ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ဆိုတာရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေသာ ပတ္၀န္းက်င္ ရွိရာ ရပ္ကြက္လို႔ ဆုိလိုတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ဆုိတာထဲမွာ နာမည္ႀကီးတာက ေရႊေတာင္ၾကားလမ္းတို႔၊ ၀င္ဒါမီယာတို႔၊ အင္းလ်ားလမ္းတုိ႔လို လူ႔မလိုင္ေတြေနထိုင္တဲ့ ရပ္ကြက္ေတြ ျဖစ္ပါ တယ္။ လူ႔မလိုင္ေတြဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ ခ်မ္းသာသူအနည္းစုေလာက္သာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြျဖစ္တဲ့ အေလ်ာက္ လူသူအေရာက္အေပါက္ကလည္း နည္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မ်ားေအးခ်မ္းဆိတ္ၿငိမ္သလားလို႔ ေတာင္ ေတြးမိပါေသးတယ္။ ေတာင္ဥကၠလာတို႔၊ ေျမာက္ဥကၠလာတို႔၊ သဃၤန္းကၽြန္းတို႔ဘက္မွာလည္း ေအးခ်မ္း ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ေနရာေတြရွိေပမယ့္ အဲဒီအပိုင္းေတြကိုေတာ့ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္လို႔သတ္မွတ္တာမ်ဳိး မရွိေသးပါဘူး။
အဲဒီ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ေတြဟာ ကားစီးႏုိင္တဲ့လူတန္းစားေတြ ေနၾကတဲ့ေနရာပီသတဲ့အျပင္ ျခံႀကီး၀င္းႀကီးထဲမွာ ထုထည္ခိုင္ခိုင္ခံ့ခံ့ တုိက္ႀကီးတာႀကီးေတြကလည္း ခံ့ညားထည္၀ါလွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကီးျပင္းက်င္လည္ ရာ ရန္ကုန္ၿၽမိဳ႕လယ္ ပန္းဘဲတန္း၊ လသာ၊ လမ္းမေတာ္၊ ေက်ာက္တံတား ၿၽမိဳ႕နယ္ေတြနဲ႔ေတာ့ အျပတ္အသတ္ ေပါ့။ ရန္ကုန္ၿၽမိဳ႕လယ္မွာက လူေနထူထပ္တယ္။ တုိက္ေတြက တစ္တိုက္နဲ႔တစ္တိုက္ အၾကားအလပ္မရွိႏုိင္ သေလာက္ ပူးကပ္ေဆာက္ထားၾကၿပီး တုိက္ခန္းေတြကလည္း ပ်ားအံုေတြအလား။ ဒါေတာင္ အဲဒီတုန္းက အျမင့္ဆံုးတုိက္က ေလးထပ္။ ဒီ့ထက္ျမင့္တဲ့တိုက္မ်ဳိး မရွိေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အေၾကာင္းတစ္ခု ခုေၾကာင့္ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္တစ္ခုခုထဲ အမွတ္မထင္ေရာက္သြားတဲ့အခါ ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာအေပၚ သိမ္ငယ္ စိတ္ေတြ ၀င္လာရေလာက္ေအာင္ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ထဲက တိုက္ႀကီးတာႀကီး၊ ျခံႀကီး၀င္းႀကီးေတြက ဖမ္းစား ထားၾကတယ္။
အဲဒီလို ဖမ္းစားႏုိင္စြမ္းရွိတဲ့ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ ဒဂံုၿၽမိဳ႕နယ္လည္း အပါအ၀င္ပဲ။ ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ဆိုတာ အခု ေတာင္ဒဂံု၊ ေျမာက္ဒဂံုဆိုၿပီး ေတာင္-ေျမာက္ ခြဲထားထားရတဲ့ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လယ္ေကာင္တည့္တည့္မွာရွိေနတဲ့ အထင္ကရၿမိဳ႕နယ္ကို ေျပာတာပါ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းကိုေက်ာ္လိုက္ ရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေစ်းရဲ႕ေနာက္ေက်ာကေန ေရႊတိဂံုေစတီေတာင္ဘက္မုခ္အထိ ေရာက္သြားတဲ့ ဧရိယာ ႀကီးဟာ ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ပါ။ ေရႊတိဂံုဘုရားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကေတာ့ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနရံဳးေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ရွိေနတာမို႔ လူသြားလူလာရွင္းလင္းပါတယ္။ ဘုရားလမ္းဘူတာေဘးက ေယာမင္းႀကီးလမ္း၊ အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္း အမွတ္ ၁ ဒဂံု ရဲ႕ေဘးက န၀ေဒးလမ္းတို႔အပါအ၀င္ အဲဒီတစ္ေလွ်ာက္ ရပ္ကြက္ဟာ ၿမိဳ႕လယ္နဲ႔နီးတဲ့ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ပါပဲ။
၀င္ဒါမီယာ၊ ေရႊေတာင္ၾကား၊ အင္းလ်ားလမ္း၊ အင္းလ်ားၿမိဳင္၊ ေဘာက္ေထာ္ျပည္သာယာ အစရွိတဲ့ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ ကြက္ေတြဟာ ၿမိဳ႕လယ္နဲ႔အလွမ္းေ၀းတဲ့ေနရာေတြမွာ တစ္သီးတျခားတည္ရွိၾကတာမွန္ေပမယ့္ ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ကေတာ့ လမ္းေလးနည္းနည္းေလွ်ာက္လိုက္ရံုနဲ႔ ၿမိဳ႕လယ္ကိုတန္းခနဲေရာက္ႏိုင္တဲ့ေနရာေတြ ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ နာမည္ႀကီးတာက ေယာမင္းႀကီးလမ္းပါ။
ေယာမင္းႀကီးလမ္းဆိုတာ ခုမွေျပာင္းလဲသတ္မွတ္လိုက္တဲ့နာမည္ျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ လြန္ခ့ဲတဲ့အႏွစ္ေလးဆယ္ေလာက္က နာမည္တြင္ခဲ့တာ ေယာက္လမ္းလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေယာက္လမ္းမွာေနတဲ့သူဆို အထင္တႀကီးနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္ရ ေလာက္ေအာင္ ဖမ္းစားႏုိင္စြမ္းႀကီးမားပါတယ္။ ဘုရားလမ္းဘူတာနဲ႔ကပ္ေနတဲ့ေနရာ၊ သမၼတရုပ္ရွင္ရံုနဲ႔ ကပ္ေနတဲ့ေနရာ၊ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးကေန လွမ္း၀င္လို႔ရတဲ့ေနရာ၊ က်ားကူးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကေနလည္း သြားႏုိင္တဲ့ေနရာ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေစ်းေနာက္ဘက္ကေန သစ္သားတံတားႀကီးကိုေက်ာ္လိုက္ရံုနဲ႔ ေရာက္ႏုိင္တဲ့ေနရာျဖစ္တဲ့အတြက္ တျခားဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ေတြထက္စာရင္ လူသူအေရာက္အေပါက္မ်ားတဲ့ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္တစ္ခုျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားႏုိင္ပါဘူး။
ေယာက္လမ္းေလာက္ လူသိမမ်ားေပမယ့္ နာမည္ေက်ာ္တဲ့လမ္းေတြကေတာ့ လန္ကက္စတာလမ္း (ခု နဝေဒး လမ္း) နဲ႔ ဆင္းဒဝစ္ခ်္လမ္း (ခု ဗုိလ္ရာညြန္႔လမ္း) တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
န၀ေဒးလမ္းနဲ႔ ေယာမင္းႀကီးလမ္းတုိ႔က အၿပိဳင္ လမ္းမႀကီးႏွစ္ခုပါ။ အဲဒီလမ္းႏွစ္ခုကို ဆက္သြယ္ေပးထားတဲ့လမ္းေလးကိုေတာ့ ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခ်ပ္ၾကားက ဒိန္ခဲလို သေဘာထားၿပီး ဆင္းဒ၀စ္ခ်္လမ္းလို႔ နာမည္ေပးလိုက္တာျဖစ္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။
အဲဒီရပ္ကြက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ နီးစပ္တာက ဆင္းဒ၀စ္ခ်္လမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းဒ၀စ္ခ်္လမ္း အိမ္နံပါတ္ တစ္ ဟာ ရႈမ၀မဂၢဇင္းတုိက္ တည္ရာေနရာပါ။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေစ်းအေရွ႕ဘက္တန္းကေန ေနာက္ဆံုး ဘက္တန္းအထိ ေလွ်ာက္လာလိုက္ လမ္းအဆံုးမွာ မီးရထားလမ္းကူး သစ္သားတံတားအေဟာင္းႀကီးတစ္ခုကို ေတြ႕မယ္။ အဲဒီတံတားကိုတက္ၿပီး ဟိုဘက္ေလွကားကေန ဆင္း၊ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းတုိက္ဟာ ရႈမ၀တုိက္ပါ။ အဲဒီ တုိက္မွာ ေသာ္တာေဆြ၊ ျမသန္းတင့္၊ သာဓု၊ ဆင္ျဖဴကၽြန္းေအာင္သိန္း၊ မင္းေက်ာ္ စတဲ့ စာေရးဆရာေတြ ဆံုၾက ပါတယ္။ လန္ကက္စတာလမ္း ၿခံအမွတ္ ၁၁ မွာေနတဲ့ ဆရာတက္တိုးနဲ႔ ေဒၚႏုယဥ္တုိ႔ကလည္း တစ္ခါတေလ လာေလ့ရွိၾကဆိုပဲ။
စာသမားျဖစ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ရႈမ၀တုိက္ေရွ႕က မၾကာမၾကာျဖတ္သြားဖူးေပမယ့္ ေယာင္ေပေယာင္ေပနဲ႔ပဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္လွမ္းၾကည့္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ရႈမ၀ကို စာမူသြားေပးတုန္းကတစ္ခါ၊ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါလာလို႔ စာမူခ သြားထုတ္တုန္းကတစ္ခါ ဒါပဲ အထဲေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ စာမူခသြားထုတ္တုန္းကေတာ့ ဆရာျမသန္းတင့္နဲ႔ လူခ်င္းေတြ႕ဖူးလိုက္ပါရဲ႕။ ဒါပါပဲ။
ေျပာခ်င္တာက တစ္ခ်ိန္က ဆိတ္ၿငိမ္ ရပ္ကြက္ျဖစ္ခဲ့ ဖူးတဲ့ ေယာမင္းႀကီးလမ္း၊ န၀ေဒးလမ္းနဲ႔ ဗုိလ္ရာညြန္႔လမ္းတို႔ ဟာ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္အဆင့္မဟုတ္ေတာ့တဲ့ ကြန္ဒိုရပ္ကြက္ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ျခံႀကီး၀င္းႀကီးေတြ ထဲမွာ ကြန္ဒိုမီနီယံတိုက္ခန္းက်ယ္ႀကီးေတြ အၿပိဳင္းအရုိင္းေပၚထြန္းလာျခင္းဟာ တုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာတဲ့ ၿၽမိဳ႕ျပ သရုပ္ကို ေဖာ္က်ဴးရာက်ေနေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္ကရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ခံ့ခံ့ထည္ထည္ ထုထည္ႀကီးႀကီး ႏွစ္ထပ္ တုိက္ေတြ၊ ျခံက်ယ္၀င္းက်ယ္ႀကီးေတြထဲက ေရကူးကန္ေတြ၊ တင္းနစ္ကုတ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာကေတာ့ ႏွေျမာစရာ လို႔ အဲဒီရပ္ကြက္မွာ တစ္ခါမွမေနဖူးခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္ မဆီမဆုိင္ တမ္းတေနမိပါတယ္။
ျခံႀကီး၀င္းႀကီးေတြေပ်ာက္ ၿပီး အထပ္ျမင့္ အဆင့္ျမင့္ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းေတြ ေပၚေပါက္လာျခင္းဟာ လူဦးေရထူထပ္မႈျပသနာကို တစ္ဖက္ တစ္လမ္းက ေလ်ာ့ပါးေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးေနတာေပမယ့္ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ လူသြားလူလာ မျပတ္၊ ေရာင္းေရး၀ယ္တာ မျပတ္နဲ႔ စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္ေနတဲ့ လူကံုထံရပ္၀န္းျဖစ္ၿမဲျဖစ္ေနတဲ့ အဲဒီရပ္ကြက္ကေလး ဟာ အရင္ တုိက္ပုေလးေတြနဲ႔ အိေျႏၵရရရွိေနတဲ့ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို မဖမ္းစားႏုိင္ ဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွသိႏိုင္မွာေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ေက်ာ္ေဇာေလး မွ iMyanmarHouse.com အတြက္ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။
Credit: iMyanmarHouse.com
