လယ္ယာစိုက္ပိ်ဳးစားမွာလား…….လယ္ယာေျမေရာင္းစားမွာလား
မၾကာေသးခင္ေသာကာလက လယ္ယာေျမသိမ္းဆည္းျခင္းျပႆနာတစ္ခုကို သတင္းစာရွင္လင္းပြဲျပဳလုပ္လို၍ ဖိတ္ၾကားသျဖင့္သြားခဲ့သည္။ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ ကြင္းအမွတ္-၂၈၉ A မွ လယ္သမား ၂၄ ဦးမွ စုေပါင္းရွင္းလင္းပြဲျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုကြင္းအမွတ္သည္ ၀ါးတရာေျမာက္ကြင္းျဖစ္ၿပီး ဟိုေရွးဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္က ေခတ္အဆက္ဆက္က လယ္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနေသာေနရာမ်ားျဖစ္ၿပီး လယ္သမားအမ်ားပိုင္ျဖစ္ၿပီး သစ္ေတာေျမမဟုတ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့ၾကသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ စိုက္ပ်ိဳးစရိတ္၊ ေခ်းေငြမ်ားထုတ္ေပးခဲ့ၿပီး၊ ေရခြန္၊ တာတမံခြန္ႏွင့္ ေျမခြန္မ်ားကိုက်သည့္အခြန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ေနထိုင္စိုက္ပ်ိဳးလာခဲ့ရာ ယခုထိုေျမသည္ သစ္ေတာပိုင္ေျမျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္သစ္စက္ ေျခာက္ခု ေဆာက္လုပ္လ်က္ရွိခဲ့သည္ဟု ရွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထိုေနရာတြင္ လယ္သမားအမ်ားစုသည္ ရိုးသားသူမ်ားျဖစ္ၿပီး လယ္လုပ္ျခင္းအလုပ္ကို ဓားမဦးခ်လုပ္ကိုင္လာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။
ပိုင္ဆုိင္မႈကိုလည္းအျငင္းမပြား “ဒီကန္သင္းကေန ဟိုမွာျမင္ေနရတဲ့ကန္သင္းရိုး၊ ေခ်ာင္းစပ္နားက ကုကၠိဳပင္အပဲအဲ့ဒါမင္းပိုင္တာ၊ ေမာင္ျမကေတာ့အဲ့ဒီကုကိၠဳပင္ကေနဟိုဘက္ကေခ်ာင္းစပ္ေဘးကကန္သင္း အထိပိုင္တာ” ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းျဖင့္ ဘိုးေဘးဘီဘင္လက္ထက္က ပိုင္ဆိုင္မႈကိုခြဲၾကသည္။ ေနာက္လယ္ခြန္ေကာက္သည့္အခါ “မင္းကကြင္းအမွတ္ဘယ္ေလာက္အက်ယ္ကဒီေလာက္၊ အဲ့ဒီေတာ့အခြန္ႏွစ္က်ပ္ေပးရမယ္” ဟူေသာအသံုးျဖင့္ယခင္ကသတ္မွတ္ေကာက္ခံသည္။ လက္တစ္၀ါးစာ စာရြက္ေလးျဖင့္ ဒါငါ့ေျမ၊ ငါတုိ႔ပိုင္တဲ့ေျမအစရွိသျဖင့္ဂုဏ္ယူစြာ ေနထုိင္ခဲ့ၾကသည္။
ထုိ႔ေနာက္ တပ္မေတာ္အစိုးရလက္ထက္ေရာက္ေသာအခါ လမ္းတံတား၊ ၿမိဳ႕သစ္မ်ား၊ စက္မႈဇံုမ်ားျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြံ႔ၿဖိဳးရန္ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ယခင္ဓားမဦးခ်လယ္လုပ္ခဲ့ေသာ လယ္ေျမမ်ားအား သိမ္းဆည္းေဆာင္ရြက္သည္။ လယ္ေျမအားလံုးတြင္ ယခုအခ်ိန္ထိ ျပည္သူမ်ား နားမလည္ျခင္းမွာ ေျမမ်ားကိုစည္ပင္ပိုင္သည္၊ အိုးအိမ္ပိုင္သည္၊ ေၾကးတိုင္ႏွင့္ ေျမစာရင္းပိုင္သည္ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ေျမစာရင္းမ်ားေပ်ာက္ဆံုးေနၿပီး၊ မိမိပိုင္ဆိုင္သည္ဆိုေသာ လယ္ေျမ၊ ယာေျမမ်ားအား၊ မည္သူ႕အားကိုးျဖင့္ပိုင္ဆုိင္မႈေလ်ာက္ထား၇မည္ကို မသိသူကမ်ားလွေပသည္။
ထိုအခ်က္မ်ားသည္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ အစိုးရႏွင့္ နီးစပ္ေသာ တပ္မေတာ္အရာရွိမ်ား၊ အဘမ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားမွ အိုးအိမ္ေျမစာရင္းတြင္လြတ္ေသာ ေျမေနရာမ်ားကို ဦးပိုင္၊ အဘပိုင္စီမံကိန္းပိုင္၊ စက္မႈဇံုေခါင္းစဥ္တပ္ကာ ရယူခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခါေျမျပင္တြင္ အမွန္တကယ္လယ္ယာလုပ္ကိုင္သူမ်ားက သူတို႔ပိုင္ေျမ၊ ဦးသူယူခဲ့ေသာ ဦးပိုင္၊ အဘပိုင္၊ စီမံကိန္းပိုင္၊ စက္မႈဇံုပိုင္မ်ားျဖင့္ ျပႆနာမ်ားျဖစ္လာၾကသည္။
ထိုစဥ္က စစ္အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳက္မႈျဖစ္၍ မိမိတို႔အသက္ကို စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေနထိုင္လာခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ႏြားေလးပိုက္၊ တဲေလးဖ်က္ၿပီး ဖယ္ရွားခဲ့ၾကရသည္။ ထိုဖယ္ရွားခံလယ္ျမမ်ားမွ စက္မႈဇံုဟူေသာ ေျမေနရာတြင္ အမွန္တကယ္လုပ္ကိုင္လိုသူမ်ားမရရွိျခင္းေၾကာင့္ ျပန္လည္၀ယ္ယူျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကရသည္။ ထိုေျမမ်ား စက္မႈဇံုမလုပ္လွ်င္ ျပန္သိမ္းမည္ဟုဆိုျခင္းေၾကာင့္ ဂိုေထာင္မ်ားေဆာက္ၿပီး ဗန္းျပစက္မႈလုပ္ငန္းျဖင့္ ဂိုေထာင္မ်ားငွားရမ္းျခင္းအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္လာၾကသည္။
စက္မႈဇံုေျမကြက္မ်ားတြင္ ဂိုေထာင္အငွားေျမအငွားမ်ားေပါမ်ားလာခဲ့သည္။ “လိႈင္သာယာစက္မႈဇံုမွာ ေပ၅၀၊ ၅၅ေပ PW ဂိုေထာင္ကိုတစ္လလွ်င္ ရွစ္သိန္းနဲ႔ငွားဖို႔ရွိတယ္ ေျမအက်ယ္က ေပ၅၀၊ ၁၀၀ေပမွာ ဂိုေထာင္ ေပ၃၀၊ ၈၀ေပ အက်ယ္PWကို က်ပ္၁၂ သိန္းနဲ႔ ငွားဖို႕ရွိတယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အက်ိဳးေဆာင္ရံုးကို အပ္ထားတာရွိတယ္” ဟု စက္မႈဇံုေျမကြက္မ်ားကိုသာ သီးျခားေရာင္းငွားလုပ္ကိုင္သူ ကိုးကန္႔ဟြာေကြ႔ အိမ္ျခံေျမ၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမွ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
စက္မႈဇံုနယ္ေျမကြက္မ်ားသည္ လိႈင္သာယာစက္မႈဇံုတစ္ခုတည္းမဟုတ္ဘဲ ေရႊလင္ပန္း၊ ဒဂံုဆိပ္ကမ္း၊ သာဓုကန္၊ ေငြပင္လယ္၊ ၀ါးတရာ၊ အေနာ္ရထာျမစိမ္းေရာင္၊ ေရႊသံလြင္၊ ဒဂံုအေရွ႕ပိုင္း၊ သာေကတ၊ သီလ၀ါစသည့္ေနရာမ်ားတြင္ပင္ ေရာင္း၊ ၀ယ္၊ ငွားမ်ားျပဳလုပ္လ်က္ရွိေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရပါသည္။
ထိုထက္ပိုဆိုးသည္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္၏စပါးက်ည္ဟု တင္စားခဲ့ေသာ ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီးတြင္ပင္ လယ္ယာေျမမ်ားအား ႏိုင္ငံေတာ္မွာ သိမ္းဆည္းျခင္း၊ အနိမ့္ကြင္းမ်ားတြင္ ငါးကန္မ်ားျပဳလုပ္ျခင္း၊ ကာလမ္းေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ ယခင္ကေျမျပင္ထိေကြးညႊတ္လု အသီးေကာင္းခဲ့ေသာ လယ္ေျမမ်ားတြင္ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္မ်ားမွ ေနရာက်ယ္က်ယ္ယူၿပီး ေဆာက္လုပ္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
“အဲ့ဒါ ကၽြန္ေတာ့္လယ္ေလ၊ ကားလမ္းနဲ႔လည္းနီးတယ္။ အရင္က ဒီေနရာစပါးသိပ္ေကာင္းတာဗ်။ အထြက္ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ၿမိဳ႕ေပၚကလူေတြက ဆင္းဆင္းလာၿပီးေရာင္းမလား၊ ေရာင္းမလားနဲ႔ အႀကိမ္တစ္ရာမကေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္လဲသူတို႔မေပးတဲ့ေစ်းကိုေျပာလိုက္တယ္။ အဲ့ဒါလည္းေပးတာပဲ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္လာေတာ့ႏွစ္ဆတိုးေျပာတယ္။ အဲ့ဒါလည္းေပးတာပဲ၊ ေပ၆၀၊ ၂၀ေပလို လမ္းေဘးမွာသိန္း ၅၀ ေလာက္ေျပာလိုက္တာ အကြက္အမ်ားႀကီး၀ယ္သြားတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔က်ဳပ္လဲအခု ကား၀ယ္စီးလိုက္ၿပီဗ်ာ။ တစ္သက္လံုးရႊံ႕ထဲေနလာရတာ အခုမွကားစီးရတာ၊” ဟု ပုသိမ္သြားကားလမ္းေဘးမွ လယ္သမားဦးဘေသာင္းေငြက ဆိုခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္အဆုိပါ လယ္သမားႀကီး၏ သားေျမ စဥ္ဆက္ တုိ႔မွ ဆန္ကိုဝယ္ယူစားေသာက္ရေတာ့မည္ကို သူမတြက္ခဲ့ဟန္တူသည္။ ထို႔အတူ လယ္ယာေျမမ်ား ရွားပါးလာ သည့္အတြက္ လယ္ယာလုပ္ကုိင္သူလည္း ရွားပါးလာခဲ့သည္။ ယင္းႏႈန္းထားအတိုင္းသာ လယ္ယာေျမ ဆံုးရံႈးမႈ မ်ားျပားလာပါက ယခင္အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ စပါးက်ည္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ယခုအခါ ဆန္ကို ျပည္ပမွ ျပန္လည္တင္သြင္းစားေသာက္ရမည့္ကိန္းဆိုက္လာႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္၏ လက္မႈလယ္ယာမွသည္ စက္မႈလယ္ယာ ဆီသို႔ စီမံကိန္းမွာလည္း ယခုအခါ လယ္ယာေျမသိမ္းဆည္းျခင္း၊ လယ္သမားတို႔၏လယ္ ယာေျမေရာင္းခ်မႈတို႔ေၾကာင့္ အေငြ႔ပ်ယ္သလို ပ်က္ျပယ္ခဲ့ရေပၿပီ။
ယခုအခါတြင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လယ္ယာေျမမ်ားသိမ္းဆည္းခံရျခင္း၊ လယ္ေျမမ်ားတစ္ဆင့္ျပန္လည္ေရာင္းခ်ျခင္း၊ လယ္သမားကိုယ္တိုင္ေရာင္းခ်ျခင္းေၾကာင့္ လက္ရိွ လယ္ယာေျမကြက္ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ျခံစည္းရိုးတိုင္မ်ားခတ္၊ ေျမေရာင္းရန္ရွိသည္။ ဖုန္း-----ကိုဆက္သြယ္လုိက္ပါဟူေသာ စာသားမ်ားေနရာတစ္ကာေတြ႕လာရသည္။ လယ္ယာေျမမ်ားတစ္ဆင့္ျပန္လည္ေရာင္းခ်လာျခင္းေၾကာင့္ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္တာကာလတြင္ လယ္ေျမမ်ားဆံုးရံႈးျခင္းေၾကာင့္ ဆန္စပါးမ်ားျပည္ပမွ ျပန္လည္၀ယ္ယူစားေသာက္ရမည့္အေရးကိုေတြးၿပီး ရင္ေလးမိပါသည္ဟူ၍သာ ေရးသားရေပေတာ့မည္။
လမင္းေအာင္ မွ iMyanmarHouse.com အတြက္ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။
Credit: iMyanmarHouse.com
