တရုတ္ႏိုင္ငံ၊ ေပက်င္းျမိဳ ႔ေတာ္၏ ပ်ားပန္း ခတ္မွ် ၊ ၾကက္ပ်ံမက် သြားလာလႈပ္ရွား ေနၾကသည့္ လူသူထူထပ္ေသာလမ္းမမ်ား ေအာက္ဘက္ ေျမေအာက္တြင္ အျခားကမာၻသစ္ၾကီးတစ္ခုတည္ရွိေနသည္ကို သိရွိသူ အလြန္နည္းပါးလွသည္။
ေပက်င္းတြင္ အေျခခ်ေနထိုင္သည့္လူဦးေရမွာ ၂၁ ဒသမ ၅ သန္း၀န္းက်င္ရွိသည္။
ယင္းသို႔ ၾကီးမားလွသည့္ ျမိဳ ႔ေတာ္ၾကီးေအာက္တြင္ ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႕စာမွ် က်ယ္၀န္းသည့္ ေျမေအာက္ဥမင္ျမိဳ႕ေတာ္ ၾကီးတစ္ခု တည္ရွိေနလိမ့္မည္ဟု မည္သူကမွ် ေတြးထင္ထားၾက လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။
အေမရိကန္ႏွင့္ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုတို႔အၾကား စစ္ေရးနည္းပညာၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အလြန္ျပင္းထန္ခဲ့သည့္ စစ္ေအး ေခတ္ကာလအတြင္း အဏုျမဴစစ္ပြဲၾကီး ေပၚေပါက္လာပါက တ႐ုတ္ျပည္သူမ်ား ပုန္းေအာင္းႏိုင္ေစရန္ ရည္ရြယ္ကာ ေပက်င္း ၿမိဳ႕၏ ေျမေအာက္တြင္ ဧကေပါင္း ၂၀၀၀၀ ေက်ာ္ က်ယ္၀န္းသည့္ ေျမေအာက္ဥမင္ျမိဳ႕ၾကီးကို လူေပါင္း ၃၀၀၀၀၀ ခန္႔က လက္ခ်ည္း သက္သက္ျဖင့္ တူးေဖာ္တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
ျမိဳ ႔ေတာ္ၾကီး၏ အက်ယ္အ၀န္းအတိအက်အားျဖင့္ မည္မွ်ရွိသည္။ ဥမင္လႈိဏ္ေခါင္းမ်ား မည္သည့္ေနရာတြင္ တည္ရွိသည္ဟူသည့္ အခ်က္မ်ားကိုမူ တ႐ုတ္အစိုးရက တရား ၀င္ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားျခင္းမ်ဳိး မရွိေခ်။
သို႔ရာတြင္ ေျမေအာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးသည္ ဧကေပါင္း ၂၀၀၀၀ ေက်ာ္ က်ယ္၀န္းကာ ေပက်င္းျမိဳ ႔ေတာ္ရွိ အေရးပါ သည့္ အစိုးရအေဆာက္အအံုမ်ား အားလံုးကို ေျမေအာက္မွ တစ္ဆင့္ ဆက္သြယ္ေပးထားသည္ဟု ခန္႔မွန္းၾကသည္။
ေျမေအာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးသို႔ ၀င္ေရာက္သည့္ အ၀င္ ေပါက္ေနရာေပါင္း ၉၀၀ ခန္႔ရွိႏိုင္သည္ဟုလည္း ခန္႔မွန္းၾကသည္။
အဆိုပါ ေျမေအာက္ျမိဳ ႔ေတာ္ၾကီးကို ဒီရွီးယားခ်င္ဟု အမည္ေပးထားၿပီး တ႐ုတ္ဘာသာတြင္ ေျမေအာက္အက်ဥ္းခန္း ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။
စက္ယႏ္ၱရားမ်ားမပါဘဲ လက္ခ်ည္းသက္သက္ျဖင့္ တူးေဖာ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ကာ ေဂၚျပားမ်ားျဖင့္သာ တူးခဲ့ၾကျပီး သယ္ ေဆာင္ရန္ရွိသည့္ အရာအားလံုးကုိ ၀ါးျခင္းေတာင္းမ်ားျဖင့္သာ သယ္ယူခဲ့ၾကသည္။
၁၉၆၉ ခုႏွစ္တြင္ စတင္တူးေဖာ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး ၁၉၇၉ ခုႏွစ္အထိ ေျမေအာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကုိ ဆက္တုိက္ခ်ဲ ႔ထြင္ေန ခဲ့သည္။
စစ္ေအးေခတ္အတြင္း တ႐ုတ္-႐ုရွား တင္းမာမႈမွာ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ႏုိင္ငံ နယ္စပ္ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြားခ်ိန္တြင္ တင္းမာမႈမွာ အျမင့္ဆံုးအေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
ႏွစ္ႏုိင္ငံနယ္စပ္တြင္ တုိက္ပြဲငယ္မ်ား မ်ားစြာ ျဖစ္ပြားခဲ့ကာ တရုတ္ႏုိင္ငံဘက္တြင္ အလံုးစံုစစ္ပြဲၾကီး ေပၚေပါက္လာ ႏုိင္သည့္ အေျခအေနအျဖစ္ အျမင့္ဆံုးအဆင့္ တပ္လွန္႔ထား ခဲ့သည္။
ယင္းသို႔ေသာအခ်ိန္တြင္ တရုတ္ႏုိင္ငံသမၼတ၊ ကြန္ ျမဴနစ္ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီး ေမာ္စီတုန္းက ' Shenwadongç cheng jiliang, buchengba' ဟု ျပည္သူမ်ားကုိ ညႊန္ၾကားခ်က္ေပး ခဲ့သည္။
အဓိပၸာယ္မွာ လိုဏ္ေခါင္းနက္နက္တူး၊ အစားအစာ ေတြစု၊ စစ္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ထားဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။
သို႔ျဖင့္ ေပက်င္းတြင္ ျပည္သူေပါင္း ၃၀၀၀၀၀ ခန္႔ သည္ ေျမတူးျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ကာ ဥကၠ႒ၾကီးေမာ္ ၏ဆႏၵမ်ားကို လိုက္နာျဖည့္ဆည္းၾကရေလသည္။
စစ္အင္ဂ်င္နီယာတို႔ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားေအာက္တြင္ ၾကီးမားရႈပ္ေထြးသည့္ ေျမေအာက္ဥမင္ကြန္ရက္ကို တူးေဖာ္ခဲ့ ၾကရသည္။
ေျမေအာက္ဥမင္မ်ားစြာသည္ အဏုျမဴဗံုးခိုက်င္း ေပါင္း ၁၀၀၀၀ ၀န္းက်င္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ထားျပီး အဏုျမဴစစ္ပြဲ ၾကီး ျဖစ္ပြားလာပါက အသက္ရွင္သန္ႏုိင္ၾကရန္အတြက္ ေျမ ေအာက္ ၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးတြင္ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၊ ကဇာတ္ရံုမ်ား၊ ဂိုေဒါင္ မ်ား၊ စက္ရံုမ်ား၊ မႈိစိုက္ခင္း၊ အားကစားကြင္းမ်ား အပါအ၀င္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္အတြက္ လိုအပ္ႏိုင္သည့္အရာ အားလံုးကို ထည့္သြင္းေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
ေလ၀င္ေလထြက္စနစ္ကိုပင္လွ်င္ ျပင္ပကမၻာႏွင့္ ထိေတြ႔ျခင္းမရွိေစဘဲ ျပဳလုပ္ဖန္တီးခဲ့သည္။
၁၉၆၉ ခုႏွစ္က ေပက်င္းတြင္ လူဦးေရ ၆ သန္းခန္႔ ရွိရာ အဆိုပါ လူဦးေရအားလံုးကို ေျမေအာက္တြင္ ထားရွိႏိုင္ရန္ လံုေလာက္သည့္ အက်ယ္အ၀န္းရွိသည္ဟု ဆိုသည္။လက္ေတြ႔ တြင္ကား ေမာ္စီတုန္းတြက္ဆခဲ့သကဲ့သို႔ ေျမေအာက္ျမိဳ ႔ေတာ္ ၾကီးကို လိုအပ္ခဲ့ျခင္း မရွိေခ်။
၁၉၈၀ ျပည့္လြန္ကာလမ်ားတြင္ ေျမေအာက္ဥမင္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားစြာကို သက္ဆိုင္ရာေဒသတြင္း အာဏာပိုင္ မ်ားထံ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ခဲ့သည္။ ေဒသတြင္းအာဏာပိုင္တို႔က အဆိုပါ ဥမင္မ်ားကို ႐ံုးခန္းမ်ား၊ ေစ်းဆိုင္မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ခဲ့ၾက၏။
သို႔ေစကာမူ ေျမေအာက္ဥမင္၏ ဧရိယာအမ်ားစုမွာ မူ အသံုးမျပဳဘဲ စြန္႔ပစ္ခံေနရာမ်ားအျဖစ္ လူသူကင္းမဲ့လ်က္ရွိ ေနသည္။
အခ်ဳိ႕ေသာ ေစ်းဆိုင္မ်ား၊ လူေနတိုက္ခန္းမ်ား၏ ေျမတိုက္ခန္းမ်ားမွတဆင့္ ေျမေအာက္ဥမင္သို႔ ၀အင္သည့္တံခါး ေပါက္မ်ား ယေန႔တိုင္ တည္ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။
ယေန႔ေခတ္တြင္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားမွ ေပက်င္း သို႔ အလုပ္ရွာရန္ ေျပာင္းေရႊ ႔လာၾကသူ ပမာဏ အလြန္ျမင့္တက္ လာလ်က္ရွိသည္ႏွင့္အမွ် အိမ္ငွားေစ်းႏႈန္းမ်ားမွာလည္း ေခါင္ ခိုက္လာသည္။
ေျမေအာက္ျမိဳ ႔ေတာ္မွ အခ်ဳိ ႔ေသာ ဥမင္အစိတ္အပိုင္း မ်ားကို ပုဂလိကပိုင္ရွင္မ်ားက တစ္ဦးခ်င္း ပိုင္ဆိုင္ထားၾကရာ ေျမေအာက္ဥမင္ေနရာမ်ားကို လူေနခန္းငယ္မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္း လဲဖြဲ႔စည္းကာ ေပက်င္းျမိဳ ႔ ပံုမွန္အိမ္ငွားေပါက္ေစ်း၏ သံုးပံု တစ္ပံုခန္႔ျဖင့္ အငွားခ်ထား လာလ်က္ရွိကာ လူေနထူထပ္လာ မႈေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာသည့္ အခြင့္အေရးကို အမိအရဖမ္းယူ လ်က္ရွိၾကသည္။
အခ်ဳိ ႔သူမ်ားဆိုလွ်င္ အဆိုပါ ေျမေအာက္ဥမင္ခန္း မ်ားတြင္ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ ၾကာျမင့္ ခဲ့ၾကျပီျဖစ္ျပီး ၎င္းတို႔ကို ႂကြက္မ်ဳိးႏႊယ္စုမ်ားဟု အမည္ေျပာင္ ပင္ ေပးထားၾကသည္။
ေက်းလက္မွ ေပက်င္းသို႔ လာေရာက္အလုပ္လုပ္ ကိုင္သူမ်ားသည္လည္း ေျမေပၚတိုက္ခန္းမ်ားတြင္ ေနထိုင္ ႏိုင္သည့္ အေျခအေန မရွိေသးသမွ် အဆိုပါ ေျမေအာက္ဥမင္ မ်ားတြင္သာ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနၾကရသည္။
ေျမေအာက္တြင္ ေနထုိင္ရသည္ကား ေျမေပၚႏွင့္မတူ။ က်ဥ္းက်ပ္ေမွာင္မည္းကာ စိုထိုင္းေနသည့္ ပတ္၀န္းက်င္ ျဖစ္၏ေျမေအာက္ဥမင္တြင္ ေနထုိင္ရသူတို႔မွာ ေဘးအႏ္ၲရာယ္ကင္းေရး အတြက္ မည္သည့္အာမခံခ်က္မွ် မရွိသည့္အျပင္ ပိုင္ရွင္မ်ား ကလည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားၾကရာ ေပက်င္းအာဏာပိုင္တုိ႔က အဏုျမဴဗံုးခိုက်င္းမ်ားႏွင့္ ေျမေအာက္ဥမင္ေနရာမ်ားသည္ လူေနရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အသံုးျပဳရန္ မသင့္ေလ်ာ္ေတာ့ ေၾကာင္း စည္းမ်ဥ္းထုတ္ျပန္ခဲ့ရသည္။
သို႔ေစကာမူ ေျမေအာက္ဥမင္မ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကရသူ မ်ားအဖုိ႔ သြားရန္အျခားေနရာလည္း မရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎င္းတို႔ကို ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင့္ ေပးထားရေသာ္လည္း အနာဂတ္မွာမူ မေရရာလွေခ်။
၂၀၁၆ ခုႏွစ္အတြင္းတြင္မူ ေပက်င္းျမိဳ႕ၾကီး၏ ေျမေအာက္လူေနမႈဘ၀အေၾကာင္းကို သတင္းမီဒီယာမ်ားက ေရးသားေဖာ္ျပမႈ ျမင့္တက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း ေျမေအာက္ဥမင္ တြင္ ေနထိုင္ၾကသူအုပ္စုတစ္ခုမွာ ၾကိဳတင္သတိေပးခ်က္မရဘဲ ႏွင္ထုတ္ျခင္း ခံခဲ့ၾကရသည္။
ဆက္လက္ေနထိုင္လ်က္ရွိၾကသည့္ က်န္ရွိသူမ်ားမွာ လည္း မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေမာင္းထုတ္ခံရမည္ကို မသိရေသး ေခ်။ ယင္းသို႔ ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ေနသည့္ ႂကြက္မ်ဳိးႏြယ္စု ၏ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲေပးမည့္သူတစ္ဦးေပၚလာသည္။
ေက်ာက္က်ိရႈ အမည္ရွိ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးက ေဒသတြင္း ဒီဇိုင္နာမ်ား၊ အႏုပညာရွင္မ်ား၊ ေဒသခံမ်ား၊ ပုဂၢလိကကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ လူသူကင္းမဲ့သည့္ ေျမေအာက္ဥမင္မ်ားကို သစ္လြင္ေတာက္ပသည့္ေနရာမ်ား အျဖစ္ မၾကာေသးမီက ေျပာင္းလဲေပးလိုက္ေလသည္။
ယင္းသို႔ ေျပာင္းလဲမြမ္းမံေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့သည္ မ်ားတြင္ စာၾကည့္တိုက္၊ စာဖတ္ခန္းမ်ား၊ ေကာ္ဖီဆိုင္မ်ား၊ ကေလးကစားကြင္း၊ အလွျပင္ဆိုင္၊ ေစ်းဆိုင္မ်ား၊ အားကစား ေလ့က်င့္ေရးခန္းမႏွင့္ အျခားအေဆာက္အအံုမ်ားစြာ ပါ၀င္သည္။
ယခုကဲ့သို႔ ျပန္လည္ဆန္းသစ္မြမ္းမံလိုက္သည့္ေနရာ ကို ေက်ာက္က်ိရႈက “ဒီကြာ့ေရွ႕ေခါ” ဟု အမည္ေပးခဲ့ရာ တ႐ုတ္ ဘာသာအားျဖင့္ ကန္စြန္းဥအသိုက္အ၀န္းဟု အဓိပၸာယ္ရေလ သည္။
ေျမေအာက္တြင္ အေျခတည္ကာ ဖြံ႔ျဖိိဳးလာသည့္ သဘာ၀ကို ရည္ၫႊန္းလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္အျပင္ ေပက်င္း သို႔ စတင္ေျခခ်ခ်ိန္တြင္ ေက်ာက္က်ိ႐ႈ ပထမဆံုးစားေသာက္ခဲ့ ရသည့္အစားအစာမွာ ကန္စြန္းဥျဖစ္သည္ကို ေအာက္ေမ့ဖြယ္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ယခုကဲ့သို႔ အမည္ေပးခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္ သည္။
သူ၏ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေပက်င္းေလဆိပ္ တြင္ လာေရာက္ၾကိဳဆိုၾကရာတြင္ ေက်ာက္က်ိရႈ စားရန္ ကန္စြန္းဥမ်ား ယူလာခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။
ေက်ာက္က်ိ႐ႈက ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားျပဳလုပ္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ေဒသတြင္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား ပူးေပါင္းပါ၀င္ႏိုင္ၾကရန္ လမ္းဖြင့္ေပးထားခဲ့သည္။
“ဒီကြာ့ေရွ႕ေခါ” သည္ ေျမေပၚႏွင့္ ေျမေအာက္အသိုက္ အ၀န္းႏွစ္ခုကို ေအာင္ျမင္စြာ ေပါင္းစည္းေပးႏိုင္ခဲ့ၿပီး ၎င္းတို႔ အၾကားတြင္ရွိေနသည့္ မယံုၾကည္မႈကို ဖယ္ရွားေပးႏိုင္ခဲ့သည္ ဟု ဆိုႏိုင္သည္။
ယခုအခါ ေက်ာက္က်ိရႈသည္ အဆိုပါ စီမံကိန္းမ်ဳိး ၁၀ ခု ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ တရား၀င္ခြင့္ျပဳ ခ်က္ ရရွိထားျပီးျဖစ္ရာ လာမည့္ႏွစ္ကာလမ်ားတြင္လည္း ေပက်င္း ၏ ေျမေအာက္လူေနမႈဘ၀ ဆက္လက္တည္ရွိသြားေတာ့မည္ကို ျပသလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။
သို႔အတြက္ အေမွာင္က်ေနသည့္ ႂကြက္မ်ဳိးႏႊယ္စုတို႔၏ အနာဂတ္မွာ ေရွ႕တြင္လင္းလက္လာေနျပီဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္ေလ သည္။
အိအိေအးေအာင္ မွ iMyanmarHouse.com (အိုင္ျမန္မာေဟာက္စ္ေဒါ႔ကြန္း) အတြက္ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။
Credit: iMyanmarHouse.com
