လြယ္မေယာင္နဲ႔ခက္ တိမ္မေယာင္နဲ႔နက္တဲ့ ကြယ္လြန္သူရဲ ႔ဂရန္ခြဲအမည္ေျပာင္း(၁)

ယေန႔ေခတ္အိမ္ၿခံေျမအေရာင္းအ၀ယ္မ်ား ျပဳလုပ္ၾကရာမွာ ဘိုးဘပိုင္ေျမ၊ လယ္ေျမ၊ ရြာေျမ၊ ေျမခ်ပါမစ္၊ ဂရန္ေျမအားလံုးကို ၀ယ္ၾကတယ္၊ ေရာင္းၾကတယ္။ အရင္ကလိုပါမစ္ေျမျဖစ္မွဆိုတဲ့ တစ္ယူသန္စိတ္မရွိၾကေတာ့ဘူး။ လူႀကိဳက္အမ်ားဆံုးေနရာက ေျမာက္ဒဂံုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ၂၀၁၄ ခုနွစ္ရဲ ႔ ေျမအေရာင္းအ၀ယ္ လူႀကိဳက္အမ်ားဆံုးေနရာလို႔ ေျပာၾကတယ္။ “အေျခခ်ေနထိုင္ဖို႔ ဆြဲေဆာင္မႈအေကာင္းဆံုးေနရာက ေျမာက္ဒဂံု” ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ ႔နယ္က ဒဂံုအေရွ ႔ေတာင္ဒဂံုဆိပ္ကမ္း၊ ေရႊျပည္သာ၊ လႈိင္သာယာတို႔ထက္လူႀကိဳက္ပိုမ်ားတယ္။ 40'x60' ၀န္ထမ္းရပ္ကြက္ဆိုေတာ့လည္း ပိုၿပီးႏွစ္သက္ၾကတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔တြင္းလာခ်င္ရင္ တံတားျဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ေတာင္ဥကၠလာေရာက္သြားတာပါပဲ။ ေျမာက္ဥကၠလာသြားခ်င္ရင္လည္း တံတားကူးလိုက္ရံုပဲ။ ဒဂံုအေရွ ႔၊ ဒဂံုေတာင္၊ ဒဂံုဆိပ္ကမ္းၿမိဳ ႔နယ္ေတြသြားခ်င္ရင္လည္း အမွတ္ ၂ လမ္းေရာက္တာနဲ႔ ႀကိဳက္တဲ့ၿမိဳ ႔နယ္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါကလည္းအခ်က္အခ်ာက်ျခင္းရဲ ႔ ဆြဲေဆာင္မႈတစ္ခုလို႔ဆိုရမွာေပါ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ၿမိဳ ႔သစ္ခ်င္းတူေပမယ့္ ေျမေစ်းေတြကမတူညီဘူး။ ေျမကြက္ခ်င္းတူေပမယ့္ လူေနထိုင္မႈေတြက ကြာျခားတယ္။ ၀န္ထမ္းအၿငိမ္းစားမိသားစု ႏြယ္၀င္ေတြမ်ားေတာ့ ပိုပိုၿပီးယဥ္ေက်းမႈရွိၾကတယ္လို႔ယံုၾကည္ၿပီး ဆိတ္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကို ႀကိဳက္တဲ့အမ်ားစုေတြက ေျမာက္ဒဂံုမွာအေျခခ်ဖို႔ သေဘာက်ေနၾကျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ျမင္မိတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ထင္ပါရဲ ႔။ ေျမာက္ဒဂံုကေျမကြက္၀ယ္ရင္ ဂရန္ျဖစ္ရင္လည္းႀကိဳက္တာပဲ။ ေနာက္ဆံုး 40'x60' ၀ယ္ထားသူက ခြဲေရာင္းရင္လည္း ၀ယ္တာပဲေလ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ လေလာက္က ကၽြႏု္ပ္၏ မိတ္ေဆြတစ္ဦးဟာ ေျမာက္ဒဂံု ၃၄ ရပ္ကြက္က 20'x60' ဂရန္ေျမကြက္၀ယ္လို႔ သြားေရာက္စာခ်ဳပ္ေပးရတယ္။ “ဂရန္ေျမ၀ယ္စဥ္က မွတ္ပံုတင္စာခ်ဳပ္မလုပ္မိခဲ့တဲ့ ေနာင္တ” 20'x60' ဂရန္ေျမခြဲ၀ယ္တယ္ဆိုကတည္းက တရားမ၀င္ခြဲၿပီးသားမဟုတ္ဘူးေလ။ ႀကိဳက္လြန္းလို႔သာ၀ယ္လိုက္ရတယ္။ ကိုယ့္အမည္ေပါက္ ဂရန္ခြဲရေအာင္လုပ္ဖို႔က အဆင့္ဆင့္ေတြကလည္းမ်ားလိုက္တာလြန္ပါေရာ။ အဲ့ဒီထက္စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတာက ဂရန္အမည္ေပါက္သူပင္စင္စားဘႀကီး ေျပာင္းေရႊ ႔သြားတဲ့ေနရာသိဖို႔ပဲ။ အဲဒီမွာအခက္အခဲကစေတာ့တာပဲ။ “ဂရန္ကို၀ယ္ရင္ ဂရန္အမည္ေပါက္သူက်န္းမာပါေစလို႔ ေန႔တို္င္းဆုေတာင္းေပးေနရတယ္” ေျမကြက္၀ယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ ဂရန္အမည္ေပါက္ဘႀကီးက အသက္ထင္ရွားရွိေသးတယ္။ 40'x60' ဂရန္ေျမကြက္ကို သူငယ္ခ်င္းနဲ႔စပ္ၿပီး 20'x60' ခြဲျခမ္းယူမယ္ဆိုၿပီး ေပါင္းစပ္၀ယ္ခဲ့ၾကတာ။ ေလာေလာဆယ္အလုပ္မအားေသးတာရယ္၊ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္မဆံုျဖစ္တာရယ္၊ ဂရန္ခြဲဖို႔ေငြမသံုးခ်င္တာရယ္ စသည္အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ၀ယ္ထားတဲ့အတိုင္းပစ္ထားခဲ့ၾကတယ္။ “အတက္ၾကမ္းတဲ့ေျမာက္ဒဂံုေစ်းႏႈန္း” လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္က သိန္း ၆၀၀ ေလာက္ေပးခဲ့ရတဲ့ေျမကြက္က ယေန႔အခ်ိန္အခါမွာေတာ့ သိန္း ၁၅၀၀ ေလာက္တန္သြားၿပီး။ ဒါေတာင္အတြင္းလမ္းသြယ္ထဲမွာ၀ယ္ထားႏိုင္လို႔။ အျပင္လမ္းမႀကီးျဖစ္တဲ့ပင္လံုလမ္း၊ ျပည္ေထာင္စုလမ္းမေပၚမွာသာ ၀ယ္ထားခဲ့ရင္ ဒီအခ်ိန္မွာဆိုရင္ သိန္း ၅၀၀၀ ေလာက္တန္ေနၿပီေပါ့။ အဲ့ဒီလိုအေတြး၀င္လာရင္ လူဆိုတာေလာဘတက္လာၿပီး စိတ္ေျပာင္းသြားတတ္တယ္။ ဒီေတာ့စိတ္မေျပာင္းခင္ ဂရန္ခြဲ၊ အမည္ေျပာင္းၿပီး ကိုယ့္ဂရန္နဲ႔ကိုယ္ခြဲကိုင္းမွေကာင္းမယ္လို႔စိတ္ကူးေကာင္းတဲ့ေမာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ဂရန္ခြဲေပးဖို႔ ကၽြႏု္ပ္ကိုနားပူနားဆာ လုပ္လာေတာ့လည္း ဂရန္ခြဲအမည္ေျပာင္းေပးဖုိ႔အေရး စာရြက္စာတမ္းေတြေတာင္းယူၾကည့္ရေတာ့တာေပါ့။ “ဂရန္ခြဲရင္ စိတ္တူသဘာတူရွိဖို႔လိုတယ္” ဂရန္ခြဲခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦးမွ်ခံၾကဖို႔ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းၿပီးၿပီးလားလို႔ ကၽြႏု္ပ္ကေမးၾကည့္တယ္။ ႏွစ္ဦးစလံုးဆႏၵတူညီၾကတယ္။ သေဘာတူလို႔ေတာ္ေသးတာေပါ့ တစ္ဦးတည္းဂရန္ခြဲရင္လည္း ႏွစ္ဦးစရိိတ္က်ခံၿပီး လုပ္ရတာဆိုေတာ့ ေငြကုန္ရမယ့္တာ၀န္ေတြကမ်ားတယ္။ ႏွစ္ဘက္သေဘာတူညီခ်က္ရလို႔ ဂရန္အမည္ေပါက္ထံမွ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာယူၿပီး တျဖည္းျဖည္းလုပ္သြားရေအာင္၊ ဂရန္အမည္ေပါက္ဘႀကီးတို႔ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမွတ္ပံုတင္ရံုးမွာ တစ္ရက္ေလာက္လိုက္ၿပီး ကိုယ္စားလွယ္လႊဲေပးဖို႔ ဂရန္အမည္ေပါက္ရွိတဲ့ေနရာကို အရင္စံုစမ္းခိုင္းရတယ္။ “ဂရန္အမည္ေပါက္ေသသြားလို႔ ဘယ္လိုဆက္လုပ္ရမလဲ” လိပ္စာအရ ဂရန္အမည္ေပါက္နဲ႔ဆက္သြယ္တဲ့အခါ၊ ဂရန္အမည္ေပါက္ ဘႀကီးေသသြားၿပီးတဲ့။ ဟိုက္ အဲ့ဒါမွ ဒုကၡေတြ႔ပေကာ။ ဂရန္အမည္ေပါက္ေသသြားၿပီဆိုေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ့ ေမာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ ကၽြႏု္ပ္ထံေရာက္လာျပန္တယ္ေလ။ ေရာက္တာနဲ႔ ဂရန္အမည္ေပါက္ေသသြားတဲ့အေၾကာင္း ကၽြႏု္ပ္ကိုေျပာျပတယ္။ အင္… ဂရန္အမည္ေပါက္ေသသြားၿပီးဆိုေတာ့ ဘႀကီးနဲ႔ေမာင္ေကာင္းတိုိ႔ မွတ္ပံုတင္အေရာင္းအ၀ယ္ စာခ်ဳပ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ အျခားနည္းလမ္းသံုးမွျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဥပေဒအရအေရာင္းအ၀ယ္ စာခ်ဳပ္ကို မွတ္ပံုတင္ခ်ဳပ္ဆိုေပးေစလိုမႈနဲ႔ ဘႀကီးဇနီးကို တရားစြဲယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းကိုသြားသံုးလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ တရားစြဲရင္အနည္းဆံုး ၆ လ၊ ၁ ႏွစ္ၾကာမယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္ၾကာလို႔မျဖစ္ဘူး။ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းေလးရွာေပးပါဦးလို႔ ေမာင္ေကာင္းက ကၽြႏု္ပ္ကိုအားကိုးတႀကီးနဲ႔ တိုင္ပင္ရွာတယ္။ “ဂရန္အမည္ေပါက္ေသရင္ အေမြဆက္ခံသူကရမယ္” ကၽြႏ္ုပ္လည္း တစ္ခဏမွ်စဥ္းစားၿပီး “ဘႀကီးအိမ္ကိုမင္းသြားတုန္းက ဘႀကီးရဲ ႔ဇနီးကိုေရာေတြ႔ခဲ့ရဲ ႔လား”။ “ဟား ေတြ႔ခဲ႔တာေပါ့။ သူ႔ဇနီးရဲ ႔နာမည္က ႀကီးႀကီးသိန္းတဲ့”။ “ဒါဆိုရင္အလြယ္ေလး ငါနည္းလမ္းရသြားၿပီး ေမာင္ေကာင္း”။ “ဘယ္လိုအႀကံမ်ားလည္းဆရာရဲ ႔၊ ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္ခ်မ္းသာသြားေအာင္ အျမန္ဆံုးေျပာပါဗ်ာ”။ “အဲ့ဒါက ဒိလိုကြ ေမာင္ေကာင္းရ၊ ဘႀကီးေသသြားၿပီဆိုေတာ့ ဇနီးျဖစ္သူ ႀကီးႀကီးသိန္းက အေမြဆက္ခံပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္းစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီး မွတ္ပံုတင္အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါမွာ လာၿပီးလက္မွတ္ထိုးေပးရံုပဲ”။ “အဲ့ဒါဆိုၿပီးေရာလားဆရာ၊ သူတို႔ရဲ ႔မွတ္ပံုတင္နဲ႔ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းမွာၾကည့္လိုပ္ပါတယ္”။ “အေမြဆက္ခံသူထံက ပိုင္ဆိုင္မႈအေထာက္အထားေတြလိုအပ္တယ္” “ေအးဒါဆိုရင္ အေမြဆက္ခံပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္းနဲ႔ အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုဖို႔ ႀကီးႀကီးသိန္းထံက ပိုင္ဆို္င္မႈအေထာက္အထားေတြ ေတာင္းရမယ္။ “ဘာေတြမ်ားလဲ ဆရာ”။ “(၁) ဘႀကီးအမည္ေပါက္ဂရန္၊ (၂) ဘႀကီးေသဆံုးေၾကာင္းလက္မွတ္(ၿမိဳ ႔နယ္က်န္းမာေရးဦးစီးငွာနနဲ႔ တိုင္းက်န္းမာေရးဦးစီးငွာနက ထုတ္ေပးတယ္)၊ (၃) ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ေတာ္စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီကထုတ္ေပးတဲ့ ဂရန္ေျမငွားရမ္းခေျမခြန္ေျပစာ(ေရခြန္၊ မီးခြန္၊ အေထြေထြသန္႔ရွင္းေရးခြန္ေရးထားတဲ့ေျပစာမဟုတ္ဘူး၊ အဲ့ဒါလည္းခြဲၿပီးမွတ္ထားလိုက္ဦး)” “ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ”။ “(၄) ႀကီးႀကီးသိန္းရဲ ႔ႏုိင္ငံသား/မွတ္ပံုတင္ကတ္ျပားေတာင္းၿပီး ႀကီးႀကီးသိန္းကိုပါ ဆရာ့ဆီေခၚလာေပးကြာ”။ ဟာ ဆရာ ႀကီးႀကီးသိန္းက အသက္္ ၈၀ ေက်ာ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ တရားသူႀကီးထံေခၚလာဖို႔ပိုၿပီးလိုတယ္။ ေသေနတဲ့လူကို အသက္ထင္ရွားရွိပါတယ္ဆိုၿပီး တစ္ခ်ိဳ ႔ပြဲစားေတြက လိမ္ၿပီးက်မ္းက်ိန္တာေတြမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႀကီးႀကီးသိန္းကိုေခၚလာခဲ့ကြာ”။ “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”။ “ပိုင္ဆုိင္ေၾကာင္းက်မ္းက်ိန္နဲ႔အကူက်မ္းက်ိန္ယူထားဖို႔လိုတယ္” “ဒါထက္အေရးႀကီးတာရွိေသးတယ္ကြ”။ “ဘာမ်ားလဲ ဆရာ”။ “ဘႀကီးနဲ႔ႀကီးႀကီးသိန္းတို႔လင္မယားျဖစ္ေၾကာင္း၊ လက္ရည္တျပင္တည္းအတူတကြ ေပါင္းသင္းေနထိုင္လာခဲ့ေၾကာင္း၊ ဘႀကီးကြယ္လြန္တဲ့အခါမွာလည္း ႀကီးႀကီးသိန္းကပင္ နာေရးကိစၥမ်ားကို အစအဆံုးေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ ဘႀကီးနဲ႔ႀကီးႀကီးသိန္းတို႔မွာ ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ဗုဒၶဘာသာမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႀကီးႀကီးသိန္းကလြဲလို႔ အျခားအေမြဆက္ခံမယ့္သူဇနီးမရွိေၾကာင္း၊ ေထာက္ခံက်မ္းက်ိန္ေပးမယ့္လူ တစ္လမ္းတည္းေနအိမ္နီးနားခ်င္း ၂ ဦးပါေခၚလာခဲ့ကြာ။ သူတို႔ရဲ ႔မွတ္ပံုတင္မူရင္းေတြလည္း ယူလာခဲ့ဦးေနာ္”။ “ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ၊ ေခၚလာခဲ့ပါ့မယ္၊ ေတာ္ေတာ္ရႈပ္တာပဲေနာ္”ဟု ေမာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျပန္ခါနီးမွာ ညည္းတြားသြားေသးတယ္။

Credit: Shwesathtagan