဆံုးေတာင္းပန္ပါရေစ..။
ေခတ္ေတြေၿပာင္း၊ နည္းပညာေတြတုိးတက္၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြဖလွယ္ရာကေန ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို္ယ္တိုင္လည္း အမူအက်င့္ေတြ လည္းေၿပာင္းလာပါတယ္။
သည္ကေန႔ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေနမိသားစုထဲမွာတစ္ပါတ္သံုးခါေလာက္ ထမင္းလက္ဆံုစားၿဖစ္တဲ့ မိသားစုွဘယ္ေလာက္ မ်ားရွိပါမလဲ။ရွိရင္ေကာတစ္ရက္ဘယ္ႏွနပ္မ်ားစားႏိုင္ပါ
သလဲ။ စားရာမွာေရာထမင္းပူပူ၊ အသားအရြက္၊ ဟင္းခ်ိဳ၊ ငါးပိတို႔စရာဟင္းခြက္ သံုးရာမဟုတ္ေတာင္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာခ်က္ၿပဳတ္ႏုိင္ပါရဲ႕လား..။ စိတ္ကူးထဲေတာင္ မခ်က္ႏုိင္ပါဘူးလုိ႔ေၿဖမယ့္လူကပိုမ်ားႏုိင္ပါတယ္။
ကမာၻက်ဥ္းလုိ႔ အၿမင္က်ယ္တာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံကိုေမ့ပစ္ဖုိ႔ မလုိအပ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တေတြဟာေန႔စဥ္ ဂ်ပန္ကားေတြ၊ ကိုရီးယားအစားအစာေတြ၊ ေဟာလိ၀ုဒ္ရုပ္ရွင္ ေတြ၊ တရုတ္လုပ္ပစၥည္းေတြ၊ယိုးဒယားကသြင္းကုန္ေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ထိေတြ႔ေနရေပမယ့္ရင္ဖံုးအကၤ်ီ၀တ္ဖုိ႔ေတာ့အေတာ္ေလး
၀န္ေလးၾကပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြနဲ႔ အလွဴသြားတဲ့ေန႔မွာဘဲတုိက္ပံုအကၤ်ီ၀တ္လုိ႔ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာကို္ယ့္ရုိးရာအကၤ်ီေလး၀တ္တာကို ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း အထူးအဆန္းလုိ ၾကည့္ၾကတာနည္းနည္းအခံရခက္ပါတယ္။
ေခတ္စနစ္ေၿပာင္းလာခ်ိန္မွာရိုးရာပစၥည္း၊ အသံုးအေဆာင္ေတြဟာေနရာတုိင္းမွာအဆင္မေၿပႏုိင္လုိ႔ ပယ္တန္တာပယ္တာကိုလက္ခံပါတယ္။ ပံုေတာ္ဖိနပ္စီး၊ ဆံပင္ဘီးဆံပတ္နဲ႔ အလုပ္သြားဖုိ႔မလုိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သနပ္ခါးလိုအရာမ်ိဳးေတာ့အပယ္ခံစာရင္းထဲမထည့္သင့္ေသးဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။
ဒါဟာသံုးစြဲသူ၊စားသံုးသူၿပည္သူရဲ့အၿပစ္လုိ႔ဘဲေၿပာလုိ႔မရပါဘူး..။ ထုတ္လုပ္သူေတြအေနနဲ႔လဲ ႏုိင္ငံၿခားၿဖစ္ ပစၥည္းေတြကိုနည္းပညာ၊ နမူနာယူၿပီး ၿမန္မာရန႔ံပါေအာင္ တီထြင္ထုတ္လုပ္သင့္ပါတယ္။ အစိုးရအေနနဲ႔လဲအားေပးကူညီသင့္ပါတယ္။
ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္၊အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္းမွာတင္ ၿမန္မာတုိ႔ရဲ႕ပံုစံဘာလဲဆုိတာ ၿပတိုက္နဲ႔ ေတာနယ္ေတြမွာတကူးတကသြားၾကည့္ရမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။
ေ၀းေ၀းမၾကည့္ပါနဲ႔..။ လူေတြေန႔စဥ္ မေရွာင္ႏုိင္တဲ့ အစားအစာမွာေတာင္ ၿမန္မာ့ရိုးရာအစားအစာဆုိရင္ မုန္႔ဟင္းခါးကလြဲၿပီး ေနာက္ႏွစ္မ်ိဳးေလာက္၀ယ္ေပးပါဆုိရင္ အေတာ္ေလးေခါင္းေၿခာက္ရတဲ့သေဘာရွိပါတယ္။
တကယ္လုိ႔သင္ဟာ မနက္ခင္းေစာေစာစီးစီးမွာ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီးေကာက္ညွင္းေပါင္းနဲ႔အေၾကာ္စံုေလးစားခ်င္လာရင္ေတာင္ ရွာရခက္လုိ႔ လြယ္လြယ္ရတဲ့ ဒင္းဆမ္း၀ယ္စားမိႏိုင္ပါတယ္။
တစ္ေလာကႏုိင္ငံၿခားကမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္လာေတာ့ ညဘက္ေရႊတိဂံုဘုရားတက္ၿပီးအၿပန္ ၿမန္မာအစားအစာ ေကာင္းေကာင္းေလးစားခ်င္
တယ္ေၿပာေတာ့ ရုတ္တရက္ဘယ္လုိမွ စဥ္းစားလုိ႔မရတာနဲ႔ ရွမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႔ တုိ႔ဟူးေၾကာ္ဘဲ ၀ယ္ေကၽြးလုိက္ရပါတယ္။
ငါတုိ႔လူမ်ိဳးကညဘက္သိပ္မစားတတ္လုိ႔ မနက္က်မွဘဲေကာင္းေကာင္းစားေတာ့ဆုိၿပီးတစ္ညႏွပ္လုိ႔ မနက္က်မွ မႏၱေလးမုန္႔တီသုပ္ေကၽြးလုိက္ရပါတယ္။
ဒါေတာင္ကိုယ္ေတာ္ကတူနဲ႔စားရတာကို သိပ္ဘ၀င္မက်လုိ႔ မနည္းေၿပာၿပရေသးတယ္။ ေၿပာခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကို္ယ့္လူမ်ိဳး၊ကိ္ုယ္အ၀တ္အစား၊ကိုယ့္အစားအစာကိုထိန္း
သိမ္းသင့္ပါၿပီ။ ၿပန္လည္ၿမွင့္တင္သင့္ပါၿပီ။ ေခတ္နဲ႔အညီမြမ္းမံသင့္တာ၊ စပ္ဟပ္သင့္တာ၊ ၿပဳၿပင္သင့္တာကို ၿပင္သင့္ပါၿပီ။ ၿမန္မာၿပည္ကုိေလ့လာခ်င္လုိ႔တကူးတက ေရာက္လာၾကတဲ့ ႏုိင္ငံတကာကဧည့္သည္ေတြဟာ ၁၉လမ္းက တရုတ္အသားကင္ပဲ စားၿပီးၿပန္ၿပန္သြားေနရတာ မၿဖစ္သင့္ေတာ့ပါဘူး။
Credit: Social News
