ေခတ္က ျပ႒ာန္း ၾကင္စဦးအသိုက္ခန္း

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ေနစရာထိုင္စရာလိုအပ္ခ်က္ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိုပိုလာတာ ဘယ္သူမဆိုသိႏိုင္တဲ့အခ်က္ တစ္ခုျဖစ္ေနပါၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ခုလို ၀ါကၽြတ္ကာလေရာက္ၿပီဆိုရင္ ႏွစ္ဦးေပါင္းတစ္ဘ၀တည္ေထာင္ၾကမယ့္ အိမ္ေထာင္ရွင္ေလာင္းလ်ာေတြ ဟိုေနရာသည္ေနရာက အလွ်ဳိအလွ်ဳိေပၚထြက္လာၾကတာ မုိးဦးက်မွ်စ္စို႔ေတြ အလားပါပဲ။ သူတို႔ေတြ အိမ္ရာထူေထာင္တဲ့အခါ ဟိုတုန္းကလို မိဘအိမ္၀ုိင္းထဲမွာ အိမ္ကေလးတစ္လံုး ေဆာက္ၿပီး ၀ုိင္းလုပ္၀ုိင္းစား စုစုစည္းစည္းေနလို႔ရတဲ့ေခတ္မဟုတ္ေတာ့။ သမီးေယာကၡမ၊ ေခၽြးမ ေယာက္မ၊ ေယာက္ဖ၊ ခယ္မ၊ မရီး အစရွိတဲ့ မေတာ္ခ်င္ဘဲေနလို႔မရတဲ့ ေဆြမ်ဳိးစပ္ေ၀ါဟာရေတြက တစ္မိသားနဲ႔တစ္မိသား ေပါင္းဖက္ၾကတဲ့အခါ ေလာကသတ္မွတ္ခ်က္တစ္ရပ္အေနနဲ႔ တုိးပြားစည္ပင္လာၾက။

ဒါေပမဲ့ အဲဒီအေခၚအေ၀ၚေတြအရ မေတာ္ခ်င္လို႔မရေပမယ့္ မေခၚခ်င္ဘဲေခၚလို႔ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အခါ၊ ေနာက္ တစ္ခုက အိမ္ေထာင္က်သြားတဲ့ သား၊ သို႔မဟုတ္ သမီးရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္နဲ႔ ကိုယ့္အိမ္က ရွိရင္းစြဲ သားပ်ဳိသမီးပ်ဳိ တို႔ အတူတြဲေနထိုင္ဖို႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိရိုးဖလာဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးအျမင္မတင့္ တယ္တာမို႔လို႔ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အိမ္ခြဲေနထိုင္ေလ့ရိွၾကပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးလည္း အဖုအထစ္မထင္၊ ကိုယ္ခ်င္းကိုယ္ခ်င္း လင္ကိုယ္မယားႏွစ္ေယာက္လည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ အခ်စ္အိမ္ ေလး တည္ေဆာက္ႏုိင္ၾက၊ ဟန္ကိုက်လို႔ေပါ့။

အဲ … ဟန္မက်တာက အိမ္လခ။ ခုလို လင္ေရာမယားေရာႏွစ္ေယာက္စလံုး ရွာႏိုင္ေဖြႏိုင္ လုပ္ႏုိင္ကိုင္ႏုိင္ပါမွ တန္ကာက်တဲ့ ေခတ္ႀကီးမ်ဳိးမွာ ဘယ္လင္မယားအသစ္စက္စက္က ကိုယ္ပိုင္အိမ္ခန္း၊ ကိုယ္ပုိင္တုိက္ခန္းမ်ဳိးနဲ႔ ဘ၀စစခ်င္းေနဖို႔ထိုင္ဖို႔ျဖစ္ႏုိင္မွာမုိ႔လဲ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ပိုင္မျဖစ္ႏိုင္ေသးတဲ့အတူတူ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းေလာက္ ေတာ့ ငွားရမ္းေနၾကဦးမွ။ ငွားၿပီဆုိကတည္းက ေပးရေတာ့မယ္။ လက္ထဲရွိတာေလး ျခစ္ျခဳတ္ကုတ္ကတ္ၿပီး ဆြဲထုတ္။ ေျခာက္လစာေလာက္ ရရင္ကိုပဲ ေတာ္လွၿပီလို႔ေျပာရေတာ့မယ့္အေနအထား။ က်န္တာက ေနာက္မွ ေယာက္ယား။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္က်ားကန္ အားမာန္ေတြအျပည့္နဲ႔ အံခဲၿပီးရုန္းကန္လာၾကတဲ့ လင္ကိုယ္ မယား ဇနီးေမာင္ႏွံေတြ ရန္ကုန္မွာလက္ညွိဳးထိုးမလြဲပါဗ်ား။

ပထမေျခာက္လ … ခ်စ္စခင္စ ၾကင္နာစမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ကလည္း မ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္ မခံႏုိင္ေသး၊ တူႏွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္မွာေနရ ေရႊဘံုေပၚမွာစံရ ခ်စ္တာခ်စ္တာ ပဓာန ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးအတုိင္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ခ်စ္စကားေလးေတြတတြတ္တြတ္ေျပာကာ ျပံဳးရယ္ရႊင္ပ် ၾကည္ႏူး ခဲ့ၾကေပါ့။ ေနာက္ သံုးလေလာက္ၾကာေတာ့ ကိုယ္ ဒီအိမ္မွာေနေနရတဲ့သက္တမ္း တစ္၀က္က်ဳိးၿပီဆိုတဲ့အခါ ဒီအိမ္ကိုပဲ ျပန္ငွားရမလား၊ ေနာက္တစ္အိမ္ ရွာဦးမလား အဲဒီကစလို႔ လင္ကိုယ္မယားအိပ္မက္ေတြ က်ဲတိက်ဲ ေတာက္ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ။ ခ်စ္ခြန္းခ်ဳိခ ခ်ဳိျမျမသံစဥ္ေလးေတြ သီဖြဲ႕ေနက် ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကေန တုိက္ခန္း ေစ်း၊ ပြဲစားေစ်း၊ အကြက္အကြင္း၊ ေစ်းနားနီးနီး၊ မွတ္တုိင္နီး … စတဲ့ လူမႈဘ၀ရဲ႕ လက္ေတြ႕သံစဥ္ေတြက ၀င္ၿပီး ေနရာယူလာခဲ့။

ဒီတုိက္ခန္းက ဆင္းရင္ ေနာက္တိုက္ခန္းတစ္ခု အသင့္ရွိမွျဖစ္မွာ။ ဒီေတာ့ ေျခာက္လမျပည့္ခင္ ေလးလနဲ႔တစ္ ၀က္ေလာက္ကတည္းက ကိုယ့္အလုပ္၊ သူ႔အလုပ္နဲ႔ အဆင္သင့္ရာ ရပ္ကြက္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးထားရ။ ေစ်းေတြစံုစမ္းထားရ။ ေျခာက္လလံုးလံုး ကိုယ္နဲ႔သူနဲ႔ ရတဲ့ ၀င္ေငြကလည္း ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းသံုးဖို႔ အျပည့္အ၀မဟုတ္၊ အိမ္ရွင္ကိုေပးဖို႔၊ ပြဲစားကိုေပးဖို႔ ဦးဖယ္ထားရေသး။

အဲဒီလိုအေနအထားမ်ဳိးေတြနဲ႔ မ်က္ကလူးဆန္ပ်ာျဖစ္ေနရတဲ့ လင္မယားစံုတြဲေတြအဖို႔ ေခတ္အေျခအေနက ျပ႒ာန္းေပးလိုက္တာက လင္ကိုယ္မယားအေဆာင္တဲ့။ တစ္ေယာက္ခ်င္းလည္း မငွားဘူး။ အုပ္စုလိုက္လည္း မငွားဘူး။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္တည္းမွ ငွားတာတဲ့။ လင္မယားေတာင္ တကယ့္လင္မယားမွ လင္မယားစစ္ စစ္ေတြ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္။ ကေလးတြဲေလာင္းမေျပာနဲ႔ ဗိုက္ထဲမွာပါလို႔ေတာင္မရ။ အဲဒီလို လင္မယားအေဆာင္ေတြ ရန္ကုန္မွာ ႏွစ္ႏွစ္သံုးႏွစ္ေလာက္အေတာအတြင္း အၿပိဳင္းအရုိင္းေပၚေပါက္လာၾက။

လင္ကိုယ္မယားႏွစ္ေယာက္ ေနရမယ့္အခန္းက ဆယ္ေပပတ္လည္ေလာက္ အခန္းက်ဥ္းေလး။ ဒီလိုအခန္း က်ဥ္းေလးေတြ ဖြဲ႕ထားတဲ့ အခန္းက်ယ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကေတာ့ အေဆာင္ပင္မအေဆာက္အအံုေပါ့။ အခန္းထဲမွာ ခ်က္ျပဳတ္မစားရ။ ခ်က္စရာျပဳတ္စရာ အလုပ္ေတြ အျပင္မွာအကုန္လက္စသတ္ခဲ့။ ေရခ်ဳိးခန္း၊ အိမ္သာ ဘံုစနစ္ နဲ႔ အမ်ားသံုး။ တစ္ခန္းကိုႏွစ္ေယာက္ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္၊ ကိုယ့္စီမံကိန္းနဲ႔ကိုယ္၊ ကိုယ့္အာရံုနဲ႔ကိုယ္၊ ကိုယ့္ အလုပ္နဲ႔ကိုယ္။ တစ္ခန္း တစ္တြဲကို တစ္လ သံုးေသာင္း။

လြတ္လပ္ခြင့္ေတာ့ ဆံုးရႈံးသေပါ့။ ကိုယ္ေနခ်င္သလိုေနလို႔မရတာေတာ့ ရွိသေပါ့။ သူမ်ားအရိပ္အကဲကိုၾကည့္ၿပီး သူမ်ားေတြနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ေနရထိုင္၇တာေတာ့ ရွိသေပါ့။ ဒါေပမဲ့လည္း ကုန္က်စရိတ္က အခန္းတစ္ ခန္း ငွားခရဲ႕ ေလးပံုတစ္ပံုေလာက္ပဲရွိတာ၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေတြက တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာပဲအခ်ိန္ ကုန္။ မုိးလင္း ထသြား၊ မိုးခ်ဳပ္မွျပန္ေရာက္၊ ေရာက္ၿပီး ခဏတစ္ျဖဳတ္နား၊ နားၿပီး အိပ္၊ မိုးလင္းတာနဲ႔ အလုပ္ကို သြား … ဒီသံသရာနဲ႔ေနသားက်ေနတဲ့အခါ ဒီလိုအခန္းေလးတစ္ခန္းကို တစ္လသံုးေသာငး္ေလာက္ေပးၿပိးေနရ တာကပဲ တန္ေနသလိုလို။ စေန၊ တနဂၤေႏြလို နားရက္မ်ဳိး ကိုယ့္အိမ္မွာလိုေတာ့ ကိုယ္စားခ်င္တာေလး လုပ္စား တာမ်ဳိး လုပ္လို႔မရေပမယ့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္လည္းလည္၊ အခန္းထဲမွာပဲ စာအုပ္ဖတ္၊ ဖုန္းပြတ္နဲ႔ အပန္းေျဖအနားယူၾက။ အဲ … ကိုယ္၀န္ရွိလာလို႔ကေတာ့ အဲဒီအခန္းက ဖယ္ေပးရဖို႔သာျပင္။

ေခတ္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္အရ ေနထိုင္မႈပံုစံေတြလည္း ေျပာင္းလဲဆန္းသစ္လာၾကပါတယ္။ ခုလည္း ေနစရာလိုအပ္ ခ်က္ ျမင့္မားလာတဲ့ ၾကင္စဦးမဂၤလာေမာင္ႏွံေတြအတြက္ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ခန္း၊ တိုက္ခန္း ၀ယ္ယူငွားရမ္း မေနထိုင္ႏုိင္မီစပ္ၾကား ငွက္သိုက္နဲ႔တူတဲ့ ၾကင္စဦးတို႔အတြက္ လူေနခန္းေလးေတြက ခု၀ါကၽြတ္အမီ ႏွစ္ဦးေပါင္း တစ္ဘ၀ထူေထာင္ၾကမယ့္ မဂၤလာေမာင္ႏွံတို႔ကို ႀကိဳဆိုေမွ်ာ္လင့္ေနၾကေၾကာင္းပါ။

ေက်ာ္ေဇာေလး မွ iMyanmarHouse.com အတြက္ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။
Credit: iMyanmarHouse.com