ပန္းပန္ေနဆဲ အငွားတိုက္ခန္းမ်ား

မဟာရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကို ေျခကုတ္ယူၿပီး စီးပြားရွာ ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကသည္။ အင္မတန္ႀကီးပြားသြားသူတို႔ ရွိသည္။ နည္းနည္းႀကီးပြားသူတို႔ရွိသည္။ အသင့္အတင့္ ေျပလည္ သူတို႔လည္းရွိၾကမည္။ ထိုအေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို မီွခိုလိုသူတို႔မ်ားလာၾကျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားထဲက အေၾကာင္းအခ်က္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။

သုညကစသည့္ဘ၀ ဘာကိုေတြးေၾကာက္ရမည္နည္း ဟု ဘ၀ေျပာင္းဖို႔ေဒါင္းတင္ေမာင္းတင္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ လာၾကသည္။ ဘြဲ႔ဒီဂရီႏွင့္ပညာအသင့္အတင့္ပါလာသူက ကုမၸဏီ ၀န္ထမ္းအလုပ္တို႔ရရွိၾကမည္။ အတန္းပညာမျပည့္စုံသူတို႔အေန ႏွင့္လည္း ခြန္အားကိုအသုံးခ်ၿပီး လုပ္ကိုင္မည္ဆိုပါလွ်င္လည္း ထိုက္သင့္သည့္ အဖိုးစားနားေတာ့ျဖင့္ ရႏိုင္သည့္အလုပ္အကိုင္ တို႔ကမရွားလွေပ။ လုပ္ႏိုင္လွ်င္စားဖို႔ကမခက္လွေပ။ ခက္သည္ က ေနစရာျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္တြင္ ေဆြမ်ဳိးမရွိသူမ်ားအေနႏွင့္အနည္းဆုံး အေဆာင္ခေပးႏိုင္ဖို႔ေတာ့ အရင္းအႏွီးရွိရပါမည္။ လူပုဂၢိဳလ္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ ေဆြမ်ဳိးရဟန္းသံဃာတို႔ သီတင္းသုံးေသာ ဘုန္း ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတို႔ရွိပါလွ်င္ ထိုေက်ာင္းတြင္မွီခိုၿပီး စိတ္ေအး လက္ေအးႏွင့္ အလုပ္ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ႏိုင္ခြင့္ရွိၾကသည္။ သို႔မဟုတ္ ဘဲ အေဆာင္ေနၿပီး အလုပ္ ရွာေနသူမ်ားအဖို႔ အေဆာင္ခ မကုန္မီ အလုပ္ရႏိုင္ရန္အပူတျပင္း ရွာေဖြရသည္။

ရန္ကုန္တြင္ ေျခကုပ္ရေနၿပီျဖစ္ေသာ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္၊ဘီယာဆိုင္တို႔တြင္ အဆက္အဆက္ႏွင့္လာ ေရာက္လုပ္ကိုင္သူမ်ားအေနႏွင့္ စားၿပီးေသာက္ၿပီး ေနစရာအၿပီးအၿငိမ္းျဖစ္ ၍ ေနစရာအတြက္ မပူပင္ရေပ။ ေနႏုိင္ေအာင္ေနတတ္ဖို႔သာ လိုေပသည္။

လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားျဖစ္သည့္ ထမင္းဆိုင္၊ ထမင္း ေပါင္းဆိုင္၊ မုန္႔ဟင္းခါး၊ မုန္႔တီဆိုင္၊ အသုပ္ဆိုင္၊ သစ္သီးဆုိင္ စသည့္လုပ္ငန္းတို႔က လုပ္ခနည္းနည္းျဖင့္ ခိုင္းႏိုင္မည့္ အနယ္ နယ္ အရပ္ရပ္ရွိ အရြယ္မေရာက္ေသးသည့္ ကေလးသူငယ္ တို႔ကိုေခၚယူလာၿပီး ခိုင္းၾကသည္။ ၎င္းဆိုင္ရွင္တို႔အေနႏွင့္လည္း အိမ္ပိုင္ရာပိုင္မ်ား မဟုတ္ၾကသျဖင့္ ၎င္းတို႔ငွားရမ္းေနထိုင္ ၾကသည့္အခန္းမွာပင္အတူတူ ေရာေႏွာေနထိုင္ၿပီး စီးပြားရွာ ၾကသည္။ ထိုခိုင္းေစမည့္ကေလးတို႔အတြက္ သီးျခားအခန္းငွား စရာမလိုေတာ့ေပ။ ထိုအျပင္ အကူကေလးမ်ားမ်ားေခၚ၍ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ေအာင္သင္ေပးၿပီး လူစည္ကားသည့္ေနရာမ်ား ရွာေဖြေပးၿပီး ထမ္းဆိုင္းကေလးမ်ားျဖင့္ ဆိုင္ခဲြဖြင့္ေရာင္းခ်ေစ သည္။ ဆိုင္ခန္းေနရာငွားခမေပးရသျဖင့္ အျမတ္အစြန္းတို႔မ်ား မ်ားက်န္သျဖင့္ မၾကာမီပင္ အိမ္ပိုင္ရာပိုင္ တိုက္ခန္းပိုင္သူတို႔ အျဖစ္ ေရာက္လာၾကသည္ကို ျမင္ေတြ႔လာရသည္။

ျမိဳ႔ျပလူေနမႈ၏ စရိတ္စက ကလည္းရွာေဖြရလြယ္ကူ သေလာက္ သုံးျဖဳန္းရလည္း အင္မတန္လြယ္ကူလွေပသည္။ ရွာသမွ်ကုန္ေနသူမ်ားအဖို႔ အိမ္ပိုင္ရာပိုင္မျဖစ္ဘဲ အိမ္ရာမဲ့ အျဖစ္ျဖင့္ အိမ္ငွားေနၾကရသည္သူမ်ားလည္း ဒုႏွင့္ေဒး။

ေငြေၾကးစုေဆာင္းတတ္သူမ်ားအဖို႔ မ်ားလာသည့္ ေငြေၾကးျဖင့္ တိုက္ခန္းတို႔၀ယ္ယူထားရွိၾကသည္။ ယခုအခါ ထို အရင္းအႏွီးျပဳမႈသည္ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားတို႔ မ်ားလာေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးအတြက္ အငွားေစ်းကြက္ တစ္ခုအေနႏွင့္ျဖစ္လာ ေပၿပီ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ႀကီးသည္ အိမ္ရာလက္ဦးမႈရွိထားသူတို႔အေန ႏွင့္ အ႐ံႈးမရွိေသာ အရင္းအႏွီးတစ္ခုပင္ျဖစ္ေနသည္။ မိမိပိုင္ အခန္းပိုကို ငွားစားျခင္းျဖင့္ စီးပြားေျဖာင့္ေနသူတို႔ အမ်ားအျပားပင္ ျဖစ္သည္။

ေျမညီထပ္အခန္းပိုင္သူတို႔အေနႏွင့္႐ံုးခန္း၊ ေစ်းဆိုင္ ခန္းဖြင့္လိုသူတို႔၏ ေစ်းေကာင္းေပးမႈကို ရရွိေနေပသည္။ အခ်က္ အခ်ာက်သည့္ေနရာျဖစ္ေနလွ်င္ ပိုမိုေစ်းေကာင္းရၾကသည္။အခန္းတစ္ခုပိုင္ဆိုင္ရင္းႏွီးထားသူအဖို႔ သားစဥ္ေျမးဆက္ အခြင့္ ေကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေျမညီထပ္ကိုငွားရမ္း၍ ဆိုင္ဖြင္႔ရုံးဖြင့္သူမ်ားအေနႏွင့္ အျမတ္အစြန္းက်န္ဖို႔ထက္ ေစ်း ႀကီးေသာ ငွားရမ္းခေက်ဖို႔ မနည္းႀကိဳးစားေနၾကရသည္။

အထပ္ျမင့္အခန္းကို ပိုင္ဆိုင္သူေတြအေနႏွင့္လည္း အခြင္းအေရးေကာင္းမနည္းလွေပ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးလို ေရႊ႕ေျပာင္း လူဦးေရ အဆက္မျပတ္၀င္ေရာက္ရာေနရာအတြက္ အိမ္၊ ျခံ၊ ေျမတစ္ခုခုကို ပိုင္ဆိုင္ထားလွ်င္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို႔ မခက္ လွေတာ့ေပ။ အထပ္ျမင့္အခန္းတို႔ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူမ်ားအေန ႏွင့္ အေဆာင္အျဖစ္ငွားစားၾကသည္။ ေနလို႔ျဖစ္ၿပီး ေစ်းသက္သာ သည့္ အေဆာင္ကိုေနလိုသူတို႔အေနႏွင့္ အထပ္ျမင့္ျမင့္ကိုေတာ့ တက္ၾကရေပမည္။ အခန္းငွားေနၾကမည့္သူမ်ားအဖို႔ မိမိတို႔ ႏိုင္သည့္ပမာဏႏွင္႔ ကိုက္ညီရာတို႔ကို ေရြးခ်ယ္ငွားရမ္းၾကရ သည္။ ေနလိုသူမ်ားေနျခင္းကို အခြင္းေကာင္းယူၿပီးေစ်းကစား ျခင္း မ်ားကိုလည္း အခန္းအေဆာင္ငွားရမ္းေန ထိုင္မည့္သူတို႔ အေနႏွင့္ အၿမဲတမ္းခံေနၾကရသည္။

ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် မ်ားျပားလာေသာ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သား တို႔ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ႀကီးသည္ အေျခခံလူတန္းစား တို႔ေနထိုင္ရန္ အခန္းအေဆာင္တို႔ ရွားလာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လုယက္ငွား ရမ္းလာရသည့္ အေျခအေနသို႔ပင္ ေရာက္ေနေပသည္။ အိမ္ရွင္ အခန္းရွင္တို႔ ေတာင္းသမွ်ေစ်းကို ျငင္းဆန္ဖို႔ပင္ ခက္လာသည္။

ေဆာက္လုပ္ေရးႏွင့္ ကြန္ဒိုေစ်းကြက္ ပ်က္ေနသည္ ေျပာေျပာ၊ ေအးစက္ေနသည္ဟု ေျပာေျပာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏အငွားေစ်းကြက္ မွာ လက္ခေမာင္းခတ္ၿမဲပင္ျဖစ္သည္။ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ေျမပြဲစား တို႔ထံ လိုအပ္ေသာအခန္းရွာခိုင္းလွ်င္ အႀကိဳက္ေတြ႔လွ်င္ ခ်က္ျခင္း စာခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက မိမိလိုပင္ အခန္းလိုအပ္ေနသူတို႔က လက္ဦးမႈရယူၿပီးငွားရမ္းသြားၾကသည္ ကို ၾကဳံေတြ႔ၾကရပါလိမ့္မည္။ ဘယ္အခန္းရွင္ႏွင့္ ဘယ္ပြဲစားက မွ ေစာင့္ေနမည္မဟုတ္ေပ။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတြင္ လက္ရွိ အငွားတိုက္ခန္းတို႔သည္ ေစ်းႀကီးလွပါေသာ္လည္း အခန္းလြတ္မရွိသေလာက္ပင္ ရွားပါးလွပါသည္။ အခန္းရွားလွသျဖင့္ တစ္ေယာက္ဆင္းလွ်င္ တစ္ေယာက္တက္ဖို႔က အဆင္သင့္ရွိေနေပသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးတြင္ ေနာက္တိုးလာမည့္ အေဆာက္ အအုံႏွင့္ တိုး၀င္လာၾကမည့္ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားဦးေရတို႔ေၾကာင့္ အငွားအိမ္ရာတို႔သည္ လိုအပ္ၿမဲ လုိအပ္ေနဦးမည့္ သေဘာရွိပါ သည္။ ေနာက္တိုးလာမည့္ အေဆာက္အအုံတို႔သည္ မည္မွ် လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ေပၚထြန္းလာၿပီး ငွားရမ္းေနထိုင္လိုသူမ်ား အတြက္ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ပါမည္လဲ။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္တစ္၀ိုက္တြင္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ ၆၀၀န္က်င္က ေဆာက္ခဲ့ေသာ လူေနတိုက္ခန္းတို႔ သည္ ယခုအခါ သဘာ၀တရားတို႔၏ အတြန္းအတိုက္တြင္ အေတာ္ပင္ ေဆြးေျမ့ေနၾကပါၿပီ။ ထိုတိုက္အို တိုက္ေဆြးတို႔ေနရာ တြင္ ကန္ထရိုက္တိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းမ်ား ေသာ္လည္းေကာင္း ေဆာက္ႏုိင္ၾကဖို႔ ရွိေပရာသည္။ ကြန္ဒိုတိုက္ ခန္းတို႔ ပြားမ်ားလာပါလွ်င္ သာမန္လူတန္းစားတို႔အတြက္ အငွား တိုက္ခန္းရရွိမႈ နည္းသြားမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ႀကီးမ်ား လာေရာက္လုပ္ကိုင္ၾက ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္း လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္မွာ ခန္႔ညားသည့္ ရုံးခန္း ဆိုင္ခန္းႏွင့္ လူေနခန္းတို႔ ရရွိလာပါမည္။

ကန္ထရုိက္တိုက္ခန္းတို႔အေနႏွင့္ ထြက္ေပၚလာမည္ ဆိုပါလွ်င္လည္း ဓာတ္ေလွကားမပါသျဖင့္ ေပ ၄၀ x ေပ ၆၀ ေျမ ကြက္ေပၚတြင္ ရင္ကြဲရွစ္ထပ္တိုက္ဆိုပါလွ်င္ ၁၆ ခန္းေတာ့ ရရွိ ပါလိမ့္မည္။ ထိုတိုက္တို႔မွ အငွားတိုက္ခန္းအေနႏွင့္ မည္မွ်ထြက္ လာမည္နည္း။ ေနဖို႔၀ယ္ယူသည့္ အခန္းမ်ားကို ႏႈတ္လိုက္လွ်င္ အငွားေနလိုသူတို႔အတြက္ အငွားတိုက္ခန္းလုပ္မည့္ အခန္းအေရ အတြက္သည္ သိပ္ၿပီး က်န္လွေတာ့သည္မဟုတ္ေပ။ တိုးပြားလာသည့္ လူဦးေရကမ်ားၿပီး တိုးပြားလာသည့္ တိုက္ခန္းအေရ အတြက္က နည္းလွသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္တိုးလာသည္ တိုက္ခန္းတို႔သည္ အဆင့္ျမင့္တိုက္ခန္းတို႔ျဖစ္ေနၿပီး ေအာက္ေျခလူ တန္းစားတို႔ ငွားရမ္းေနထိုင္ဖို႔ တိုက္ခန္းတို႔သည္နည္းပါး လာ ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားတို႔သည္ တိုးခ်ဲ႕ၿမိဳ႕နယ္ တို႔၏ ငွားရမ္းခနည္းပါးလွသည့္ အခန္းတို႔ကိုရွာေဖြ ငွားရမ္းေန ထိုင္ၾကၿပီး လူစည္ကားရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္တို႔တြင္ လာေရာက္ ၍ အလုပ္အကိုင္ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခု ေနာက္ပိုင္းတြင္ ၿမိဳ႕အစြန္အဖ်ားတို႔သည္လည္း ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားတို႔ ငွားရမ္းေနထိုင္မႈမ်ားလာရာ ထိုေနရာတစ္၀ိုက္သည္လည္း ငွားရမ္းေနထိုင္မႈစရိတ္ ျမင့္မားလာျပန္သည္။ ထို ထဲမွ ငွားရမ္းေနထိုင္ရန္ပင္ ခက္ခဲလာသူတို႔သည္ လြတ္ေနေသာ ေျမေနရာတို႔ႏွင့္ ကားလမ္းေဘး၀ဲယာတို႔တြင္ တဲထိုးကာျဖစ္သလို ေနထိုင္ၾကရသည့္ အေနအထားသို႔ပင္ေရာက္လာၾကသည္။

လိုအပ္ခ်က္ျမင္မားေနဆဲ လူတို႔ေနထိုင္ရန္ တိုက္ခန္း တို႔ကို အစိုးရမင္းအေပါင္းတို႔အေနႏွင့္ ျပည္သူလူထုအတြက္ မျဖစ္မေန ေျဖရွင္းေပးေနရသည္။ က်ဴးေက်ာ္အတြက္ ေျဖရွင္ေပး ေနရသလို၊ ငွားရမ္းေနထိုင္လိုသူမ်ားအတြက္လည္း အငွားအိမ္ရာ တိုက္ခန္းတို႔ကို တစ္လသုံးေသာင္းေက်ာ္ခန္႔ျဖင့္ ငွားရမ္းေနထိုင္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္မည္ဟု ေလသံပစ္ေနေသာ္လည္း လူထုအတြက္ သိသာထင္ရွားေသာေျပာင္းလဲမႈ မေတြ႔ရေသးေပ။

အစိုးရလုပ္ေပးတာေနာက္ထား ငွားရမ္းခနင့္နင့္ႏွင့္ ပင္ သြားလာရအခ်ိန္ကုန္သက္သာမႈႏွင့္ခရီးစရိတ္ သက္သာမႈ တို႔အတြက္ ပန္းပန္ေနဆဲ ၿမိဳ႕ထဲအငွားတိုက္ခန္းတို႔ကိုသာ ဖက္တြယ္ေနရဆဲျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ဦးေအာင္ခင္ ( iMyanmarHouse.com အိုင္ျမန္မာေဟာက္စ္ေဒါ႔ကြန္း) မွ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။ Credit: iMyanmarHouse.com